30 χρόνια Μωρά στη Φωτιά: Μια συνέντευξη… Μανιφέστο

Τριάντα χρόνια “Μωρά στη Φωτιά”, τριάντα χρόνια ελληνικό ροκ. Καθαρό, χωρίς υπεκφυγές. Χωρίς συμβιβασμούς, συμφωνίες και βιτρίνες.
30 χρόνια Μωρά στη Φωτιά: Μια συνέντευξη… Μανιφέστο
του Παναγιώτη Κωνσταντίνου

“Πώς θα σου φαινόταν λοιπόν φιλαράκο αν απόψε το βράδυ βγαίναμε όλοι μαζί, μια νυχτιάτικη βόλτα μέσ' το κέντρο της πόλης στο ρυθμό που σκοτώνει όπως ξέρουν αυτοί, Πάμε!” (Κάτω στην Πόλη, 1987)...

Τότε ήταν μόλις 18 χρονών. Και ξεκίνησαν. Και αυτή η βόλτα, με υπέροχες αλλά και δύσκολες στιγμές, κόντρα σε “Θεούς και Δαίμονες”, κράτησε τριάντα ολόκληρα χρόνια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Έχοντας συμπληρώσει τρεις δεκαετίες, με τραγούδια που έχουν σημαδέψει την ελληνική ροκ σκηνή αλλά και μια ολόκληρη εποχή, τα “Μωρά στη Φωτιά” επιστρέφουν στο ορμητήριό τους, στο ιστορικό Κύτταρο, το Σάββατο 28 Ιανουαρίου.

Ο Στέλιος “Σαλβαδόρ” Παπαϊωάννου, η ψυχή και το μυαλό του συγκροτήματος, μίλησε στο in2life.gr για τη γιορτή στο Κύτταρο, τα όσα έζησε μέχρι σήμερα, αλλά και όσα σχεδιάζει για το μέλλον. Τα “Μωρά στη Φωτιά” ετοιμάζουν τον καινούργιο δίσκο τους και το “Μανιφέστο” τους δεν έχει αλλάξει.



Τριάντα χρόνια “Μωρά στη Φωτιά”... Τι έχετε ετοιμάσει στο Κύτταρο;
Θα είναι μια συνάντηση με παλιούς φίλους που έκανα σε αυτό το ταξίδι της μουσικής, μια ευκαιρία να θυμηθούμε διαδρομές που μέσα στο πέρασμα του χρόνου φαντάζουν μακρινές, όμως η πραγματικότητα και η φιλία δείχνουν πως δεν είναι τόσο. Θα είναι μια πολύ φορτισμένη συγκινησιακά, συναυλία γιατί πραγματικά τα χρόνια είναι πολλά και το να συνειδητοποιείς ότι μπόρεσες να φτάσεις αρκετά μακριά, παρά τις δυσκολίες που εγγυούνταν για το αντίθετο, αξίζει πραγματικά να το γιορτάζεις με κάθε δυνατό τρόπο. Έτσι θα υπάρχουν αναφορές σε όλη την πορεία του συγκροτήματος μέσα από προβολές φωτογραφικού υλικού αλλά και από τη σύμπραξη παλιών και νέων μουσικών πάνω στη σκηνή, μετά από πολλά χρόνια.

Υπάρχει και νέος δίσκος στα “σκαριά”;
Ναι, είμαστε πολύ κοντά στο να κυκλοφορήσει ο καινούργιος μας δίσκος. Έχουν μείνει τα τελικά στάδια της παραγωγής. Είναι μια δουλειά που μου αρέσει ιδιαίτερα και πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσει.

Θα σε πάω πίσω. Τότε που ξεκινούσες και θα χρησιμοποιήσω ένα στίχο σου από το "Κάτω στην Πόλη". “Δεν είχαμε σκοπό να πάμε τόσο βαθιά, μα κάποιος από μας στο δρόμο πέταξε τη λέξη φωτιά...” Και πήγατε “πολύ βαθιά”. Ποια ήταν εκείνη η "φωτιά" που ξεκίνησε το ταξίδι...

Όνειρα και σκέψεις, μαζί με μεγάλη προσπάθεια, ενός ανθρώπου δεκαοχτώ χρονών - τόσο ήμουν όταν ξεκίνησα τα Μωρά στη Φωτιά - για να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, προσπαθώντας να αλλάξει πρώτα τη δική του ζωή και έπειτα, γιατί οχι, αν μπορέσει και των φίλων του.



Το 1987 στέλνατε το δικό σας “Μανιφέστο” και ένα μήνυμα στο 2000. Σήμερα, ποιο είναι το “Μανιφέστο” και το μήνυμα στο 2017 και το μέλλον;
Νομίζω το «ταξιδεύουμε για νέα εποχή και θα ψάχνουμε για πάντα κάτι που δε βρίσκεται ποτέ, μη φοβάσαι για ό,τι έρθει, χόρεψε και κοίτα ίσια μπροστά», είναι πολύ επίκαιρο, γιατί ο φόβος είναι πολύ κακός σύμβουλος και μας οδηγεί σε επιλογές που μόνο επιλογές δεν είναι, μας οδηγεί σε μονόδρομους απελπισίας.

