Θέατρο Κιβωτός: Εγκλωβισμένοι στο στοιχειωμένο αρχοντικό της Κηφισιάς

της Κατερίνας Σφοντούρη

Δυο λόγια για την υπόθεση: Μετά από χρόνια απουσίας στην Ινδία, η φευγάτη Φλώρα επιστρέφει στην Ελλάδα, στο νεοκλασικό αρχοντικό της στην Κηφισιά. Η επάνοδός της όμως δεν είναι ευχάριστη, καθώς βρίσκεται στα πρόθυρα χωρισμού με τον σύζυγό της, Ανδρέα, ο οποίος είναι επιτυχημένος image maker. Μέσα σε μία γενικότερη διάθεση σουρεαλιστική, η Φλώρα ακούει καθημερινά την γκρίνια της Ρουμάνας οικιακής βοηθού της και βιώνει την απόλυτη τρέλα ενός νεαρού φίλου της, ο οποίος έχει μόλις γυρίσει από την Βραζιλία. Η καποέιρα, η ελευθερία στις σεξουαλικές επιλογές και το τσιγαριλίκι γίνονται οι εμμονές του νεαρού ενώ την ίδια ώρα η Φλώρα ονειρεύεται να πολιτευτεί στην Κρήτη.

Η παρέα αναγκαστικά θα έρθει πιο κοντά όταν η Φλώρα αρχίσει να αντιλαμβάνεται παράξενες κινήσεις και ήχους στο τεράστιο σπίτι της. Πιστεύοντας ότι το σπίτι είναι στοιχειωμένο, θα αποφασίζει να το πουλήσει. Ένας ιδιόρυθμος συγγραφέας αλλά και η ξαφνική εμφάνιση ενός γενναίου Κρητικού θα περιπλέξουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Η παράσταση: Η ιδέα για τη συγγραφή του θεατρικού έργου «Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου» υπήρχε εδώ και αρκετά χρόνια στο μυαλό της Δήμητρας Παπαδοπούλου. Ωστόσο, αποφάσισε να υλοποιήσει την παράσταση μόλις φέτος, πέντε θεατρικές σαιζόν ύστερα από την επιτυχημένη θεατρική της προσπάθεια «Τα Καμένα Βούρλα» στο θέατρο ΗΒΗ.

Θέλοντας να δημιουργήσει μία κωμωδία με γερές δόσεις από θρίλερ, τοποθετεί τον εαυτό της στο τρομακτικό αρχοντικό της Κηφισιάς, παρέα με ένα σωρό αλλόκοτους ανθρώπους. Η Φλώρα της Δ. Παπαδοπούλου φοβάται να μείνει μόνη της, κυρίως φοβάται το σκοτάδι και πρέπει να βρει τρόπο να ξεφορτωθεί το σπίτι της, προτού πεθάνει και το τελευταίο ψάρι στο ενυδρείου του σαλονιού. Εντελώς προκατειλημμένη, καλεί ακόμη και μέντιουμ στο σπίτι της για να ξορκίσει τα κακά πνεύματα.

Κάπως υπερβολική στο παίξιμό της, η Δ. Παπαδοπούλου μάλλον δεν μας θυμίζει τις επιτυχημένες ερμηνείες της στην τηλεόραση. Η Φλώρα της μπαινοβγαίνει στη σκηνή γρήγορα, αλλάζει συνεχώς διαθέσεις αλλά ποτέ δεν καθηλώνει το κοινό. Ανάλογη είναι η αίσθηση που μας αφήνει ο Γιώργος Χρανιώτης. Ως Μικ, επιστρέφει από την Βραζιλία, είναι γεμάτος ενέργεια, όμως αυτό δεν περνάει στο κοινό.

Ο τηλεοπτικός αστέρας που ονομάζεται Μάριος Αθανασίου παίρνει τον ρόλο του γιάπη Ανδρέα αλλά δεν του προσδίδει κάποιον ιδιαίτερο χαρακτήρα. Καμία χρωματική διάθεση στην υπόκριση, μάλλον χλιαρός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

Ωστόσο, ξεχωρίζουν δύο ηθοποιοί στη σκηνή, οι οποίοι φαίνεται ότι έχουν δουλέψει πολύ τους ρόλους τους και έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν χαρακτήρες μοναδικούς. Από τη μία είναι ο Κώστας Αποστολάκης και από την άλλη η Ελένη Καρακάση.

