The Hangover: Κωμωδία χωρίς... στησίματα

Η νέα ταινία του Τοντ Φίλιπς είναι η απόδειξη του πώς μπορεί μια κωμωδία χοντροκομμένη και χυδαία, με χαρακτήρες στερεοτυπικούς και αντιπαθέστατους, να είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να είναι μια κωμωδία. Αστεία. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
The Hangover: Κωμωδία χωρίς... στησίματα
του Λουκά Τσουκνίδα

Μέσα στην έρημο της αγωνίας όλων εμάς, των οπαδών του Τοντ Φίλιπς, για το πότε θα δούμε επιτέλους έτοιμο το ταλαιπωρημένο «Old School Dos», σίκουελ του θρυλικού «Old School» —τι εννοείτε ποιο είναι αυτό;— βρήκαμε μια προσωρινή όαση. Ο μεγάλος δημιουργός αποφάσισε να μας δώσει κατιτίς για να σβήσει τη δίψα μας κι έτσι, δημιούργησε το «Hangover». Ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει μετά τη μέτρια απόδοσή του στο «School for Scoundrels», να επιστρέψει μ' ένα αντρικό ρόουντ-μούβι εμποτισμένο με την ανελέητη καφρίλα του «Road Trip», τον ματαιόδοξο παλιμπαιδισμό του «Old School» και τρεις καινούργιους, άψογα επιλεγμένους, πρωταγωνιστές.

Η ταινία ανοίγει στην έρημο της Αριζόνα, όπου ο Φιλ (Μπράντλεϊ Κούπερ) μιλά στο τηλέφωνο με τη μέλλουσα γυναίκα του κολλητού του Νταγκ (Τζάστιν Μπάρτα). Είναι η μέρα του γάμου τους κι οι φίλοι του, ο Φιλ, ο Στου (Εντ Χελμς) και ο αδερφός της νύφης, Άλαν (Ζακ Γαλιφιανάκης) θά 'πρεπε να κατευθύνονται ήδη προς την εκκλησία μετά την εργένικη βραδιά τους στο Λας Βέγκας. Μόνο που... έχουν χάσει το γαμπρό. Φλας-μπακ, δύο μέρες πριν. Η παρέα μαζεύεται και ξεκινά για την τελευταία ξέγνοιαστη βραδιά του Νταγκ, τη μοναδική ευκαιρία του Φιλ να ξεφύγει απ' την οικογένεια, την ένοχη περιπέτεια του Στου κρυφά απ' τη δεσποτική φιλενάδα του και την παρεΐστικη διασκέδαση που ο ιδιόρρυθμος Άλαν δεν είχε ποτέ. Φτάνουν στο Σίζαρς Παλάς, χαζεύουν τη σουίτα τους και ξεκινούν για μια νύχτα αλά Βέγκας. Φλας-φόργουορντ στο επόμενο πρωί. Ο Φιλ, ο Στου κι ο Άλαν ξυπνούν σε μια σουίτα άνω-κάτω, συγκάτοικοι πλέον μ' ένα μωρό, μια κότα και μια τίγρη. Δε θυμούνται τίποτε, ο Νταγκ είναι άφαντος κι έτσι, ξεκινούν μια περιήγηση ακολουθώντας τα στοιχεία, ώστε να ξαναφτιάξουν το παζλ της βραδιάς και να βρουν τον γαμπρό...

[Το trailer της ταινίας]

Ο Τοντ Φίλιπς είναι παλιομοδίτης σκηνοθέτης. Οι κωμωδίες του δεν έχουν τους παράλογους χαρακτήρες και την αλλόκοτη εξέλιξη εκείνων του Γουίλ Φερέλ, ούτε τους ευαίσθητους κάφρους και τις αληθοφανείς συμπεριφορές εκείνων του Τζαντ Άπατοου. Οι χαρακτήρες του είναι στεγνοί, στερεοτυπικοί κι έχουν μόνο ένα σκοπό: να περάσουν εξωφρενικά, υπερβολικά καλά, να κάνουν βουτιά χωρίς επιστροφή, αν γίνεται, στην ανέμελη εφηβεία τους. Κερδοσκοπεί ξανά και ξανά στην αναγνωρισιμότητα αυτού του αντρικού παλιμπαιδισμού και στ' απωθημένα που τον τρέφουν. Αφού σίγουρα —σαν κάθετη μπαλιά του Έντζο Μαρέσκα σίγουρα— δεν κάναμε ούτε τα μισά απ' όσα φαντασιωθήκαμε ή δηλώσαμε πως θα κάνουμε.

Οι σεναριογράφοι του —οι ίδιοι που έγραψαν το απαράδεκτο «Ghosts of Girlfriends Past»— παραμένουν συνεπείς σ' όλ' αυτά που συνιστούν μια ταινία αλά Τοντ Φίλιπς. Επιπλέον, οι χαρακτήρες τους είναι, πλην του άχρωμου γαμπρού, τελείως αντιπαθητικοί. Ένας μετανιωμένος οικογενειάρχης που κλέβει τα χρήματα της σχολικής εκδρομής απ' τους μικρούς μαθητές του, ένας κομπλεξικός μαντράχαλος που τρέμει σαν το ψάρι σε κάθε τηλεφώνημα της καλής του κι ένας υπερφυσικός μπέμπης με άγρια μούσια, μηδενική επικοινωνιακή ικανότητα και δικαστική εντολή μίνιμουμ απόστασης από σχολεία. Το κάστινγκ όμως λειτουργεί απόλυτα κι οι Κούπερ, Χελμς και Γαλιφιανάκης αποδεικνύονται τέλειοι στους τύπους που καλούνται ν' αποδώσουν. Δυστυχώς, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες δεν είναι και τόσο αστείοι —όχι, ούτε ο Μάικ Τάισον— ούτε καν αξιομνημόνευτοι.

Ο Φίλιπς αφηγείται την ταινία ξεκινώντας απ' το τέλος κι επιστρέφοντας σ' αυτό, δε μας αφήνει να γνωρίζουμε περισσότερα απ' όσα ξέρουν οι πρωταγωνιστές του κατά τη διάρκεια της αναζήτησής τους κι εφαρμόζει άψογο κωμικό τάιμινγκ. Κάνει δε, ακόμη μία εντυπωσιακή εμφάνιση αστραπή, όπως σε κάθε ταινία του, ενώ μαζί του επανεμφανίζονται και οι αθυρόστομοι τροβαδούροι που τά 'σπασαν στη σκηνή του γάμου στο «Old School».

Το «Hangover» είναι μια κωμωδία, χοντροκομμένη και χυδαία, πακεταρισμένη με μια πολύ καλή παραγωγή. Είναι όμως αστεία και δεν προσπαθεί να κάνει τίποτε περισσότερο.

Βγαίνουν ακόμη:
Το ρομαντικό δράμα «Last Chance Harvey» με τους Ντάστιν Χόφμαν και Έμα Τόμσον, το θρίλερ πολεμικών τεχνών «Blood: The Last Vampire», το παλιό καλό «Μίσος» του Ματιέ Κασοβίτς, το πολύ παλιό καλό «Roman Holiday» του Μπίλι Γουάιλντερ, ενώ θα προβληθούν μαζί, οι δυο μεσαίου μήκους ταινίες του διάσημου χορογράφου Βιμ Βαντεκέιμπους, «Blush» και «Here After».

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v