Παραμένεις πιστός στους ήχους σου εδώ και τρεις δεκαετίες. Τι είναι τελικά το ροκ για τον Σαλβαδόρ;
Είναι τα εφηβικά μου όνειρα, η έκφραση του διαφορετικού, η μοναξιά της μειονότητας και μια απάντηση στην παρανόηση ότι ελληνική μουσική σημαίνει αποκλειστικά μουσική της Δυτικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.... Η αντίσταση στην κυρίαρχη μουσική ομάδα .

Είστε από τους πιο γνήσιους εκφραστές του ελληνόφωνου ροκ. Από την άλλη η σκηνή θα έλεγα –ευγενικά– πως δεν διανύει και την καλύτερη περίοδό της. Ποιος πιστεύεις πως είναι ο λόγος;
Το ροκ δεν ήταν ποτέ το πιο δημοφιλές είδος στη χώρα, θεωρώ πως είμαστε σε μια περίοδο, που ο κόσμος δείχνει πως θέλει να εκφραστεί με τα πιο βασικά του ένστικτα... Έτσι αναζητά πιο multi pop ήχους, κάτι που να περιέχει και λίγο λαϊκό και λίγο ποπ φυσικά κάποια στοιχεία ροκ, αλλά και παράδοση. Στα πλαίσια αυτά, κάποιοι καλλιτέχνες υποχώρησαν από τη ροκ σκηνή ακολουθώντας την εμπορική οδό. Και θεωρώ ότι κυρίως υποχώρησαν οι εκφραστές αυτού του είδους πρώτα και μετά το κοινό, που ούτως ή άλλως είπαμε η ροκ μουσική δεν είναι και το πιο δημοφιλές είδος στη χώρα μας. Εμείς όταν ασχοληθήκαμε, ήταν τόση η αγάπη μας και το πάθος μας, που παρασύραμε και τον κόσμο κι έτσι ήρθε μια άνθιση τότε στο ελληνικό ροκ. Δεν είναι πολλοί αυτή τη στιγμή αυτοί, που το στηρίζουν και το πιστεύουν, αντίθετα το χάρισαν σε άλλα είδη μουσικής. Αυτοί που απομείναμε σ΄ αυτό το είδος μουσικής δεν στηριζόμαστε από κανέναν πλέον. Δεν μπορεί να βάζεις δύο αθλητές να συναγωνιστούν από άλλη αφετηρία… Τον έναν στην αρχή και τον άλλο ήδη στο τέρμα… Δεν μπορώ εγώ, να χρηματοδοτώ μόνος μου τις παραγωγές μου και έναν εκφραστή άλλου είδους μουσικής, να τον πληρώνουν, να τον νταντεύουν, να τον μανατζάρουν και να τον προωθούν.

Πολλές μπάντες πλέον χρησιμοποιούν αγγλικό στίχο. Πού οφείλεται αυτό; Είναι επιλογή, μόδα ή αδυναμία; Μήπως συνδέεται και με μια εν γένει απομάκρυνση από τη λογοτεχνία και την ποίηση;
Είναι θέμα έκφρασης. Άλλος θέλει να εκφράζεται μ΄έναν τρόπο που μοιάζει πιο πολύ με τον Αγγλικό ή Αμερικάνικο ροκ ήχο και ίσως θεωρούν ότι μ΄αυτή τη γλώσσα το πετυχαίνουν πιο πολύ. Άλλος πάλι μπορεί να θέλει να εκφραστεί πιο άμεσα, έτσι χρησιμοποιεί τον ελληνικό στίχο, ρισκάροντας βέβαια μια απώλεια της αρχικής του έμπνευσης, που συνήθως είναι τραγούδια με αγγλικό στίχο και βάζοντας τον εαυτό του σε μια επιπλέον δοκιμασία, να παντρέψει δηλαδή τον ελληνικό στίχο με τον ροκ ήχο. Για μένα στην πλάστιγγα, γέρνει το γεγονός ότι είμαι Έλληνας, που απευθύνεται σε Έλληνες….Η ροκ μουσική είναι “λαϊκή” μουσική και δεν μπορεί παρά να απευθύνεται από Έλληνα σε Έλληνες, στα ελληνικά. Αφού απαιτεί λοιπόν πιο άμεση επικοινωνία, τραγουδάμε στη μητρική μας γλώσσα.

Μπορεί το ελληνόφωνο ροκ να αναγεννηθεί;
Εάν υπάρξει ο λόγος για κάτι τέτοιο, φυσικά. Αν αυτοί που το στηρίζουν και το «υπηρετούν» σαν εμάς γίνουν περισσότεροι, ναι.

