Καλοκαίρι στη Τεχνόπολη: Θερινό σινεμά και μουσικές του κόσμου

Στο «Athens World Music Festival», 25 μουσικά σχήματα, 30 σολίστες, άνω των 100 μουσικοί καθώς και η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, βάζουν την Αθήνα σε γιορτινούς καλοκαιρινούς ρυθμούς. Λίγες ημέρες πριν, στο «Cool in the Summer: Από τη Σκανδιναβία στο Χόλυγουντ», πέντε ταινίες από τη Σκανδιναβία δροσίζουν τις σινεφίλ νύχτες μας στο κέντρο. Ο χώρος ίδιος και στα δύο events: Η Τεχνόπολη στο Γκάζι. Όσο για τη διάθεση; Καλοκαιρινή όσο ποτέ. Γιατί, ποιος είπε ότι το καλοκαίρι στη πόλη δεν έχει (καλλιτεχνικό) ενδιαφέρον;

Cool in the Summer: Θερινό (και Σκανδιναβικό) σινεμά στη Τεχνόπολη

Το τριήμερο 12 με 14 Ιουλίου η Τεχνόπολη μετατρέπεται σε θερινό σινεμά και φιλοξενεί προβολές σπουδαίων ταινιών με χαμηλό εισιτήριο εισόδου. Στο φετινό Open air cinema, Cool in the summer η δημιουργική ομάδα της Τεχνόπολης έχτισε ένα σύνολο ταινιών που προέρχονται από τη Σκανδιναβία κι έχουν επηρεάσει τον αμερικανικό κινηματογράφο είτε μέσω των remakes που έχουν γίνει είτε ως έμπνευση για τη δημιουργία άλλων ταινιών. Μέσα από συνολικά πέντε πρόσφατες ταινίες, που κινούνται ανάμεσα στο δράμα και το αστυνομικό θρίλερ, έχουμε την ευκαιρία να εξετάσουμε την ιδιότυπη σχέση μεταξύ σκανδιναβικού και αμερικανικού σινεμά, όπως αυτή προκύπτει από τη σχέση του σκανδιναβικού «πρωτοτύπου» και της αμερικανικής μεταφοράς.

Στο αφιέρωμα θα προβληθούν δύο σκανδιναβικές ταινίες των οποίων αργότερα κυκλοφόρησαν και αμερικανικές διασκευές: ο νορβηγικός Φόνος στην ομίχλη, (Insomnia, Erik Skjoldborg, 1997) καθώς και η αμερικανική μεταφορά του, Insomnia (Christopher Nolan, 2002) αλλά και η δανέζικη ταινία Ουκ επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου (Brodre, Susanne Bier, 2004) και η αμερικανική μεταφορά της Brothers (Jim Sheridan, 2009). Το πρόγραμμα συμπληρώνει η σκανδιναβική διασκευή του βιβλίου του Σουηδού συγγραφέα Στιγκ Λάρσον, Το κορίτσι με το τατουάζ (Man som hatar kvinnor, Niels Arden Oplev, 2009). ο κοινό θα έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει την εν λόγω ταινία, η οποία, παρόλη τη διεθνή επιτυχία της και τη βράβευσή της, μεταξύ άλλων, από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου, εξακολουθεί να μην είναι τόσο γνωστή και διαδεδομένη όσο η αμερικανική μεταφορά που κυκλοφόρησε το 2011.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα, θα προβάλλονται καθημερινά δύο ταινίες και η τιμή του εισιτηρίου θα είναι 5€ και για τις δύο προβολές.

Προγραμμα Προβολων:

Πέμπτη 12/07
21:15 Φόνος στη νομίχλη(Insomnia, Erik Skjoldbjorg, 1997) 96' / 23:30 Brothers (Jim Sheridan, 2009) 105'
Παρασκευή 13/07
21:15 Ουκ επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου (Brψdre, Susanne Bier, 2004) 117' / 23:30 Insomnia(Christopher Nolan, 2002) 118'
Σάββατο 14/07
21:15 Το κορίτσι με το τατουάζ (Män somhatar kvinnor, Niels Arden Oplev, 2009) 152'

Athens World Music Festival: Ο μουσικός γύρος του κόσμου σε πέντε μέρες

Το πενθήμερο φεστιβάλ με μουσικές από διάφορα μέρη του κόσμου διοργανώνεται για πρώτη χρονιά από την Δευτέρα 16 Ιουλίου έως και την Πέμπτη 20 Ιουλίου. Βραζιλιάνικα κρουστά, αργεντίνικες μελωδίες, κυπριακά παραδοσιακά, φάδος από την πορτογαλία, φλαμένκο, βαλκανική τζαζ και πολλές ακόμα μουσικές επιλογές από τη Μεσόγειο και όχι μόνο θα ομορφύνουν τα βράδια της πόλης.

