15 γεύσεις που σημαίνουν καλοκαίρι
Το καρπούζι, το ούζο με χταποδάκι, τα γεμιστά, το υποβρύχιο βανίλια και άλλες δέκα καλοκαιρινές γεύσεις που σηματοδοτούν την καλύτερη εποχή του χρόνου.
του Γιώργου Κόκουβα
Τι γεύση έχει για εσάς το καλοκαίρι; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στον… ουρανίσκο σας όταν σκέφτεστε τις αγαπημένες σας διακοπές, τα ξενύχτια σε ταράτσες και μπαλκόνια ή τους παραθερισμούς των παιδικών σας χρόνων; Εμείς έχουμε 15 δυνατούς «υποψηφίους» στην μάχη της πιο καλοκαιρινής γεύσης σε μια λίστα που «μυρίζει» διακοπές. Περιμένουμε την δική σας αγαπημένη στα σχόλια στο κάτω μέρος του δημοσιεύματος.
*Καρπούζι
Μια φέτα καρπούζι ήταν, είναι και θα είναι το απόλυτο σύμβολο του καλοκαιριού. Μπορούμε να περάσουμε μέρες ολόκληρες τρώγοντας μόνο καρπούζι, δαγκώνοντας από ένα γενναιόδωρο κομμένο «μισοφέγγαρο», όπως παλιά, οι πιο «περίεργοι» βγάζοντας ιεροτελεστικά τα κουκούτσια με το πιρούνι μας και οι πιο… «γκουρμέ» συνδυάζοντάς το με φέτα.
*Ούζο
Την στιγμή που ακούγεται το τσούγκρισμα των λεπτών γυάλινων ποτηριών του ούζου, ξέρουμε πως έχει φτάσει το καλοκαίρι. Και μπορούμε, ακόμη κι αν βρισκόμαστε στη βεράντα μας ή σε ένα ουζερί στο κέντρο της Αθήνας, να φανταστούμε ότι δίπλα μας σκάει το κύμα της Λέσβου ή ότι μυρίζουμε τα απλωμένα χταπόδια και τα ψαροκάικα να ξεφορτώνουν φρέσκο ψαράκι.
*Παγωτό κυπελλάκι
…Όπως το θρυλικό «Ρόκετ» με τις στρώσεις και τους κυματισμούς που μας εντυπωσίαζαν στα παιδικά μας χρόνια. Ή όπως η «Καραμπόλα» και τα «Λάκι Καπ» που μας επιφύλασσαν μικρά δωράκια. Ή η πατούσα, το… αθώο στα ανήλικα μάτια μας «Σπρώξε Γλείψε» και η δίχρωμη γρανίτα. Ή το παγωτό-σάντουιτς, το Κορνέτο, η οικογενειακή «Βιενέτα», το αφράτο παγωτό μηχανής σε τραγανό χωνάκι, απαραιτήτως με παγωμένο-όσο-δεν-πάει νερό στην συνέχεια. Ναι, τρώγαμε πολλά παγωτά μικροί – και συνεχίζουμε - αν όχι να τα μετράμε - να τα καταναλώνουμε χωρίς τύψεις γιατί απλώς… είναι καλοκαίρι.
*Τηγανητό καλαμαράκι
Και όχι μόνο – χταποδάκι στη σχάρα, ένα… κοπάδι αθερίνες στην πιατέλα, μύδια, αχιβάδες, γαύρος και άλλα τηγανητά ψαράκια: Είναι η μοναδική εποχή του χρόνου που με περισσή ευκολία απαρνούμαστε τις τηγανητές πατάτες στα ταβερνάκια και παίρνουμε γεύση από θάλασσα.
*Γεμιστά
Τα γεμιστά παίρνουν εύκολα την πρώτη θέση των κυρίως πιάτων του καλοκαιρινού umami, θυμίζοντάς μας τα τραπέζια μετά το μπάνιο, με soundtrack τα τζιτζίκια από τα γύρω δέντρα. Ποιος δεν τα έχει συνδυάσει άλλωστε με τις διακοπές του, σερβιρισμένα ζεστά ή κρύα στα ρετρό πιάτα της μαμάς του, με την γεύση της ώριμης ντομάτας, της ξεροψημένης πιπεριάς και της συνοδευτικής φέτας;
*Η χωριάτικη
Ναι, καταναλώνεται όλη την χρονιά. Αλλά μόνο το καλοκαίρι η ντομάτα έχει αυτή τη γεμάτη γεύση, την έντονη γλυκάδα, το φλογερό χρώμα και το άρωμα που μας τηλεμεταφέρει κατευθείαν στον χωριάτικο μπαξέ και όχι σε κάποιο θερμοκήπιο. Δροσερή, χορταστική, πληθωρική, η χωριάτικη είναι η βασίλισσα της εποχής.
*Παγωμένη μπύρα
Από το μπουκάλι στις καλοκαιρινές συναυλίες, σε μεγάλα ποτήρια, αχνά από την ψύξη στην οποία τα φυλάμε για περισσότερη δροσιά κάθε βράδυ, στις υπαίθριες μπυραρίες και στα ξενύχτια μας στην παραλία, η μπύρα συναγωνίζεται το ούζο και καταναλώνεται… με το καφάσι.
*Ψητό καλαμπόκι
Εκεί που τον χειμώνα στήνονταν οι φουφούδες με τα κάστανα, τα καλοκαίρια απλώνονται οι σχάρες με τα χρυσαφένια καλαμπόκια, πιο υγιεινή επιλογή από τους διπλανούς πλανόδιους με το μαλλί της γριάς και τα γλειφιτζούρια-κοκοράκια που λοξοκοιτάζαμε μικροί.
*Υποβρύχιο βανίλια
Μας το σέρβιραν οι θείες και οι γιαγιάδες μας στις καλοκαιρινές μας επισκέψεις στην αυλή, ενώ τα τελευταία χρόνια επανήλθε στη μόδα στα παραδοσιακά και μοντέρνα καφενεία, για να μας θυμίζει πόσο απλό μπορεί να είναι το γευστικό μεγαλείο. Τόσο που να χωρά σε ένα κουταλάκι βυθισμένο σε ένα ποτήρι νερό.
*Λουκουμάδες στην παραλία
Η ιαχή «λουκουμάδεεεες» αντιλαλούσε ανά δεκάλεπτο σε κάθε παραλία μέχρι προ ολίγων ετών (οπότε και αντικαταστάθηκε από τις ιαχές των μασέρ, των πλανόδιων με DVD, αφρικανικά αγάλματα, ρολόγια και γυαλιά ηλίου) και σηματοδοτούσε την παύση των βουτιών, ώστε να γευτούμε το γλυκό έδεσμα σε οποιαδήποτε μορφή.
*Μουσακάς
Η εποχή της μελιτζάνας έφτασε και η παραδοσιακή σπεσιαλιτέ που συγκαταλέγεται στις τρεις ελληνικές λέξεις τις οποίες γνωρίζουν όλοι οι ξένοι επισκέπτες της χώρας (οι άλλες είναι «σουβλάκι» και «μ***κας») θυμίζει στον ουρανίσκο τι θα πει ελληνικό καλοκαιρινό φαγάκι.
*Γρανίτα φράουλα
Δροσερή και γλυκιά, τόσο όσο η αίσθηση των διακοπών, η γρανίτα φράουλα δεν ανήκει μόνο στις γεύσεις του καλοκαιριού αλλά και στην παλέτα του, με χρώμα που μας πάει…. Χαβάη.
*Γλυκό του κουταλιού βύσσινο
Το απολαμβάνουμε στα αγαπημένα μας θερινά σινεμά γι’ αυτό και μας έρχονται απόλυτα καλοκαιρινοί συνειρμοί, όπως έναστροι ουρανοί, ασπρόμαυρες ταινίες και άρωμα από γιασεμί, μαζί με κάθε κουταλιά του.
*Σύκα
Ιδανικά άρτι… κομμένα από το δέντρο στο χωριό ή το νησί που παραθερίζαμε μικροί, τα σύκα είναι η απαραίτητη εξωτική πινελιά του ελληνικού καλοκαιριού για όσους θέλουν να ξεφύγουν από το καρπούζι, το πεπόνι και το σταφύλι.
*Η αλμύρα της θάλασσας
Γεύση είναι κι αυτή και μάλιστα από τις πιο χαρακτηριστικές της εποχής. Μπορεί να μην προέρχεται από κάποιο φαγητό ούτε από ποτό, αλλά από… τα μακροβούτια μας, όμως το θαλασσινό αλάτι στα χείλη μας, που παραμένει για ώρα εκεί όσο λιαζόμαστε περιμένοντας να στεγνώσει το μαγιό και όση ώρα διαρκεί η διαδρομή από την παραλία μέχρι το σπίτι, είναι ό,τι πιο… νόστιμο μας μένει από την εξόρμησή μας στην παραλία.