Αντλώντας γεγονότα από την επικαιρότητα (Κρήτη-Ζωνιανά-Χασίσι), η Δ. Παπαδοπούλου, αναθέτει στον ταλαντούχο Κώστα Αποστολάκη τον ρόλο του Κρητικού, με το όνομα Λαμπούζος. Με μαύρα ρούχα, μουστάκι και το όπλο στο χέρι εισβάλλει στη σκηνή και χαρίζει αυθεντικές κρητικές στιγμές, προκαλώντας το αβίαστο γέλιο του κοινού. Μαντινάδες, ρακί και κρητική διάλεκτος δένουν αρμονικά από τον Κ. Αποστολάκη, ο οποίος δείχνει να απολαμβάνει πολύ τον ρόλο του.

Το κοινό εκπλήσσεται ευχάριστα και από την ερμηνεία της Ελένης Καρακάση. Ως τυφλό μέντιουμ θα αποτελέσει τον ρόλο-κλειδί στην ιστορία της Φλώρας. Αλωνίζει στο αρχοντικό της Κηφισιάς και σπέρνει τον τρόμο αφού «μυρίζεται» τον θάνατο. Τίποτα τελικά δεν είναι έτσι όπως νομίζαμε. Σπεύδει να προειδοποιήσει την παρέα και όλα αποκαλύπτονται. Με σκηνική άνεση, έξοχη φωνή και άρθρωση, η υπόκριση της Ε. Καρακάση συμπεριλαμβάνεται σίγουρα στα θετικά σημεία της παράστασης.

Η αίσθηση του χιούμορ που προσπαθεί να αφήσει η παράσταση κατά κύριο λόγο χάνεται όταν οι συνεχείς παρεξηγήσεις γίνονται κουραστικές, ιδίως στο πρώτο μέρος. Στοιχεία εντυπωσιασμού παρατηρούνται ενώ το φινάλε με τα χορευτικά νούμερα μάλλον ατυχής επιλογή είναι.

Είναι έκδηλη η προσπάθεια της Δ. Παπαδοπούλου να δώσει στο έργο και μία ουσία βαθύτερη. Ένας-ένας οι χαρακτήρες επισκέπτονται τον ψυχίατρο, στον οποίο εμπιστεύονται τους προσωπικούς τους φόβους. Ωστόσο, αυτή η πτυχή του έργου, δεν φωτίζεται αρκετά με αποτέλεσμα να χάνεται.

Έχοντας στην διάθεσή του μία σκηνή αρκετά μεγάλη και περιστρεφόμενη, ο Θοδωρής Αθερίδης αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία του «Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου». Καθοδηγεί τους ηθοποιούς άλλοτε πάνω στη σκηνή κι άλλοτε εντός της πλατείας, δημιουργώντας, κατά κάποιον τρόπο, το ενδιαφέρον και την αγωνία στο κοινό για το φινάλε.

Για ακόμη μία φόρα φέτος (βλέπε και «Ο έμπορος του Λας Βέγκας» και «Νοσφεράτου Διδόντικους») το πιάνο «ανεβαίνει» στη σκηνή και αποτελεί κι αυτό μέρος της παράστασης. Τη μουσική επιμελείται ο Στάθης Δρογώσης ενώ πιάνο παίζει ο Νίκος Δρογώσης.

Τα κοστούμια των Ηλιοστάλακτης Βαβούλη και Ελένης Γιαννίτσα, προσδιορίζουν απόλυτα τον χαρακτήρα και το στυλ των ηρώων ενώ τα σκηνικά του Μανώλη Παντελιδάκη απεικονίζουν εύστοχα το αρχοντικό των βορείων προαστίων.

Τελικά: Θυμίζοντας τηλεοπτικό σήριαλ, η παράσταση «Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου» δεν μπορεί να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο στον θεατή. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες στιγμές όπου κανείς μπορεί να γελάσει και να παρακολουθήσει ευχάριστα.

Tip: Η παράσταση είναι κατάλληλη για άτομα άνω των 15 ετών

INFO: Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου της Δήμητρας Παπαδοπούλου, Θέατρο Κιβωτός, Πειραιώς 115, Γκάζι (δίπλα στο Πιλοποιείο Πουλοπούλου και την Τεχνόπολη), τηλ.: 210 3417000
Παραστάσεις: απογευματινή (λαϊκή) Σάββατο 18:15, βραδινή Τετάρτη και Κυριακή 20:00, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο 21:15
Τιμές εισιτηρίων: 24 €, λαϊκή-φοιτητικό 18 €, κάθε Πέμπτη για θεατές κάτω των 25 ετών και άνω των 65 ετών 18 €
Διάρκεια: 120΄