Τιμές εισιτηρίων:
Ημερήσιο: 7€
Διήμερο: 10€
Πενθήμερο: 20€

Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα στα Σχετικά Documents του άρθρου.

Το φεστιβάλ, εκτός από τις εκδηλώσεις στον χώρο της Τεχνόπολης, θα επεκταθεί και στο κέντρο της πόλης στον άξονα της οδού Ερμού από το Σύνταγμα έως την Τεχνόπολη και τους γύρω αρχαιολογικούς χώρους. Πολιτιστικά δρώμενα (μουσικά κ.α.) θα εξελίσσονται από το πρωί, με τόπο εκκίνησης τον σταθμό Μετρό «Σύνταγμα», στην Πλατεία, την οδό Ερμού, το Μοναστηράκι και το Θησείο.

Η κ. Μόνικα Κασάνη, Υπεύθυνη Επικοινωνίας «Τεχνόπολις», απάντησε στις ερωτήσεις του In2life για τις δύο αυτές καλοκαιρινές πρωτοβουλίες στη Τεχνόπολη.

*Πόσο πολύτιμη είναι η τέχνη και οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις της σε μια τόσο δύσκολη περίοδο;

Πάντα σε δύσκολους καιρούς αναδεικνύεται η σημασία της τέχνης και της δημιουργικότητας. Θα έλεγα ότι σε εποχές που είναι αδύνατο να δώσουμε έμφαση στα υλικά αγαθά, όπως μας είχαν συνηθίσει ως σήμερα, το κέντρο βάρους μετατοπίζεται σε αναζητήσεις και ασχολίες που αφορούν περισσότερο το πνεύμα.

Σε συνθήκες όπου για τους περισσότερους η επιβίωση γίνεται ένας διαρκής αγώνας, έχουμε ανάγκη από συλλογικότητα, να αισθανθούμε ότι δεν είμαστε μόνοι, και σίγουρα η τέχνη και οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις είναι ένας πολύ άμεσος τρόπος για να το καταφέρουμε.
Δίνεται σε πολλούς από εμάς η ευκαιρία να καταπιαστούμε με πράγματα που αδυνατούσαμε να ασχοληθούμε όσο αναζητούσαμε το κέρδους. Από τα πιο απλά, όπως να πάμε σε μια συναυλία ή μια έκθεση, μέχρι τα πιο σύνθετα, όπως να παίξουμε μουσική ή να προσπαθήσουμε να ζωγραφίσουμε.

Θα έλεγα ότι η πολυτιμότητα της τέχνης σε περιόδους σαν αυτή αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο χάρη στην επιβεβλημένη ανάγκη για τους δημιουργούς να γίνουν πιο ευρηματικοί για να αγγίξουν το κοινό, ξεπερνώντας τον εαυτό τους. Αυτό πιστεύω πως οδηγεί - νομοτελειακά σχεδόν - στην παραγωγή τέχνης καλύτερης ποιότητας, πιο ουσιαστικής και πιο ανθρώπινης. Η ευμάρεια είχε εγκλωβίσει πολλούς δημιουργούς σε κουκούλια, όπου δημιουργούσαν per se. Τώρα που πολλοί αναγκάζονται να βγουν από εκεί, επειδή πλέον το κοινό δεν χαρίζεται και δε συγχωρεί το ίδιο εύκολα, θεωρώ ότι προκύπτουν και θα προκύπτουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.

*Πώς ανταποκρίθηκαν οι καλλιτέχνες στο κάλεσμα του 1ου World Music Festival, και πώς αναμένετε να ανταποκριθεί το κοινό;

Για να είμαι ειλικρινής, η ανταπόκριση τόσο από πλευράς καλλιτεχνών, όσο και από πλευράς κοινού μέχρι στιγμής, έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μας! Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχτεί ένα ενδιαφέρον για τις μουσικές του κόσμου, που έχει καθιερωθεί να αναφερόμαστε σε αυτές με τον όρο ethnic. Αυτό μας έχει βοηθήσει να δούμε πως - σε τελική ανάλυση - στη μουσική που λέμε παραδοσιακή υπάρχουν πολλές αναλογίες μεταξύ των χωρών ή των ευρύτερων περιοχών από όπου προέρχονται.

Είναι μια ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά και να δούμε πως αυτά που μας ενώνουν σαν λαούς είναι πιο ουσιαστικά από όσα μας διαφοροποιούν, ένα αξιοσημείωτο συμπέρασμα στην εποχή όπου η έννοια της διαφορετικότητας τελεί και αυτή υπό κρίση. Η πολυπολιτισμικότητα είναι πια μια παγκόσμια πραγματικότητα που μας έχει συμπεριλάβει με πολλούς τρόπους, η τέχνη και ειδικά η μουσική λόγω της δημοφιλίας της ως μέσο είναι ένα πολύτιμο κλειδί για την αποκωδικοποίηση μιας πολύ ωφέλιμης και ουσιαστικής αναγκαίας εξωστρέφειας, της πολιτιστικής. Πιστεύουμε πραγματικά ότι η πρωτοβουλία να καθιερώσουμε μια ανοιχτή, δυναμική και διαδραστική πλατφόρμα εκδηλώσεων με το θεσμό του World Music Festival θα τύχει της υποδοχής που της ταιριάζει και στην καλλιτεχνική κοινότητα και στα ώτα του κοινού.

