Captain America-The First Avenger: Βίρα τις (αμερικανικές) άγκυρες

του Λουκά Τσουκνίδα

Πάνε πολλά χρόνια από τότε που απολαύσαμε το “Rocketeer”, σε μια εποχή που οι ταινίες προερχόμενες απ' τον κόσμο των κόμικς (πόσο μάλλον οι πετυχημένες) μπορούσαν ακόμη να μετρηθούν στα δάχτυλα. Ο σκηνοθέτης του, Τζο Τζόνστον, δεν κατάφερε να μας ξαφνιάσει ευχάριστα από τότε, μέχρι που, προσφάτως, του ανατέθηκε να φέρει στη μεγάλη οθόνη την ιστορία της γέννησης ενός θρυλικού σούπερ-ήρωα, του Κάπτεν Αμέρικα (κατά κόσμον Στιβ Ρότζερς). Μια ιστορία που διαθέτει πολλές ομοιότητες με εκείνη του πυραυλοκίνητου ανθρώπου, στην εποχή που διαδραματίζεται κυρίως (ο Β' ΠΠ), αλλά και στην αναπάντεχη εμφάνιση ενός Αμερικάνου ήρωα απ' το πουθενά.

Κι έτσι, απ' το πουθενά, ο Τζόνστον κατάφερε να φτιάξει μια άρτια περιπέτεια που στέκεται αυτόνομη χωρίς να μοιάζει με βιαστική περίληψη της ζωής του ήρωα και ημιτελή εισαγωγή σε μια σειρά κερδοφόρων σίκουελ.

Η υπόθεση

Βρισκόμαστε στο 1942, η Αμερική έχει μπει στον πόλεμο κι ένας αδύνατος, μικρόσωμος και ασθματικός πιτσιρικάς προσπαθεί με νύχια και με δόντια να στρατολογηθεί και να πολεμήσει στο πλευρό των συμπατριωτών του ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα και τον Χίτλερ τον ίδιο. Δυστυχώς (ή ευτυχώς), οι γιατροί που τον εξετάζουν αρνούνται να πάρουν την ευθύνη κι έτσι ο Στιβ Ρότζερς (Κρις Έβανς) μένει να κουνά το μαντήλι στον κολλητό του Μπάκι (Σεμπάστιαν Σταν), ο οποίος φεύγει τελικά για το μέτωπο. Παρά τις συνεχείς σφαλιάρες και τον κίνδυνο να συλληφθεί, ο Στιβ συνεχίζει να εγγράφεται για θητεία με πλαστά στοιχεία μέχρι που πέφτει στην αντίληψη του Άμπραχαμ Έρσκιν (Στάνλεϊ Τούτσι), ενός επιστήμονα που ηγείται του μεγαλεπήβολου μυστικού σχεδίου του αμερικάνικου στρατού για τη δημιουργία ενός σώματος υπερστρατιωτών.

Στον ισχνό αλλά αποφασισμένο Στιβ βλέπει κάποια χαρακτηριστικά που θεωρεί απαραίτητα κι έτσι τον βάζει στο επίλεκτο τάγμα του Σχη Τσέστερ Φίλιπς (Τόμι Λι Τζόουνς) υπό τις διαταγές της Λοχία Πέγκυ Κάρτερ (Χέιλι Άτγουελ) και την τεχνολογική υποστήριξη του εφευρέτη-βιομήχανου-μεγιστάνα Χάουαρντ Σταρκ (Ντόμινικ Κούπερ). Κόντρα στα προγνωστικά, ο Στιβ παίρνει το χρίσμα και γίνεται ο πρώτος δοκιμαστικός υπερστρατιώτης.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού τώρα, το πρώτο, ελαττωματικό δημιούργημα του Έρσκιν, ο μεγαλομανής ναζί Γιόχαν Σμιντ (Χιούγκο Γουίβινγκ), βοηθούμενος απ' τον αρχιεπιστήμονα Αρνίμ Ζόλα (Τόμπι Τζόουνς), θέλει πάση θυσία τη φόρμουλα που θα τον φέρει στα ίσα του. Κατά τη διάρκεια του πειράματος, ένας άνθρωπός του εισχωρεί στο μυστικό εργαστήριο και κλέβει το φιαλίδιο λίγο μετά τη διαπίστωση ότι ο Στιβ είναι καλά και τούμπανο. Λόγω ανωτέρας βίας, η πρώτη δημόσια εμφάνιση του Κάπτεν Αμέρικα είναι γεγονός. Από εδώ και πέρα η ζωή του Στιβ Ρότζερς αλλάζει δραματικά, αλλά όχι απαραίτητα όπως περίμενε...



