Magic Mike: Στριπτίζ και Σόντερμπεργκ

του Λουκά Τσουκνίδα
 
Μετά από ένα μπαράζ πειραματισμών με είδη και φόρμες που άφησε πολλούς από εμάς παγερά αδιάφορους, ο Στίβεν Σόντερμπεργκ επιστρέφει με μια εντελώς μέινστριμ δουλειά, επιδεικνύοντας την αδιαμφισβήτητη ικανότητά του να παίρνει μια εν δυνάμει επιφανειακή, ηδονοβλεπτική κινηματογραφική ιστορία και να της δίνει ψυχή, αποσπώντας το ειλικρινές ενδιαφέρον μας για τους χαρακτήρες του. Το “Magic Mike” είναι το ημιαυτοβιογραφικό πρότζεκτ του πρωταγωνιστή Τσάνινγκ Τέιτουμ, είναι ο Σόντερμπεργκ όμως και ο σεναριογράφος του Ριντ Κάρολιν που το μεταφέρουν με τρόπο τόσο διασκεδαστικό, ενώ ο Μάθιου Μακόνεχι κλέβει την παράσταση απ'τους νεαρότερους ζεν-πρεμιέ του φιλμ με τη θεατρικότητα και τη γνήσια γλοιώδη φυσιογνωμία του.

Η υπόθεση

Ο Μάικ είναι ένας μπίζνεσμαν κι ένας εργάτης, αλλά κι ένας πολύ καλός στρίπερ, διακεκριμένο μέλος της ομάδας του κλαμπ “Xquisite”, το οποίο μανατζάρει ο πρώην χορευτής και νυν επιχειρηματίας Ντάλας. Είναι όμως και δεξιοτέχνης, σχεδιάζει και φτιάχνει έπιπλα και φιλοδοξεί να έχει το δικό του εργαστήριο κάποτε, να ζει απ' αυτή τη δουλειά. Μια μέρα, στο οικοδομικό συνεργείο όπου απασχολείται τα πρωινά, εμφανίζεται ένας απροσάρμοστος νεαρός, ο Άνταμ, τον οποίο ο Μάικ παρασύρει στο χώρο του στριπτίζ, αφού πρώτα υπόσχεται στην υπερπροστατευτική αδελφή του, την όμορφη Μπρουκ, ότι θα τον προσέχει. Όμως ο Άνταμ αποκτά γρήγορα αυτοπεποίθηση, κάνει του κεφαλιού του και μπλέκει και τον Μάικ που, εν τω μεταξύ, δε φαίνεται να βρίσκει την πολυπόθητη διέξοδο που ονειρεύεται, απ' τα στριπτιζάδικα προς τον πραγματικό κόσμο...



Η κριτική

Μια ταινία με άνδρες στρίπερς, λαδωμένους κοιλιακούς, ποζεριά και γκλαμουράτα χορευτικά δε θα μπορούσε να είναι πιο ενδιαφέρουσα απ' ότι την έκανε να μοιάζει ο Στίβεν Σόντερμπεργκ και ο σεναριογράφος του.

Ο Μάικ είναι μια περσόνα εξωπραγματική, αλλά συγχρόνως οικεία, ακροβατεί μεταξύ ενός κόσμου όπου ο γρήγορος πλουτισμός και η έντονη αυταρέσκεια πάνε χέρι-χέρι με την κάθετη πτώση και τις ψευδαισθήσεις μεγαλείου, ενώ διαθέτει μια πολύ ρεαλιστική προσέγγιση για τη χρηστική φύση της τωρινής του καριέρας, όσο λαμπερή κι αν είναι για τον σταρ του κλαμπ “Xquisite”. Ο Άνταμ είναι αφελής και νάρκισος, ένα ακατέργαστο διαμάντι, ό,τι πρέπει για επόμενος κράχτης του Ντάλας, ενός πομπώδους, παλαίμαχου στρίπερ και μικροεπιχειρηματία της νύχτας που διατηρεί όμως μια άλφα φόρμα ώστε σε πρώτη ευκαιρία να δείξει στους νέους πώς το κάνουν. Η Μπρουκ είναι η άγκυρα που ψάχνει ο Μάικ για να πιαστεί και να επιμείνει στο σχέδιο φυγής του.

Χωρίς στιλιστικές υπερβολές και περιττούς πειραματισμούς ο σκηνοθέτης αφηγείται την ιστορία του Μάικ με εξαιρετικό ρυθμό, μας βάζει στο κλίμα, αλλά και στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων γρήγορα και αποτελεσματικά, ενώ δεν χάνει ευκαιρία να μας δώσει μια γεύση απ' τη δουλειά τους με υπέροχες χορογραφίες απ' τις οποίες δε λείπει και το αυθυπονομευτικό χιούμορ. Βεβαίως, το φόκους δε φεύγει ποτέ πραγματικά απ' τον χαρακτήρα του τίτλου, τον Μάικ, του οποίου η φλέγουσα και εν δυνάμει ανεκπλήρωτη επιθυμία για μια αλλαγή πλεύσης αποτελεί τον κύριο μοχλό των εξελίξεων στην ιστορία μας.

Ο Τσάνινγκ Τέιτουμ (λόγω και προσωπικής εμπειρίας) είναι ο τέλειος άνθρωπος για το ρόλο, επιδεικνύει (όπως έχει κάνει κι αλλού) το χάρισμα να συμπαθιέται ασχέτως του φουσκωμένου παρουσιαστικού του και πείθει αβίαστα για το βάθος του χαρακτήρα του. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο ρολίστα απ' τον Μάθιου Μακόνεχι για το ρόλο του Ντάλας και ο επανερχόμενος ηθοποιός με τους άψογους κοιλιακούς το αποδεικνύει κάθε δευτερόλεπτο που περνά στην οθόνη. Επαρκής και ταιριαστός ο Άλεξ Πέτιφερ ως Άνταμ, αλλά όχι αξιομνημόνευτος, ενώ η Κόντι Χορν που έχει τη δύσκολη αποστολή του ορθολογικού χαρακτήρα, χάνει πολύ σε γοητεία αλλά δίνει στην ιστορία μια αληθοφάνεια που θα έλειπε αν η “σοβαρή” κοπέλα θύμιζε στο ελάχιστο τις θαμώνες-θαυμάστριες του Μάικ και του Άνταμ.

Το “Magic Mike” είναι μια καλή ταινία, ένα απλό δράμα χαρακτήρων με γενναίες δόσεις ψυχαγωγικού σινεμά.

Βγαίνουν ακόμη:
- Το συμπαθητικό δράμα “Being Flynn”, η καταιγιστική αστυνομική περιπέτεια “The Raid”, το γαλλικό δράμα “La Vie d`une Autre”, το “Without Borders” του Νικ Γκαϊτατζή και, σε επανέκδοση, το “All About Eve (1950)” του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς.