15ες Νύχτες Πρεμιέρας: Τα βραβεία, οι γκρίνιες και η λήξη

Οι 15ες Νύχτες Πρεμιέρας τελείωσαν, τα βραβεία και τα εύσημα αποδόθηκαν και οι περισσότεροι θεατές κατάφεραν ν' απολαύσουν μερικές πολύ όμορφες ταινίες κι αρκετά ενδιαφέροντα μουσικά ντοκιμαντέρ.

Υπήρχαν, βέβαια κι εκείνοι που ταλαιπωρήθηκαν χωρίς αντίκρυσμα κι αυτό είναι ένα ρίσκο κάθε παρόμοιας διοργάνωσης, στριμώχνεσαι για εισιτήρια, στριμώχνεσαι για να μπεις, στριμώχνεσαι για να κάτσεις στη θέση που έχεις κρατήσει στο κέντρο της πλατείας και πάνω στο 25λεπτο θέλεις να εξαφανιστείς. Απόλυτα θεμιτό και μέρος του κυνηγιού θησαυρού που αποτελούν τα φεστιβάλ κινηματογράφου για κάθε σινεφίλ που αντιλαμβάνεται τους άγραφους κανόνες, τις αλλαγές της τελευταίας στιγμής και τις μικρές πιθανότητες να τηρηθεί η απόλυτη τάξη απ' τους διοργανωτές. Οι Νύχτες Πρεμιέρας, είναι απ' το ξεκίνημά τους ένα φεστιβάλ των θεατών κι έως κι η κριτική επιτροπή αποτελείται από νέους που, ότι σχετικό κι αν σπουδάζουν, είναι ακόμη απλοί θεατές. Παρουσιάζει πρεμιέρες ταινιών που άλλες θα βγουν στις αίθουσες αργότερα κι άλλες όχι, δίνοντας την ευκαιρία σε όποιον αρέσκεται να το κάνει, να δει κάποιες από αυτές τις ταινίες μαζεμένες μέσα σε λίγες ημέρες. Όχι, προφανώς, για να κομπάζει στους φίλους του, αλλά για να «καεί» εποικοδομητικά μ' αυτό που αγαπά, το σινεμά.

Αυτό σημαίνει ότι οι θεατές, άσχετα αν πληρώνουν εισιτήρια ή βγάζουν κάρτες ή έχουν προσκλήσεις, είναι στο προσκήνιο και αποτελούν το πρόσχημα για να χαρακτηριστεί το φεστιβάλ της Αθήνας και του περιοδικού Σινεμά «διαφορετικό». Αλλιώς, προσπαθεί να κάνει ό,τι κάνουν όλοι με λιγότερα μέσα, κάτι που μπορεί ν' αποφέρει περισσότερα έσοδα τώρα (υποθέτω δηλαδή), αλλά δε μοιάζει μακροπρόθεσμα βιώσιμο. Το πρόβλημα είναι ότι τις τελευταίες χρονιές η γκρίνια του κοινού ολοένα και αυξάνεται με αποκορύφωμα το φετινό επεισόδιο έξω απ' τον «Κυνόδοντα» του Γιώργου Λάνθιμου. Άνθρωποι με εισιτήρια έμειναν έξω, φωνές, συγνώμες, πρόχειρες προσπάθειες αποζημίωσης, θεατές με θέση καθισμένοι στα σκαλιά, κάτι που δε νομίζω ότι βοήθησε την ίδια την ταινία και τον ντόρο που τη συνοδεύει.

Αυτά τα περιστατικά δεν είναι καθόλου ξένα σε ένα φεστιβάλ κι αυτό που κάνεις συνήθως είναι να πεταχτείς δίπλα να δεις ό,τι παίζει εκείνη την ώρα. Οι Νύχτες Πρεμιέρας όμως δε γίνονται σε κοντινές αίθουσες και δεν μπορείς απλώς να περιφέρεσαι στο νοητό χώρο του φεστιβάλ ή από αίθουσα σε καφέ και πάλι σε αίθουσα. Επιπλέον, έχουν μάθει το κοινό τους σε μια τάξη όσον αφορά στα αριθμημένα εισιτήρια και την προσέλευση υπεράριθμων, κάτι που δε γίνεται να το ανατρέψουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Όσο το φεστιβάλ μεγαλώνει, προσπαθώντας να γίνει πιο «φεστιβάλ», τα οργανωτικά προβλήματα θα μεγαλώνουν μαζί του, ιδιαίτερα η διαχείριση των καλομαθημένων, απ' την ίδια τη διοργάνωση, θεατών. Ίσως αν οι κανονισμοί γίνουν πιο ξεκάθαροι την επόμενη φορά, να λιγοστέψουν οι γκρίνιες πριν λιγοστέψει το κοινό.

Για την ιστορία, βραβεύτηκαν η ταινία «Moon» του Κλιντ Μάνσελ με τον Σαμ Ρόκγουελ (Χρυσή Αθηνά), το «Until the Light Takes Us» των Όντρει Γιούελ, Άαρον Έιτς (Χρυσή Αθηνά – Μουσική), το «Κορίτσι» του Φρέντρικ Έλντφελτ (Κοινού και Σκηνοθεσίας) και το «In the Loop» του Αρμάνο Ιανούτσι (Σεναρίου). Βραβεύτηκαν επίσης οι πρωτοεμφανιζόμενοι έλληνες σκηνοθέτες Παναγιώτης Καραμήτσος (Τρυφερότητα) και Αργύρης Παπαδημητρόπουλος (Bank Bang), καθώς κι οι ηθοποιοί Θανάσης Τσαλταμπάσης (Λούφα και Απαλλαγή – Ι4), Ράσμι Σούκουλη (Τρυφερότητα).

Τώρα εκλογές κι ύστερα Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, χωρίς την Ελευθεροτυπία φέτος. Καλά αποτελέσματα!

Λουκάς Τσουκνίδας

Όλες οι Ταινίες