Τα πάνω κάτω φέρνει ο Άμλετ ο Β’ στο «Παρκ»

της Κατερίνας Σφοντούρη

Δύο λόγια για την υπόθεση: Στο μυαλό του αμερικανού συγγραφέα Σαμ Μπόμπρικ, ο πασίγνωστος «Άμλετ» του Σαίξπηρ, αλλά και η παρέα του, απελευθερώνονται και αλλάζουν...στυλ. Βρισκόμαστε στο κάστρο της Ελσινόρης, στη Δανία του 1217. Ο Άμλετ, το βουτυρόπαιδο, λιποθυμά μπροστά στο φάντασμα-πατέρα του όταν εκείνο έρχεται να ζητήσει εκδίκηση για τον άδικο χαμό του από τα χέρια του Κλαύδιου, του αδερφού του. Ο Κλαύδιος, βασιλιάς πλέον, ζει τρισευτυχισμένος πλάι στην ζουμερή Γερτρούδη, σύζυγο του νεκρού βασιλιά. Κοντά στο ζεύγος βρίσκονται ο αυλάρχης Πολώνιος με τα δυο παιδιά του, τον γκέι κομμωτή Λάρι (Λαέρτη) και την χασικλού Λία (Οφηλία). Ο Κλαύδιος αρχίζει να ανησυχεί για την αλλαγή της συμπεριφοράς του Άμλετ. Έτσι, ο καλοφαγάς Ρόζενγκρατς και ο νάρκισσος Γκίλντενστερν θα αναλάβουν να μάθουν εάν τρελλάθηκε ή όχι ο Άμλετ. Οι δολοπλοκίες διαδέχονται η μία την άλλη. Ο Άμλετ βρίσκεται σε δίλημμα. Να προχωρήσει στη δολοφονία ή να πεθάνει ο ίδιος; Να ζει κανείς ή να μη ζει... κανείς; Θα το αποφασίσει επί σκηνής.

Η παράσταση: Η τέταρτη χρονιά επιτυχίας του «Άμλετ του Β’» οπωσδήποτε αποδεικνύει ότι η επιλογή του Βλαδίμηρου Κυριακίδη (πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη) κάθε άλλο παρά άστοχη ήταν. Ωστόσο, η απόφαση να ανεβάσει μία παρωδία έκρυβε και αρκετούς κινδύνους: θα είχε ανταπόκριση στο κοινό μία ανατρεπτική παράσταση, μία εντελώς διαφορετική ανάγνωση του κλασικού «Άμλετ»;

Ο θίασος έβαλε τα δυνατά του και το εγχείρημα πέτυχε, σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Η παράσταση είναι καλοκουρδισμένη, με αρκετά στοιχεία από το διαδραστικό θέατρο. Οι θεατές μπαίνουν στο παιχνίδι των ρόλων. Η δράση συχνά σταματά, τα φώτα ανάβουν και οι ηθοποιοί καλούν το κοινό να συμμετάσχει και να αποφασίσει για τις εξελίξεις. Η μετάφραση του έργου από τον Ερρίκο Μπελιέ, προσαρμόζεται πλήρως στις σύγχρονη εποχή, διατηρώντας παράλληλα βασικά στοιχεία του κλασικού «Άμλετ».

Από τη διανομή ξεχωρίζει ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης (Άμλετ), ως ελαφρόμυαλος και φοβισμένος νέος. Διαθέτει ενέργεια, κίνηση και χιούμορ που προκαλεί αυθόρμητο γέλιο στο κοινό. Η Έφη Μουρίκη, επίσης, ως Οφηλία που καπνίζει και γελάει ασταμάτητα, καταφέρνει να δημιουργήσει μια καρικατούρα της γνωστής ηρωίδας. Κάποιες στιγμές, ωστόσο, κουράζει το υπερβολικό στοιχείο που προσδίδει στη νεαρή Οφηλία. Ο Στάθης Βούτος (Κλαύδιος) και η Ελένη Τζώρτζη (Γερτρούδη) αποτελούν ένα ζευγάρι αρμονικά δεμένο. Η Ελένη Τζώρτζη έχει πολύ καλές στιγμές μέσα στην παράσταση. Άλλοτε με ύφος αυστηρό και άλλοτε χαλαρό, επιθυμεί ερωτικά ακόμη και τον ίδιο της τον γιο. Ο Κωνσταντίνος Κυριακού πλάθει έναν Οράτιο επιτυχημένο. Είναι φοβιτσιάρης, και χάνει τα λόγια του μόλις δει μπροστά του το φάντασμα του βασιλιά.

Εξαιρετικός ήταν και ο διπλός ρόλος του Πάνου Σταθακόπουλου. Ως φάντασμα, κρεμασμένος σε μια τροχαλία, βομβαρδίζει τον γιο του, Άμλετ, με επιπλήξεις όταν εκείνος βρίσκεται σε δίλημμα. Ως γκέι Λάρι (Λαέρτης) ξεσηκώνει το κοινό με τις έξυπνες ατάκες του χωρίς να φτάνει σε ακρότητες. Πολύ καλοδουλεμένη είναι και η κίνησή του. Οι στιχομυθίες μεταξύ του Ρόζενκγρατς (Μάκης Πατέλης) και του Γκίλντενστερν (Πρόδρομος Τοσουνίδης) φανερώνουν την μεγάλη αντίθεση των δύο χαρακτήρων, όμως σε ορισμένες στιγμές τα αστεία τους είναι χοντροκομμένα. Ο Γιάννης Κοτσαρίνης, ως Πολώνιος, καταφέρνει να έχει μια αξιοπρεπή παρουσία μέσα στην παράσταση.

Χορός και μουσική αποτελούν κύριο συστατικό της επιτυχίας του «Άμλετ του Β’». Ο θίασος δοκιμάζει τις ικανότητές του σε ένα ξέφρενο χορευτικό στιγμιότυπο με μουσική υπόκρουση γνωστό κομμάτι του Μάικλ Τζάκσον. Οι χορογραφίες ανήκουν στη Ζελίνα Κιλίμη ενώ ο Δημήτρης Μενούνος είναι ο δάσκαλος των κρουστών στη σκηνή όπου οι νεκροθάφτες αναλαμβάνουν δράση.

Λιτότητα κυριαρχεί στον φωτισμό του Paolo Scritto, τα κοστούμια και τα σκηνικά. Κόκκινο και μπλε είναι τα χρώματα που εναλλάσονται στη σκηνή ενώ τα κοστούμια (κολλάν και βελούδινα πανοφώρια) παραπέμπουν στην εποχή του Σαίξπηρ. Το σκηνικό περιορίζεται στο κάστρο της Ελσινόρης και σε δύο κόκκινες κουρτίνες.

Τελικά: Ο θίασος, και ιδιαίτερα ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, καταφέρνει να μεταφέρει, σε αρκετά μεγάλο βαθμό, το κέφι του στην πλατεία του θερινού (αλλά παρηκμασμένου) θεάτρου Παρκ. Η συμμετοχή των θεατών επιβάλλεται, γι’αυτό καλό είναι να υπάρχει δεκτικότητα στις προτροπές και τα αστεία των ηθοποιών. Μία παράσταση ιδανική για όσους διακρίνονται από χιούμορ.

INFO: Θέατρο Παρκ, Λεωφόρος Αλεξάνδρας 36, τηλ.: 210 8213920
Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή στις 21.30, Σάββατο και Κυριακή στις 18.30 και στις 21.30
**Προσοχή: επειδή το θέατρο είναι θερινό, καλείσθε να τηλεφωνείτε πριν πάτε.