Η κριτική

Αν και αρκετά αναμενόμενο και προβλέψιμο, πόσο μάλλον για τους γνώστες, το σενάριο των Κρίστοφερ Μάρκους και Στίβεν Μακφίλι είναι γραμμένο έτσι ώστε να σερβίρει αρκετές μικροεκπλήξεις και να μην κάνει κοιλιές στο γεμάτο δίωρο που διαρκεί. Είναι δε αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι, παρά την μεταβατική και ατελή του φύση (έρχεται ως ο πιο σημαντικός προάγγελος του πολυαναμενόμενου “Avengers”), δε δίνει ποτέ την εντύπωση ότι γράφτηκε γι' αυτό και μόνο, στέκεται αυτόνομα με όλους τους γραφικούς του χαρακτήρες και την δραματική, περιπετειώδη ατμόσφαιρα της περιόδου στην οποία διαδραματίζεται.

Ως κεντρικός χαρακτήρας, ο Στιβ δεν είναι ούτε υπερβολικά φορτωμένος με ψυχαναλυτικές υποδηλώσεις ούτε εντελώς απλοϊκός. Στο πλαίσιο μιας πιο αθώας εποχής, αντιμέτωπος με έναν Παγκόσμιο Πόλεμο και μια ουσιαστική απειλή στο πρόσωπο του ναζισμού, ο νεαρός θέλει να υπερβεί τους περιορισμούς της σωματοδομής και του φιλάσθενου τύπου του και να προσφέρει την τόλμη και την ευφυΐα του στην υπηρεσία ενός ανώτερου σκοπού. Ο Κρις Έβανς, έχοντας σμικρυνθεί με ψηφιακό τρόπο, αποτυπώνει αυτή την κρυμμένη ποιότητα αφού, ακόμη και τουμπανιασμένος, δεν είναι ούτε υπερβολικά αρρενωπός ούτε επιθετικά αφιονισμένος. Το παιδικό του πρόσωπο με τις περίεργες αναλογίες, τον κάνει πολύ πιο φιλικό και πειστικό για τις καλές προθέσεις και τις ανθρώπινες ανασφάλειές του. Απλώς, για να τονίσω και μια αποτυχημένη λεπτομέρεια, η βαθιά φωνή δεν ταιριάζει και τόσο με την πρώτη, ισχνή εκδοχή του –αν και είχα ένα συμφοιτητή με αυτήν ακριβώς την ανακολουθία φωνής-σωματότυπου.

Ο Τζο Τζόνστον διατηρεί όλα τα παραπάνω σε μια ισορροπία, που, ως συνήθως, ανατρέπεται κάπως απ' την υπερβολικά αφαιρετική απεικόνιση της ιστορίας του αντίπαλου δέους, του κακού Σμιντ (ή Κόκκινου Κρανίου), ηγέτη της οργάνωσης HYDRA και σφετεριστή του θρόνου του Χίτλερ ως επικείμενου κυρίαρχου του κόσμου. Ας είναι, εχθρός είναι ο ναζισμός και οι απανταχού αυταρχιστές κι η κλιμακούμενη σύγκρουση του Κάπτεν Αμέρικα με τον συγκεκριμένο, είναι σκηνοθετημένη με άψογο ρυθμό, γεμάτη από υπέροχες σκηνές δράσης και μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή χρήση της ασπίδας (σήμα κατατεθέν του ήρωα) σε συνδυασμό με τη 3D εκδοχή. Το καστ είναι εξαιρετικά επιλεγμένο και πλαισιώνει τον Έβανς με απόλυτη επιτυχία.

Το “Captain America: The First Avenger” είναι μια απόλυτα πετυχημένη μεταφορά και μια πολύ καλή περιπέτεια αμερικάνικου τύπου που σ' αφήνει να ανυπομονείς για τις επόμενες εμφανίσεις του ήρωα, στη σημερινή εποχή πλέον.

Βγαίνουν ακόμη:

- Η πολύ καλή αστυνομική κωμωδία “The Guard” με τον υπέροχο Μπρένταν Γκλίζον, η αδιάφορη κωμωδία “Salvation Boulevard”, το μέτριο χιλιανό δράμα “Post Mortem”, το κακό ρόoυντ-μούβι του Ρομέν Γαβρά “Our Day Will Come”, το “Barbie: Princess Charm School” και, σε επανέκδοση, το “Le Derniere Metro (1980)” του Φρανσουά Τριφό και το “The Children's Hour (1961)” του Γουίλιαμ Γουάιλερ.