Chinese Zodiac: Ο Jackie Chan επιστρέφει

του Λουκά Τσουκνίδα
 
Μετά το “Forbidden Kingdom” και το “Karate Kid”, ήρθε και πάλι η στιγμή να δούμε τον ακούραστο Τζάκι Τσαν στη μεγάλη οθόνη, αυτή τη φορά με μια τυπική ηθικολογική, κωμική περιπέτεια, όπου η πλοκή είναι αφορμή, όχι μόνο για τις συνήθεις μακροσκελείς σκηνές ακροβατικής δράσης, αλλά και για τη μετάδοση του “καλού” μηνύματος, το οποίο μας σερβίρεται καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας. Έστω κι έτσι, ο εξηντάχρονος σχεδόν δάσκαλος της κωμικής δράσης παραδίδει αυτό που υπόσχεται, αν και με τη διάρκεια του “Chinese Zodiac” στις 2 ώρες και κάτι, η δόση μοιάζει κάπως υπερβολική.

Η υπόθεση

Μια εταιρεία δημοπρασιών χωρίς ηθικούς φραγμούς προσλαμβάνει τον Τζέι Σι και την ομάδα του για να κλέψουν τις χάλκινες κεφαλές ζώων που κοσμούσαν κάποτε τα θερινά ανάκτορα του κινέζου αυτοκράτορα, τα οποία ισοπεδώθηκαν και λεηλατήθηκαν απ' τους δυτικούς. Πηγαίνοντας στο Παρίσι για τη δουλειά, μπλέκουν με την Κόκο, μια κινέζα ακτιβίστρια υπέρ της επιστροφής των κειμηλίων στις πατρίδες τους, καθώς και την μεγαλοκληρονόμο Κάθριν που θα ήθελε να βρει το ναυάγιο όπου βρίσκονται τα οστά του προπάππου της. Όλοι μαζί και με διαφορετικό σκοπό, ξεκινούν για μια περιπέτεια που θα τους βγάλει αλλού από εκεί που περίμεναν...



Η κριτική

Μάστορας στις επικίνδυνες σκηνές, στη σύλληψη, τη χορογράφηση και την εκτέλεσή τους, ο Τζάκι Τσαν αποδεικνύει κι εδώ πόσο καλά μπορεί να κάνει όλα τα παραπάνω, προσθέτοντας πάντα και το στοιχείο του σλάπστικ, το οποίο τον ξεχωρίζει ακόμη απ' τους περισσότερους ομότεχνούς του.

Το “Chinese Zodiac” ξεκινά με μια εκπληκτική απόδραση από μια θωρακισμένη και στενά φυλασσόμενη ρωσική στρατιωτική βάση. Ο Τζέι Σι φορά μια στολή-πατίνι, ένα κοστούμι με “ρουλεμάν” που του επιτρέπει να λειτουργεί ως ένα ανθρώπινο-όχημα με δυνατότητες ελιγμών και μετασχηματισμών που δε χωρά ο νους. Κατεβαίνοντας την πλαγιά με τρομερή ταχύτητα κι ενώ πρέπει να ξεφύγει από δυο ντουζίνες οπλισμένους ρώσους, επιδίδεται σε ακροβατικά και ριψοκίνδυνες επινόησεις, κρατώντας το βλέμμα μας κολλημένο επάνω του, ώσπου φτάνει στο όχημα διαφυγής, όπου σηκώνει το κινητό για να δηλώσει στον συνομιλητή του ότι βρίσκεται σε διακοπές.

Το καλό είναι ότι η υπόλοιπη ταινία είναι γεμάτη από τέτοιου είδους σκηνές. Το κακό, ότι καμία δε φτάνει αυτή την εισαγωγική σε απλότητα και ευρηματικότητα, κι αν εξαιρέσει κανείς τις γνωστές μάχες σώμα-με-σώμα υπό αυστηρές συνθήκες που σκαρφίζεται ο Τσαν, όπως π.χ. επάνω σε ένα καναπέ και μόνο εκεί, καμία δε διατηρεί την ίδια οπτική ισορροπία ανάμεσα στο ανέφικτο και το ανθρωπίνως δυνατό. Είναι με λίγα λόγια πιο χολιγουντιανές και εφετζίδικες από αυτές που γεμίζουν το βιογραφικό του βετεράνου κουνγκ-φου μάστερ.

Το σενάριο, κι αυτό διά χειρός Τσαν όπως και η σκηνοθεσία, βασίζεται σε μια σειρά από κλισέ, είτε στην προώθηση της πλοκής είτε στην εισαγωγή των χαρακτήρων και της “ανθρώπινης” πλευράς τους. Ως συνήθως, οι αγγλόφωνοι ή γαλλόφωνοι χαρακτήρες μοιάζουν πολύ πιο χάρτινοι και οι διάλογοί τους πολύ πιο απλοϊκοί από 'κείνους των κινέζων πρωταγωνιστών. Παρ' όλ' αυτά και παρ' ότι η κωμική φλέβα του Τσαν φαντάζει εμφανώς παλιομοδίτικη πια και εντελώς “κατάλληλη” σε πείσμα των καιρών, η ταινία δεν απογοητεύει όποιον έχει δει άπειρες ώρες άχρηστου σελιλόιντ περιμένοντας την επόμενη καρτουνίστικη αναμέτρηση του Τζάκι, όπου η ένταση των χτυπημάτων είναι άκρως δυσανάλογη του πόνου.

Στα 59 του λοιπόν, ο τύπος μοιάζει να βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα κι είναι κρίμα που, από μια ακόμη ταινία του, δεν προκύπτει κάποιος άλλος αξιομνημόνευτος ξυλοδάρτης-κλόουν να συνεχίσει τη δουλειά όταν ο Τζάκι δε θα μπορεί πια. Ευτυχώς, δηλαδή, που υπάρχει κι ο Στίβεν Τσόου.

Το “Chinese Zodiac” είναι ακόμη μια αδιάφορη περιπέτεια. Αλλά είναι και μια χορταστική ταινία του Τζάκι Τσαν.

Βγαίνουν ακόμη:
Το ιρανικό δράμα “A Respectable Family”, η τουρκογερμανική κωμωδία “Almanya: Welcome to Germany”, η ταινία τρόμου “Evil Dead” και τα ντοκιμαντέρ “They Glow in the Dark” και “Roughcut”.