Iron Man 3: Η σιδερένια υπόκλιση του Ρόμπερτ Ντάουνι Jr

του Λουκά Τσουκνίδα
 
Με τον Τζον Φάβρο να αφήνει το τιμόνι της σειράς και τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ να συμπληρώνει τις εμφανίσεις με το “σιδηρούν” κοστούμι που προέβλεπε το συμβόλαιό του, το τρίτο μέρος του “Iron Man” θα μπορούσε να αποδειχθεί διαδικαστική υπόθεση, ακόμη μια επιστροφή ενός σούπερ-ήρωα για την μηχανική, τελευταία υπόκλιση. Κι όμως, ο Σέιν Μπλακ δεν παραδίδει τη σειρά στο πεπρωμένο της, δίνοντάς μας ένα διασκεδαστικό φινάλε με ισορροπημένες δόσεις δράσης, χιούμορ και συναισθήματος.

Η υπόθεση

Ένας νέος υπερτρομοκράτης, ο αινιγματικός και αδίστακτος Μανδαρίνος, σπέρνει το θάνατο και τον τρόμο, πλησιάζοντας όλο και πιο πολύ τον στόχο που έχει ρητά δηλώσει, τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Μετά από μια απερίσκεπτη ανοιχτή πρόσκληση του Τόνι Σταρκ, ο Μανδαρίνος ανατινάζει το μέγαρό του και απαγάγει την αγαπημένη του Πέπερ Ποτς. Με μόνο του εφόδιο μία στολή, κι αυτή κουτσουρεμένη, ο Τόνι πρέπει να εξιχνιάσει το μυστήριο των καμικάζι αυτοκτονίας, να φτάσει στον Μανδαρίνο και να σώσει την Πέπερ. Στην πορεία, θα χρειαστεί να επανεφεύρει τον εαυτό του για ακόμη μία φορά...



Η κριτική

Χωρίς αμφιβολία, η σειρά αυτή χτίστηκε στις πλάτες του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ κι αυτός είναι που καλείται να τη σηκώσει για ακόμη μία φορά, τώρα που το καστ είναι σαφώς πιο φτωχό και ο προσανατολισμός στρέφει την προσοχή λιγότερο προς την ακατάπαυστη δράση και περισσότερο προς τα ενδιάμεσα διαστήματα, όπου ο ήρωας έχει να δώσει απαντήσεις σε όλων των ειδών τα προβλήματα. Η αλλαγή μαέστρου, μόνο καλό φαίνεται να του κάνει, αφού ο Σέιν Μπλακ έχει ξανασκηνοθετήσει τον Ντάουνι, την εποχή που ανέκαμπτε ακόμη, στο “Kiss Kiss Bang Bang”.

Έτσι, είναι και πάλι καταιγιστικός σ' ένα ρόλο που δύσκολα θα ξαναπαίξει άλλος και αποδίδει υπέροχα τις διαφορετικές συναισθηματικές καταστάσεις που οι σεναριογράφοι έχουν σκαρφιστεί για 'κείνον. Ο Τόνι Σταρκ είναι ο γνωστός, χαριτωμένα εγωκεντρικός επιστήμονας-μεγιστάνας-εκδικητής, μόνο που πρέπει να ενηλικιωθεί λιγάκι ακόμη πριν γίνει αντάξιος της αφοσίωσης της Πέπερ. Η τελευταία του απερισκεψία του δίνει αυτήν ακριβώς την ευκαιρία, δεδομένου ότι θα βγουν και οι δυο ζωντανοί. Η Γκουίνεθ Πάλτροου στέκεται επάξια δίπλα του, αυτή τη φορά όχι ως γλάστρα αλλά με ρόλο ιδιαιτέρως ενεργό και αρκετά αβανταδόρικο προς το τέλος.

Ο Μπλακ, πιο έμπειρος ως σεναριογράφος παρά ως σκηνοθέτης, μας δίνει, μαζί με τον συνεργάτη του Ντρου Πιρς, μια ιστορία που επιδεικνύει την ελάχιστη δυνατή εμμονή στη δράση καθώς δίνει στον κεντρικό της χαρακτήρα πολύ χρόνο για να αλληλλεπιδράσει με τους υπόλοιπους, ιδιαίτερα με τον μικρό φίλο που κάνει ύστερα απ' την ανώμαλη προσγείωσή του σε κάποια γωνιά της Φλόριντα κατά το κυνήγι των “απαντήσεων”. Με τρόπο προβλέψιμο, αλλά ευχάριστο δίχως άλλο, οι δημιουργοί φέρνουν κοντά τον μεγαλόμικρο ήρωα με ένα παιδί που μεγαλώνει χωρίς πατέρα, ένα χαριτωμένο πιτσιρίκι που μοιάζει να μην καταβάλλεται απ' αυτό, είναι πολυμήχανος κι έτοιμος να επιβιώσει όπως, ετεροχρονισμένα, επιβίωσε κι ο Τόνι.

Στο ρόλο του “κακού”, προτίμησαν να ακολουθήσουν τη συνταγή του “φίλου” απ' το παρελθόν που επιστρέφει με κακό σκοπό κι ένα σχέδιο που μοιάζει ανίκητο. Ως συνήθως, ο χαρακτήρας του κακού είναι πέρα για πέρα καρικατούρα χωρίς πραγματικές αιτιάσεις για όσα κακά έχει οραματιστεί να κάνει κι ο πολύπλευρος Γκάι Πιρς δε μπορεί να τον σώσει όσο κι αν προσπαθεί. Δίπλα του περνά και ξεχνιέται αμέσως η Ρεμπέκα Χολ κι είναι ο Μπεν Κίνγκσλεϊ που βγάζει τους δημιουργούς ασπροπρόσωπους δίνοντας στην ταινία μια έξτρα ένεση χιούμορ που λειτουργεί ως αντίβαρο στο μονόπλευρο χαβαλέ που μόνο ο Τόνι Σταρκ μπορεί να κάνει και να απολαύσει.

Με χαλαρούς αφηγηματικούς ρυθμούς λοιπόν, ο Μπλακ οδηγεί την ιστορία στην τελική κλιμάκωσή της, όπου η δράση κορυφώνεται σε μια σύμπραξη του Ντάουνι με τον Ντον Τσίντλ, στη στολή του “War Machine” ή “Iron Patriot”, όπως λέγεται πια για να μην προκαλεί το κοινό αίσθημα. Τα σιδερένια μπουκέτα πέφτουν βροχή και η στρατιά των αυτόνομων στολών του Σταρκ επανέρχεται δριμύτερη για να τελειώσει τη δουλειά που ξεκίνησε το αφεντικό τους, την εξόντωση του Μανδαρίνου, ώστε εκείνος να επανενωθεί με την Πέπερ Ποτς, πιο ώριμος και δεσμευμένος από ποτέ.

Το “Iron Man 3” είναι ένα καλό τέλος σε μια αξιοπρεπή σειρά ταινιών σουπερηρωικής δράσης.

Βγαίνουν ακόμη:
Το ιρανικό δράμα “The Patience Stone” και το καλό ντοκιμαντέρ του Φατίχ Ακίν “Polluting Paradise” γύρω από μια χωματερή που καταστρέφει μέρα με τη μέρα τον παράδεισο όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια ο πατέρας του.