Τι γεύση έχει για εσάς το καλοκαίρι; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στον… ουρανίσκο σας όταν σκέφτεστε τις αγαπημένες σας διακοπές, τα ξενύχτια σε ταράτσες και μπαλκόνια ή τους παραθερισμούς των παιδικών σας χρόνων; Εμείς έχουμε 15 δυνατούς «υποψηφίους» στην μάχη της πιο καλοκαιρινής γεύσης σε μια λίστα που «μυρίζει» διακοπές. Περιμένουμε την δική σας αγαπημένη στα σχόλια στο κάτω μέρος του δημοσιεύματος.
*Καρπούζι Μια φέτα καρπούζι ήταν, είναι και θα είναι το απόλυτο σύμβολο του καλοκαιριού. Μπορούμε να περάσουμε μέρες ολόκληρες τρώγοντας μόνο καρπούζι, δαγκώνοντας από ένα γενναιόδωρο κομμένο «μισοφέγγαρο», όπως παλιά, οι πιο «περίεργοι» βγάζοντας ιεροτελεστικά τα κουκούτσια με το πιρούνι μας και οι πιο… «γκουρμέ» συνδυάζοντάς το με φέτα.
*Ούζο
Την στιγμή που ακούγεται το τσούγκρισμα των λεπτών γυάλινων ποτηριών του ούζου, ξέρουμε πως έχει φτάσει το καλοκαίρι. Και μπορούμε, ακόμη κι αν βρισκόμαστε στη βεράντα μας ή σε ένα ουζερί στο κέντρο της Αθήνας, να φανταστούμε ότι δίπλα μας σκάει το κύμα της Λέσβου ή ότι μυρίζουμε τα απλωμένα χταπόδια και τα ψαροκάικα να ξεφορτώνουν φρέσκο ψαράκι.
*Παγωτό κυπελλάκι …Όπως το θρυλικό «Ρόκετ» με τις στρώσεις και τους κυματισμούς που μας εντυπωσίαζαν στα παιδικά μας χρόνια. Ή όπως η «Καραμπόλα» και τα «Λάκι Καπ» που μας επιφύλασσαν μικρά δωράκια. Ή η πατούσα, το… αθώο στα ανήλικα μάτια μας «Σπρώξε Γλείψε» και η δίχρωμη γρανίτα. Ή το παγωτό-σάντουιτς, το Κορνέτο, η οικογενειακή «Βιενέτα», το αφράτο παγωτό μηχανής σε τραγανό χωνάκι, απαραιτήτως με παγωμένο-όσο-δεν-πάει νερό στην συνέχεια. Ναι, τρώγαμε πολλά παγωτά μικροί – και συνεχίζουμε - αν όχι να τα μετράμε - να τα καταναλώνουμε χωρίς τύψεις γιατί απλώς… είναι καλοκαίρι.
*Τηγανητό καλαμαράκι
Και όχι μόνο – χταποδάκι στη σχάρα, ένα… κοπάδι αθερίνες στην πιατέλα, μύδια, αχιβάδες, γαύρος και άλλα τηγανητά ψαράκια: Είναι η μοναδική εποχή του χρόνου που με περισσή ευκολία απαρνούμαστε τις τηγανητές πατάτες στα ταβερνάκια και παίρνουμε γεύση από θάλασσα.
*Γεμιστά Τα γεμιστά παίρνουν εύκολα την πρώτη θέση των κυρίως πιάτων του καλοκαιρινού umami, θυμίζοντάς μας τα τραπέζια μετά το μπάνιο, με soundtrack τα τζιτζίκια από τα γύρω δέντρα. Ποιος δεν τα έχει συνδυάσει άλλωστε με τις διακοπές του, σερβιρισμένα ζεστά ή κρύα στα ρετρό πιάτα της μαμάς του, με την γεύση της ώριμης ντομάτας, της ξεροψημένης πιπεριάς και της συνοδευτικής φέτας;
*Η χωριάτικη
Ναι, καταναλώνεται όλη την χρονιά. Αλλά μόνο το καλοκαίρι η ντομάτα έχει αυτή τη γεμάτη γεύση, την έντονη γλυκάδα, το φλογερό χρώμα και το άρωμα που μας τηλεμεταφέρει κατευθείαν στον χωριάτικο μπαξέ και όχι σε κάποιο θερμοκήπιο. Δροσερή, χορταστική, πληθωρική, η χωριάτικη είναι η βασίλισσα της εποχής.
