«Κρυψώνες»: Σκέψεις και βιώματα στη σύγχρονη μεγαλούπολη

της Κατερίνας Σφοντούρη

Δυο μονόλογοι-δύο άνθρωποι που «κρύβονται»: Μεσήλικας, σχεδόν μανιοκαταθλιπτικός τύπος, με το όνομα Σάκης ζει στο διαμέρισμά του και παρακολουθεί το απέναντι ψιλικατζίδικο. Είναι ο ήρωας του Αλέξη Σταμάτη στον μονόλογό του, «Η τελευταία Μάρθα». Αποκλεισμένος από την «πραγματική ζωή, αφού ούτε ο πληρωμένος έρωτας, ούτε η γνωριμία με μια συνάδελφο έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα, αναζητεί την επικοινωνία. Για τον Σάκη ο μόνος που μπορεί να δώσει κάποιο νόημα στη μίζερη ζωή του είναι κάποιος «φύλακας-άγγελος». Δίνει ραντεβού μαζί του και ξεκινάει η όλη προετοιμασία.

Στον μονόλογο της Λένας Κιτσοπούλου, «Το πράσινό μου το φουστανάκι», η 36χρονη γυναίκα ζει στην τσιμεντένια Αθήνα, πληρώνει λογαριασμούς, βιώνει ερωτικές απογοητεύσεις. Φορώντας μια μπούργκα επιθυμεί να ανατιναχθεί, σπέρνοντας τον θάνατο και στους γύρω της. Η έλλειψη επικοινωνίας, τα εργασιακά αδιέξοδα, η μοναξιά πυροδοτούν τις σκέψεις της ηρωίδας της Λ. Κιτσοπούλου. Πραγματοποιεί την δική της επανάσταση, μέσα πάντα από την «κρυψώνα» του διαμερίσματός της.

Η παράσταση: Δυο κείμενα γεμάτα αντιθέσεις, δύο άνθρωποι που έχουν ζήσει όπως όλοι μας, με τις «καλές» και τις «κακές» μας, συνθέτουν την παράσταση «Κρυψώνες» που ανεβαίνει για λίγες μέρες ακόμη στη Β’σκηνή του θεάτρου της «Οδού Κεφαλληνίας».

Χωρίς να πραγματοποιεί κάποια σκηνοθετική «υπέρβαση», η Βίκυ Γεωργιάδου σκηνοθετεί με απλό τρόπο την παράσταση, θέλοντας ίσως έτσι να φωτίσει περισσότερο το υποκριτικό κομμάτι της παράστασης. Στη σκηνή, δύο πράσινες πολυθρόνες, ένα τραπέζι σαλονιού και μια σειρά από φωτιστικά δημιουργούν τα διαμερίσματα-κρυψώνες των ηρώων. Από εκεί βλέπουν τον κόσμο με τα δικά τους μάτια, ο Χρήστος Στέργιογλου και η Μαρία Σκουλά.

Ξυπόλητος, με μια απλή φανέλα και το βλέμμα σχεδόν πάντα στραμμένο προς το απέναντι ψιλικατζίδικο, ο Χρήστος Στέργιογλου «μπαίνει» στον ρόλο του Σάκη. Με λόγο χειμαρώδη, με απόλυτη διαύγεια και λεπτομέρεια σκέψης, προσπαθεί να δώσει μιαν εξήγηση μέσα στην απόλυτη ησυχία της πολύβουης πόλης. Εκφραστικότατος, με ένα χαμόγελο ιδιαίτερο, παρασύρει τους θεατές στα σκοτεινά μονοπάτια του δικού του φανταστικού κόσμου.

Με τάσεις αυτοκαταστροφικές η υπέροχη Μαρία Σκουλά («παιδί» του θεάτρου του Νότου) μάς καθηλώνει όταν πετάει τη μπούργκα της και μεταμορφώνεται ξανά σε μια κοπέλα καθημερινή, με το κίτρινο φούτερ και το χαλαρό τζιν της. Η συμπεριφορά της μοιάζει να είναι ακραία, όμως συχνά συναντούμε στοιχεία του εαυτού μας.

Η σκληρή πραγματικότητα, η Αθήνα που έχουμε βαρεθεί αλλά που επιμένουμε να ζούμε. Αυτό το κείμενο μπορεί να θεωρηθεί «εύκολο», όμως είναι τόσο δύσκολο να αποδοθεί. Η λόγος της Μ. Σκουλά είναι παραληρηματικός, δεν έχει συχνά τελείες, μόνο μερικές λέξεις που τονίζονται περισσότερο και δίνουν έμφαση στην ιδιοσυγκρασία του ατόμου.

Αν και μονόλογοι, τα δύο έργα αντικατοπτρίζουν την εποχή που ζούμε, με τα θετικά και τα αρνητικά της. Τα έχουμε όλα και κάτι μας λείπει. Αυτό είναι που «τρελαίνει» τους ήρωες, που τους κάνει να φτάσουν σε ακραίες καταστάσεις πολλές φορές. Δυο διαφορετικοί χαρακτήρες με κάτι όμως κοινό: την ανάγκη να βγουν από την κρυψώνα τους και να αντιμετωπίσουν την όποια πραγματικότητα.

Τελικά: Ερμηνευτικά «μπράβο» και στους δύο ηθοποιούς που αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν εικόνες στους θεατές με την υποκριτική τους ικανότητα. Ένας σαρκασμός απέναντι στην κοινωνική πραγματικότητα που ζούμε.

INFO: Κρυψώνες («Η τελευταία Μάρθα», του Αλέξη Σταμάτη «Το πράσινό μου το φουστανάκι» της Λένας Κιτσοπούλου).
Θέατρο οδού Κεφαλληνίας-Β’ σκηνή: Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη. Τηλ: 210-8838727
Παραστάσεις: Τετάρτη (λαϊκή) 20:00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:00, Κυριακή 20:00
Τιμές εισιτηρίων: 22 €, λαϊκή 18 €, φοιτητικό 15 €
Μέχρι 25/5