Φεστιβάλ Βενετίας 2008: Λεοντόκαρδος ο... Αρονόφσκι
To Φεστιβάλ Βενετίας κατέβασε αυλαία και φέτος αφήνοντας, όπως κάθε χρόνο, πίσω του νικητές, ηττημένους και πολλά, πολλά κουτσομπολιά. Ένα σύντομο review που θα σας καλύψει πλήρως.
του Λουκά Τσουκνίδα
“Έρχομαι εδώ τα τελευταία 25 χρόνια. Αν δεν πάρω αρκετές συνεντεύξεις, ίσως να μην ξανάρθω.” φέρεται να δήλωσε ένας δημοσιογράφος στη φετινή Μόστρα, ενδεικτικό της ένδειας του κόκκινου χαλιού αλλά και του μεγέθους της σημασίας που δίνεται κατά τη διάρκεια των κινηματογραφικών φεστιβάλ στο άμεσο αντικείμενό τους που είναι... ο κινηματογράφος. Τελικά, δύο καθόλου εντυπωσιακοί ανθυποσελέμπριτιζ, ο Ντάρεν Αρονόφσκι με τον Μίκι Ρουρκ, πήραν σπίτι τους το Χρυσό Λιοντάρι για την ταινία του πρώτου “The Wrestler”, με πρωταγωνιστή τον δεύτερο.
Κι αν ο Ρουρκ δεν πήρε το βραβείο ερμηνείας, ρίξτε το φταίξιμο στους κανονισμούς, που δεν επιτρέπουν διπλή βράβευση της ταινίας που βγαίνει πρώτη αφού ο πρόεδρος Βιμ Βέντερς ήταν ξεκάθαρος ως προς τις προθέσεις του. Το βραβείο αυτό λοιπόν πήγε σ' έναν γηγενή, τον Σίλβιο Ορλάντο για το ρόλο του στο “Il Papa di Giovanna” του Πούπι Αβάτι ενώ το αντίστοιχο για τις γυναίκες, κατέκτησε η Ντομινίκ Μπλανκ για το “L' Autre” των Πατρίκ Μαριό Μπερνάρ και Πιερ Τριβιντίκ.
Για τη σκηνοθεσία του βραβεύτηκε με Αργυρό Λέοντα ο Αλεκσέι Γκέρμαν Τζούνιορ με το “Paper Soldier” (που πήρε και το βραβείο φωτογραφίας), ενώ το παρηγορητικό βραβείο της επιτροπής απέσπασε ο αμερικανο-αιθίοπας Χαϊλέ Γκερίμα για το “Teza” μαζί μ' εκείνο καλύτερου σεναρίου. Η νεαρή Τζένιφερ Λόρενς, τσίμπησε το βραβείο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι για τον καλύτερο νέο ηθοποιό, χάρη στην ερμηνεία της στο “The Burning Plain” του επίσης νεοφώτιστου (στη σκηνοθεσία τουλάχιστον) Γκιγιέρμο Αριάγκα.
Μέσα σ' όλ' αυτά, ο Μανοέλ ντε Ολιβέιρα παρουσίασε μία νέα ταινία μικρού μήκους ενώ φτάνει αισίως τα 99 του χρόνια, λίγο χρόνο αφότου οι πρωταγωνιστές της ταινίας των Κοέν, Κλούνι, Πιτ και σία έδειξαν πόσο αντισελέμπριτιζ είναι, κάνοντας πλάκα με τους δημοσιογράφους στο κόκκινο χαλί σα σωστοί σελέμπριτιζ. Τουλάχιστον ο Αρονόφσκι δικαιώθηκε μετά τη, σχεδόν καταστροφική, αποτυχία του “The Fountain” και με μια ταινία γυμνή από τυμπανοκρουσίες και φήμες, επέστρεψε στο κλαμπ των βραβευμένων. Αντίστοιχα δικαιώθηκαν οι Τζόναθαν Ντέμι και Κάθριν Μπίγκελοου, των οποίων οι ταινίες έγιναν μετά κόπων και βασάνων κι ευτυχώς απέσπασαν κολακευτικά σχόλια.
Η απατηλή λάμψη της φετινής βενετσιάνικης Μόστρα, χρεώθηκε εν μέρει στην επικάλυψή της με την ανερχόμενη δύναμη που λέγεται φεστιβάλ του Τορόντο, οι ιθύνοντες του οποίου λέγεται πως ακολούθησαν επιθετική πολιτική κόντρα στους πιο αριστοκρατικούς αντίζηλούς τους, σε επίπεδο καλεσμένων και πρώτων προβολών. Δε βαριέσαι, θ' αρχίσω ν' ανησυχώ όταν τα φεστιβάλ γίνουν περισσότερα απ' τις ταινίες. Μέχρι τότε, λίγος ανταγωνισμός δε βλάπτει παρά μόνο την τσέπη του ενός.