Ήταν το 1987 όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος “Μωρά στη Φωτιά”, ένας δίσκος σταθμός στην ελληνική ροκ σκηνή. Ωστόσο μετά υπήρξε μια μακρά περίοδος απουσίας από τη δισκογραφία, μέχρι τους "Θεατρίνους", σε μια εποχή μάλιστα που το ελληνικό ροκ ήταν στο προσκήνιο. Τι συνέβη;
Πολύ μεγάλη κουβέντα. Είχα κάποιες δύσκολες στιγμές με κάποια συγγενικά μου πρόσωπα και στη δική μου ζωή και πάνω σ΄αυτές τις δύσκολες στιγμές αποκαλύφθηκε πλέον καθαρά ποιος ήταν ήταν ο φίλος και ποιος ο εχθρός. Οι φίλοι αποδεικνύονται πάντα πολύ λιγότεροι και μάλιστα κάποιοι, αντί να δώσουν ένα χέρι βοηθείας, μου έδωσαν ακόμη μια, να πάω λίγο πιο κάτω.

Τελικά δημιούργησες και τη δική σου δισκογραφική, την “Baby Records”. Ποια ανάγκη σε οδήγησε σε αυτό;
Δεν είχα καλή αρχή με τη δισκογραφική μου εταιρεία κι όταν καείς απ' το χυλό, φυσάς και το γιαούρτι... Είμαι και λίγο σαν άνθρωπος ανεξάρτητος και λίγο από ανάγκη λίγο από επιλογή, αν ήθελα να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ κι όχι να το αφήσω στα χέρια κάποιων επιτήδειων που ήθελαν να το διαστρεβλώσουν και να το εκμεταλλευτούν, έπρεπε μόνος μου να βγάλω το φίδι από την τρύπα.

Η μουσική σου είχε πάντα μια κοινωνικοπολιτική διάσταση. Πώς βλέπεις σήμερα την κατάσταση, εντός και εκτός συνόρων;
Είναι πιο φανερό πλέον από ποτέ τώρα αυτό, ότι τα ελληνικά πολιτικά πράγματα είναι ενταγμένα στο παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι κι έτσι μαζί με τα αρνητικά και θετικά που έχουμε σαν χώρα, έχουμε βρεθεί στο μάτι του Παγκόσμιου Κυκλώνα, στα πλαίσια της Παγκοσμιοποίησης.

Μπορείς με ένα "κολάζ" στίχων σου να συμπυκνώσεις όσα έζησες και έμαθες μέχρι τώρα, όσα εν ολίγοις αντανακλούν τον "Σαλβαδόρ";
”Για φίλους περιόριζε τον παθιασμένο ενθουσιασμό σου και μην απομακρύνεσαι ποτέ από τον εαυτό σου, όχι ακόμα, γιατί είναι όλοι εναντίον όλων, έτσι θα 'ναι πάντα και παντού, στο παιχνίδι της ζωής , είναι άλλη μια σκυλίσια μέρα σαν κι αυτή, δε φοβάμαι το αγκάθι στην πληγή.....” από τα τραγούδια τα Είδωλα, το Παιχνίδι και Σκυλίσια μέρα.



Κλείνοντας τη συνέντευξη, ζήτησα από τον Στέλιο “Σαλβαδόρ” να μου φτιάξει μια συλλογή με δέκα τραγούδια της ελληνόφωνης ροκ. Η απάντηση ήταν “Παύλος Σιδηρόπουλος” και αυτές ήταν οι επιλογές του:

O Mπάμπης ο Φλού, Παύλος Σιδηρόπουλος κ Σπυριδούλα
Ροκ εν ρόλ στο κρεβάτι, Παύλος Σιδηρόπουλος και Απροσάρμοστοι
Μου ΄πες θα φύγω, Παύλος Σιδηρόπουλος
Το βιβλίο των Ηρώων, Παύλος Σιδηρόπουλος και Απροσάρμοστοι
Στην Κ., Παύλος Σιδηρόπουλος, και Σπυριδούλα
Η, Παύλος Σιδηρόπουλος και Απροσάρμοστοι
Το 69, Παύλος Σιδηρόπουλος
Που να γυρίζεις, Παύλος Σιδηρόπουλος
Voodoo Child, Παύλος Σιδηρόπουλος και Απροσάρμοστοι
Εν κατακλείδι, Παύλος Σιδηρόπουλος κ Σπυριδούλα

Info
Κύτταρο (Ηπείρου 48 και Αχαρνών)
Μωρά στη Φωτιά - Τριάντα Χρόνια
Σάββατο 28 Ιανουαρίου
Ώρα Έναρξης: 22:30
Είσοδος: 10 ευρώ
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v