Mockingjay: Το Hunger Games πάει για γκράντε φινάλε

του Λουκά Τσουκνίδα
 
Η πιο ενδιαφέρουσα απ' τις σειρές ταινιών φαντασίας που ξεπήδησαν απ' το χώρο της νεανικής λογοτεχνίας συνεχίζεται με το πρώτο μέρος του φινάλε της, που τιτλοφορείται “The Hunger Games: Mockingjay”. Στο τιμόνι παραμένει ο Φράνσις Λόρενς, σκηνοθέτης του δεύτερου μέρους, ο οποίος ξεπερνά το σκόπελο της “μεταβατικής ταινίας” για να μας δώσει μια ακόμη χορταστική δόση απ' την ηρωική εφηβεία της υπέροχης Κάτνις Έβερντιν.

Η υπόθεση

Μετά τη διάλυση του θόλου, η Κάτνις φυγαδεύεται απ' τον “Άρχοντα των Αγώνων” στην Περιοχή 13 όπου η επανάσταση έχει πάρει μπρος υπό τις οδηγίες της Προέδρου Άλμα Κόιν. Όπως και το “Καπιτώλιο” όμως, έτσι και η επανάσταση χρειάζεται ένα σύμβολο και η Κάτνις καλείται να παίξει αυτόν τον ρόλο ακόμη μια φορά για να συγκινήσει και να κινητοποιήσει τα πλήθη. Στον αντίποδα πάλι, ο Πίτα γίνεται υποχείριο στα χέρια του Προέδρου Σνόου κι έτσι η νεαρή ηρωίδα θα πρέπει να βρει τρόπο να σώσει τον αγαπημένο της μένοντας πιστή στον αγώνα για την απελευθέρωση...



Η κριτική

Οι δυο πρώτες ταινίες της σειράς “The Hunger Games” χαρακτηρίζονται από μια εξαιρετική ισορροπία ανάμεσα στη δράση, που είναι υπεραρκετή, τους χαρακτήρες και την γενικότερη πλοκή. Το θέμα, απλό και ευπώλητο, είναι η σκληρή δικτατορία μιας μερίδας πολιτών της Πανέμ επί των υπολοίπων, οι οποίοι χωρίζονται σε περιοχές-γκέτο στις οποίες δουλεύουν νυχθημερόν για την ευημερία των αφεντικών τους, νικητών του μεγάλου πολέμου που προηγήθηκε. Μια φορά το χρόνο δε, καλούνται να προσφέρουν ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό μέλος της κοινότητάς τους ως ανθρωποθυσία στην αρένα των “Hunger Games”, όπου 26 παίχτες ξεχύνονται σε ένα άγριο τεχνητό περιβάλλον με σκοπό να μείνει μόνο ένας. Αυτή τη φορά, διάλεξαν μια παίχτρια που θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας, την Κάτνις Έβερντιν ή “Mockingjay”.

Για το ρόλο της Κάτνις επιλέχτηκε μια ραγδαία ανερχόμενη νεαρή ηθοποιός, η Τζένιφερ Λόρενς, ένας συνδυασμός ταλαντούχας ερμηνεύτριας, “κοριτσιού της διπλανής πόρτας” και λαμπερής στάρλετ. Την πλαισίωσαν με μια ομάδα από καλούς νεαρούς συναδέλφους της και αξιόλογους βετεράνους, όπως ο συγχωρεμένος Φίλιπ Σίμουρ Χόφμαν, ο Ντόναλντ Σάδερλαντ, ο Γούντι Χάρελσον και η Τζούλιαν Μουρ. Η Λόρενς αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή, κάτι που γίνεται ακόμη πιο ορατό στο πρώτο μέρος της τρίτης ταινίας, όπου η Κάτνις, μια κοπέλα πανέξυπνη μα απλοϊκή όσον αφορά την κοσμοθεώρησή της, βρίσκεται μπροστά σε μια σειρά επιλογών οι οποίες δεν είναι πια ξεκάθαρες.

Χωρίς ιδιαίτερη δράση, όχι τέτοια που να σε κρατά κολλημένο στη θέση σου τουλάχιστον, η ταινία είναι αναγκασμένη να βασιστεί στους ηθοποιούς της και στην πλοκή, αφού αποτελεί την εισαγωγή ουσιαστικά στο μεγάλο φινάλε. Το βάρος φεύγει πια απ' τις στερεοτυπικές εικόνες του καταπιεστικού καθεστώτος που ταΐζει τον κόσμο με ψωμί και θέαμα για να διατηρήσει τη συγκατάθεσή του στην ίδια του την εκμετάλλευση και μετατίθεται στον πόλεμο της προπαγάνδας μεταξύ εξεγερμένων και καταπιεστών.

Ο “Άρχοντας των Αγώνων” έχει αυτομολήσει στην πλευρά των “καλών”, αλλά ο Πρόεδρος είναι μια γέρικη αδίστακτη αλεπού που δε θα νικηθεί εύκολα. Η Κάτνις θέλει το καλό του λαού, ο οποίος εμπνέεται απ' την αυθεντική ορμή και την εντιμότητά της, αλλά δεν μπορεί ν' αφήσει πίσω ούτε τον Πίτα ούτε τις δυο συμπαίχτριες που έμειναν μαζί του. Είναι, εν δυνάμει, η αιχμή του δόρατος, αλλά και η αχίλλειος πτέρνα του αγώνα.

Λίγο πριν το τέλος της ταινίας, αντιλαμβάνεται κανείς ότι μικρή πρόοδος έχει γίνει στο πεδίο της μάχης αφού η Κάτνις μας έχει απασχολήσει περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο. Ευτυχώς, αυτό δε γίνεται με τρόπο που κουράζει, μιας και διαφαίνεται σταδιακά ότι το διακύβευμα σ' αυτό το πρώτο μέρος θα είναι η διάσωση του Πίτα και των κοριτσιών, αφήνοντας το πραγματικό θέαμα για την τελευταία πράξη, του χρόνου τέτοια εποχή.

Το “The Hunger Games: Mockingjay - Part 1”, καλοφτιαγμένο όσο και καλοπαιγμένο, είναι μια καλή εισαγωγή στο τελευταίο μέρος της σειράς που, μ' αυτά τα δεδομένα, αναμένεται σούπερ διασκεδαστικό.

Βγαίνουν ακόμη:
Το στερεοτυπικό, υπερφίαλο και υποδεέστερο των προσδοκιών “Fury”, η γερμανική ταινία μυστηρίου “Two Lives”, το γαλλικό δράμα “Party Girl” η αγγλογαλλική κομεντί “Gemma Bovery”, η αδιάφορη βιογραφία εποχής “Belle” και το ντοκιμαντέρ “Master of the Universe”.