Offside: Μια εύστοχη κωμωδία (και) για τα 2 φύλα

Μια κωμωδία καταστάσεων για την ”ανωτερότητα” των ανδρών στο μακρινό Ιράν με αβίαστο χιούμορ και ένα οξύ και σαρκαστικό κοινωνικό σχόλιο. Μια καλοσκηνοθετημένη προσπάθεια κωμωδία που εξισορροπεί τις συνοφρυωμένες εικόνες που φτάνουν σε μας από την ασιατική χώρα.
Offside: Μια εύστοχη κωμωδία (και) για τα 2 φύλα

του Λουκά Τσουκνίδα

Πριν από μόλις ένα μήνα, ο πρόεδρος του Ιράν ανακοίνωσε ότι από εδώ και πέρα θα επιτρέπεται οι γυναίκες να παρακολουθούν ποδοσφαιρικούς αγώνες και μάλιστα από ειδική προνομιούχα κερκίδα που θα κατασκευαστεί σε κάθε γήπεδο.

Δε γνωρίζω το ρόλο που έπαιξε στην υπόθεση η απολαυστική ταινία του πολυβραβευμένου Τζαφάρ Παναχί, ”Offside”, αποδεικνύει πάντως για άλλη μια φορά πόσο στρεβλή εικόνα έχουμε σχηματίσει για τη σύγχρονη Περσία.

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου του Ιράν παίζει τον πιο σημαντικό αγώνα για την πρόκριση στο Μουντιάλ του 2006 με το Μπαχρέιν. Μια νεαρή κοπέλα μεταμφιέζεται σε αγόρι για να μπει στο γήπεδο.

Στην προσπάθειά της να μιμηθεί τις πιο έμπειρες ”απατεώνισες” συλλαμβάνεται και οδηγείται σε ένα μικρό περιφρουρούμενο χώρο εκτός κερκίδας. Εκεί, γνωρίζει και άλλες ομοιοπαθείς δεσποινίδες και όλες μαζί κάνουν δύσκολη τη ζωή των δεσμοφυλάκων τους, παρ’ ότι το κοινό πάθος τους για την ομάδα είναι αδιαμφισβήτητο...

Χωρίς ένα κεντρικό ήρωα και με την κάμερα να μη μπαίνει ούτε μια στιγμή στο γήπεδο, συμπάσχοντας με τις φανατισμένες πρωταγωνίστριες, ο Παναχί κάνει μια κωμωδία καταστάσεων που ξεκινούν από μια παράλογη παραδοχή: Οι γυναίκες δεν πρέπει να ακούνε άντρες να βρίζουν στο γήπεδο και πολύ περισσότερο να τους μιμούνται αφού είναι ταγμένες σε συγκεκριμένους ”σεμνούς” ρόλους στην Ιρανική κοινωνία.

Μια κοινωνία που απ’ ό,τι φαίνεται στη συμπεριφορά των κοριτσιών, τη στάση των φαντάρων, τις φωνές που ακούγονται από το γήπεδο ακόμα και την επιγραφή ”Metallica” στις τουαλέτες έχει πολύ περισσότερα κοινά με τη δική μας απ’ ό,τι φανταζόμασταν.

Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί είναι όλοι αρκετά φυσικοί βοηθώντας τους χαρακτήρες του Παναχί να μοιάζουν ιδιαίτερα οικείοι. Το χιούμορ βγαίνει αβίαστα από την αντιπαράθεση αντρών και γυναικών σχετικά με την ανωτερότητα των πρώτων και πως αυτή δικαιολογεί τη συγκεκριμένη απαγόρευση. Η κορύφωση της ταινίας συμπίπτει με την είδηση της πολυπόθητης πρόκρισης και το μικτό πανηγύρι στους δρόμους της πόλης αφήνει μια αισιόδοξη νότα.

Μια όμορφη κωμωδία που εξισορροπεί τις συνοφρυωμένες εικόνες που φτάνουν σε μας από το μακρινό Ιράν.

Οι υπόλοιπες

Το ”Brasileirinho” είναι ένα απολαυστικό ντοκιμαντέρ του Μίκα Καουρισμάκι για τα ”Choros”, ενός ιδιαίτερου Βραζιλιάνικου μουσικού ιδιώματος.

Ο Τζον Μάλκοβιτς φαίνεται να το διασκεδάζει αφάνταστα στο ρόλο του τύπου που για αρκετά χρόνια εμφανιζόταν σε κοσμικά στέκια ως ”Στάνλει Κιούμπρικ” αλλά η ταινία που πραγματεύεται τη ζωή του αφήνει αρκετά κενά σε ένα πολύπλοκο χαρακτήρα.

Το πολυδιαφημισμένο μπλοκμπάστερ της εβδομάδας, ”Poseidon”, αν και δεν είναι η πρώτη ταινία καταστροφής που... αυτοκαταστρέφεται δεν προκαλεί ούτε καν το γέλιο. Βγαίνει επίσης το αδιάφορο ξαναζεσταμένο θρίλερ ”The Omen”.

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v