Ραντεβού στις Νύχτες Πρεμιέρας.
“Έρχομαι εδώ τα τελευταία 25 χρόνια. Αν δεν πάρω αρκετές συνεντεύξεις, ίσως να μην ξανάρθω.” φέρεται να δήλωσε ένας δημοσιογράφος στη φετινή Μόστρα, ενδεικτικό της ένδειας του κόκκινου χαλιού αλλά και του μεγέθους της σημασίας που δίνεται κατά τη διάρκεια των κινηματογραφικών φεστιβάλ στο άμεσο αντικείμενό τους που είναι... ο κινηματογράφος. Τελικά, δύο καθόλου εντυπωσιακοί ανθυποσελέμπριτιζ, ο Ντάρεν Αρονόφσκι με τον Μίκι Ρουρκ, πήραν σπίτι τους το Χρυσό Λιοντάρι για την ταινία του πρώτου “The Wrestler”, με πρωταγωνιστή τον δεύτερο.
Κι αν ο Ρουρκ δεν πήρε το βραβείο ερμηνείας, ρίξτε το φταίξιμο στους κανονισμούς, που δεν επιτρέπουν διπλή βράβευση της ταινίας που βγαίνει πρώτη αφού ο πρόεδρος Βιμ Βέντερς ήταν ξεκάθαρος ως προς τις προθέσεις του. Το βραβείο αυτό λοιπόν πήγε σ' έναν γηγενή, τον Σίλβιο Ορλάντο για το ρόλο του στο “Il Papa di Giovanna” του Πούπι Αβάτι ενώ το αντίστοιχο για τις γυναίκες, κατέκτησε η Ντομινίκ Μπλανκ για το “L' Autre” των Πατρίκ Μαριό Μπερνάρ και Πιερ Τριβιντίκ.
Για τη σκηνοθεσία του βραβεύτηκε με Αργυρό Λέοντα ο Αλεκσέι Γκέρμαν Τζούνιορ με το “Paper Soldier” (που πήρε και το βραβείο φωτογραφίας), ενώ το παρηγορητικό βραβείο της επιτροπής απέσπασε ο αμερικανο-αιθίοπας Χαϊλέ Γκερίμα για το “Teza” μαζί μ' εκείνο καλύτερου σεναρίου. Η νεαρή Τζένιφερ Λόρενς, τσίμπησε το βραβείο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι για τον καλύτερο νέο ηθοποιό, χάρη στην ερμηνεία της στο “The Burning Plain” του επίσης νεοφώτιστου (στη σκηνοθεσία τουλάχιστον) Γκιγιέρμο Αριάγκα.
Μέσα σ' όλ' αυτά, ο Μανοέλ ντε Ολιβέιρα παρουσίασε μία νέα ταινία μικρού μήκους ενώ φτάνει αισίως τα 99 του χρόνια, λίγο χρόνο αφότου οι πρωταγωνιστές της ταινίας των Κοέν, Κλούνι, Πιτ και σία έδειξαν πόσο αντισελέμπριτιζ είναι, κάνοντας πλάκα με τους δημοσιογράφους στο κόκκινο χαλί σα σωστοί σελέμπριτιζ. Τουλάχιστον ο Αρονόφσκι δικαιώθηκε μετά τη, σχεδόν καταστροφική, αποτυχία του “The Fountain” και με μια ταινία γυμνή από τυμπανοκρουσίες και φήμες, επέστρεψε στο κλαμπ των βραβευμένων. Αντίστοιχα δικαιώθηκαν οι Τζόναθαν Ντέμι και Κάθριν Μπίγκελοου, των οποίων οι ταινίες έγιναν μετά κόπων και βασάνων κι ευτυχώς απέσπασαν κολακευτικά σχόλια.
Η απατηλή λάμψη της φετινής βενετσιάνικης Μόστρα, χρεώθηκε εν μέρει στην επικάλυψή της με την ανερχόμενη δύναμη που λέγεται φεστιβάλ του Τορόντο, οι ιθύνοντες του οποίου λέγεται πως ακολούθησαν επιθετική πολιτική κόντρα στους πιο αριστοκρατικούς αντίζηλούς τους, σε επίπεδο καλεσμένων και πρώτων προβολών. Δε βαριέσαι, θ' αρχίσω ν' ανησυχώ όταν τα φεστιβάλ γίνουν περισσότερα απ' τις ταινίες. Μέχρι τότε, λίγος ανταγωνισμός δε βλάπτει παρά μόνο την τσέπη του ενός.
Ραντεβού στις Νύχτες Πρεμιέρας.