*Μπορεί η τέχνη να ξαναφέρει τους Αθηναίους (ή και τους τουρίστες) στους δρόμους της πόλης;

Θα μιλήσω πιο πολύ για τους Αθηναίους, επειδή οι τουρίστες είναι μια διαφορετική κατηγορία «κοινού». Πάλι νομίζω πως η απάντηση στην ερώτηση ξεκινά από το ζήτημα της συλλογικότητας και της συνεργασίας, και δυστυχώς η Αθήνα δεν είχε δείξει ως τώρα μια τέτοια κουλτούρα. Πάντα στα δύσκολα μας ξυπνά μια εσωστρέφεια που πηγάζει από την ανασφάλεια, επειδή σίγουρα είναι πιο εύκολο να παραβλέπουμε το πρόβλημα από το να το αντιμετωπίσουμε. Και εδώ έρχεται ο ρόλος και η ευθύνη της τέχνης, των φορέων και των δημιουργών της, που είναι να μας συσπειρώσει και να μας θυμίσει πως ό,τι καλό έχουμε καταφέρει το πετύχαμε συλλογικά.

Ίσως η δημιουργία να είναι μια μονήρης διαδικασία για τον καλλιτέχνη, αλλά το προϊόν της προϋποθέτει όχι μόνο την πρόσληψή του από το κοινό, αλλά και την ίδια την παρουσία του. Η σύγχρονη τέχνη πιστεύω πως έχει βρει τον τρόπο να μας εμπλέκει με περίπλοκο και ενδιαφέροντα τρόπο, τόσο στην υποδοχή των έργων, όσο και στην ίδια τη δημιουργία τους σε περιπτώσεις κάποιων εκφάνσεων τέχνης, πχ η performance ή η street art.

Παραστάσεις που γίνονται σε διαμερίσματα, συναυλίες στους σταθμούς του μετρό, εκθέσεις σε βιτρίνες κλειστών μαγαζιών και πολλές άλλες πρωτοβουλίες θεωρώ πως μας «υποχρεώνουν» να ξαναβγούμε στους δρόμους, να επαναπροσδιορίσουμε τις αντιλήψεις μας για το τι περιμένουμε από την τέχνη και να αναμετρηθούμε με τα νέα δεδομένα. Η απάντησή μου επομένως είναι ναι, η τέχνη μπορεί και έχει καταφέρει να μας ξαναβγάλει στους δρόμους.

*Πώς προέκυψε η ιδέα να μεταμορφωθεί η Τεχνόπολη σε θερινό σινεμά και πώς αποφασίστηκε η θεματική της Σκανδιναβικής/Αμερικανικής συσχέτισης ταινιών;

Ανέκαθεν ο Ευρωπαϊκός κινηματογράφος ξεχώριζε για το πρωτότυπο σενάριο, τη σκηνοθεσία και τη φωτογραφία του. Ο άνθρωπος που συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό στην ανάδειξη του ευρωπαϊκού κινηματογράφου διεθνώς, ο Μπέργκμαν, ήταν Σκανδιναβός και έχει καθιερώσει μια μακρά και ουσιαστική παράδοση κινηματογράφου εκεί, με αποτέλεσμα να έχουμε εκπληκτικούς δημιουργούς από τις χώρες αυτές που διαπρέπουν σήμερα, πχ. ο Τρίερ. Επίσης, μέσα στην τελευταία δεκαετία οι σκανδιναβικές χώρες έχουν λάβει μέρος και διακριθεί σε διάφορα φεστιβάλ, επιβεβαιώνοντας την παράδοση που τους θέλει πρωτοπόρους σε ορισμένα κινηματογραφικά ζητήματα.

Τα τελευταία χρόνια η τάση στο Hollywood είναι τα remake ευρωπαϊκών ταινιών που ενίοτε γίνονται και blockbuster. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν το πρώτο μέρος της τριλογίας Millennium του Sting Larson με τίτλο «Το κορίτσι με το τατουάζ» που σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Επομένως, εφόσον έχει θεσμοθετηθεί ένας επιτυχημένος δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα σε δύο διαφορετικές σχολές κινηματογράφισης, όπως η ευρωπαϊκή και η αμερικανική, η Τεχνόπολη είναι ιδιαίτερα ευτυχής που θα φωτίσει παραπάνω τη σχέση αυτή.

"Τεχνόπολις" Δήμου Αθηναίων
Πειραιώς 100,Γκάζι
τηλ.2103475518
www.technopolis-athens.com