*Παγωμένη μπύρα Από το μπουκάλι στις καλοκαιρινές συναυλίες, σε μεγάλα ποτήρια, αχνά από την ψύξη στην οποία τα φυλάμε για περισσότερη δροσιά κάθε βράδυ, στις υπαίθριες μπυραρίες και στα ξενύχτια μας στην παραλία, η μπύρα συναγωνίζεται το ούζο και καταναλώνεται… με το καφάσι.
*Ψητό καλαμπόκι
Εκεί που τον χειμώνα στήνονταν οι φουφούδες με τα κάστανα, τα καλοκαίρια απλώνονται οι σχάρες με τα χρυσαφένια καλαμπόκια, πιο υγιεινή επιλογή από τους διπλανούς πλανόδιους με το μαλλί της γριάς και τα γλειφιτζούρια-κοκοράκια που λοξοκοιτάζαμε μικροί.
*Υποβρύχιο βανίλια Μας το σέρβιραν οι θείες και οι γιαγιάδες μας στις καλοκαιρινές μας επισκέψεις στην αυλή, ενώ τα τελευταία χρόνια επανήλθε στη μόδα στα παραδοσιακά και μοντέρνα καφενεία, για να μας θυμίζει πόσο απλό μπορεί να είναι το γευστικό μεγαλείο. Τόσο που να χωρά σε ένα κουταλάκι βυθισμένο σε ένα ποτήρι νερό.
*Λουκουμάδες στην παραλία
Η ιαχή «λουκουμάδεεεες» αντιλαλούσε ανά δεκάλεπτο σε κάθε παραλία μέχρι προ ολίγων ετών (οπότε και αντικαταστάθηκε από τις ιαχές των μασέρ, των πλανόδιων με DVD, αφρικανικά αγάλματα, ρολόγια και γυαλιά ηλίου) και σηματοδοτούσε την παύση των βουτιών, ώστε να γευτούμε το γλυκό έδεσμα σε οποιαδήποτε μορφή.
*Μουσακάς
Η εποχή της μελιτζάνας έφτασε και η παραδοσιακή σπεσιαλιτέ που συγκαταλέγεται στις τρεις ελληνικές λέξεις τις οποίες γνωρίζουν όλοι οι ξένοι επισκέπτες της χώρας (οι άλλες είναι «σουβλάκι» και «μ***κας») θυμίζει στον ουρανίσκο τι θα πει ελληνικό καλοκαιρινό φαγάκι.
*Γρανίτα φράουλα Δροσερή και γλυκιά, τόσο όσο η αίσθηση των διακοπών, η γρανίτα φράουλα δεν ανήκει μόνο στις γεύσεις του καλοκαιριού αλλά και στην παλέτα του, με χρώμα που μας πάει…. Χαβάη.
*Γλυκό του κουταλιού βύσσινο
Το απολαμβάνουμε στα αγαπημένα μας θερινά σινεμά γι’ αυτό και μας έρχονται απόλυτα καλοκαιρινοί συνειρμοί, όπως έναστροι ουρανοί, ασπρόμαυρες ταινίες και άρωμα από γιασεμί, μαζί με κάθε κουταλιά του.
*Σύκα
Ιδανικά άρτι… κομμένα από το δέντρο στο χωριό ή το νησί που παραθερίζαμε μικροί, τα σύκα είναι η απαραίτητη εξωτική πινελιά του ελληνικού καλοκαιριού για όσους θέλουν να ξεφύγουν από το καρπούζι, το πεπόνι και το σταφύλι.
*Η αλμύρα της θάλασσας Γεύση είναι κι αυτή και μάλιστα από τις πιο χαρακτηριστικές της εποχής. Μπορεί να μην προέρχεται από κάποιο φαγητό ούτε από ποτό, αλλά από… τα μακροβούτια μας, όμως το θαλασσινό αλάτι στα χείλη μας, που παραμένει για ώρα εκεί όσο λιαζόμαστε περιμένοντας να στεγνώσει το μαγιό και όση ώρα διαρκεί η διαδρομή από την παραλία μέχρι το σπίτι, είναι ό,τι πιο… νόστιμο μας μένει από την εξόρμησή μας στην παραλία.
