Τα ταινιάκια που βλέπουμε κάθε καλοκαίρι τιμής ένεκεν
Αποτίνουμε φόρο τιμής στα καλύτερα καλοκαιρινά ταινιάκια που μας συντροφεύουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Καλή μας θέαση!
Το καλοκαίρι είναι αν μη τι άλλο η πιο κινηματογραφική εποχή. Νησάκια, μπάνια, βουτιές, παραλίες, road trips, κάμπινγκ, δροσερά φρούτα και παγωτά να λιώνουν στο στόμα έχουν γίνει σκηνές αγαπημένες σε ταινίες που κάποτε είδαμε σε ένα θερινό κι έμειναν για πάντα στην καρδιά μας. Έτσι λοιπόν είπαμε να φτιάξουμε μια λίστα με τα ταινιάκια που βλέπουμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή τιμής ένεκεν.
Ήσυχες μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη (1991)
Η ταινία διαδραματίζεται στην άδεια και ζεστή Αθήνα τον μήνα Αύγουστο, εξιστορώντας 3 διαφορετικές ιστορίες, οι οποίες δεν συνδέονται.
Οι Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου μοιάζουν ένας λιτός δωρικός ύμνος στις μικρές λύπες και όχι χαρές της ζωής μας που μας κρατάνε όμως ζωντανούς. Εκείνες οι στιγμές που προσπαθούμε να περισώσουμε την ανθρωπιά μας, να προσπαθήσουμε για κάτι καλύτερο, μα η ζωή μας προσπερνά. Η ζωή μας όλη είναι μια ταινία σπονδυλώτη άλλωστε, σαν και αυτή που σπας το κεφάλι σου να θυμηθείς που ξέρεις τους πρωταγωνιστές. Γλυκιά, ρομαντική, νοσταλγική κι ανεπιτήδευτη η ταινία το Βούλγαρη θα συνοδεύει όλα τα καλοκαίρια μας.
Betty Blue του Ζαν Ζακ Μπενέξ (1986)
Η Μπεατρίς Νταλ κι ο Ζαν - Χιου Ανγκλάντ είναι ένα από τα πιο ερωτεύσιμα θερινά κινηματογραφικά ζευγάρια, που έχουν περάσει στην ιστορία, ερμηνέυοντας ερμήνευσαν με ξελιγωματικό τρόπο δύο ανθρώπους που ερωτεύτηκαν στην κάψα ενός καυσωνικού καλοκαιριού. Ιδρωμένα παλλόμενα κορμιά, υπό τη σαγηνευτική μουσική ηχώ του σαξοφώνου, γκρεμίζουν όσα γνωρίζαμε μέχρι τότε στο ευρωπαϊκό σινεμά και τα ανασυνθέτουν από την αρχή. Καψωμένα βλέμματα, δηλητηριώδεις ατάκες, που εύκολα γίνονται γκραφίτι σε τοίχους και μια διαολεμένα σέξι χημεία ανάμεσα στο πρωταγωνιστικό δίδυμο, αναδεικνύουν την ταινία σε παντοτινή κινηματογραφική ανάμνηση.
O Tρελός Πιερό του Ζαν Λικ Γκοντάρ (1965)
Μισός αιώνας και βάλε έχει περάσει από την κυκλοφορία του αριστουργήματος του Ζαν Λικ Γκοντάρ με την Άνα Καρίνα και τον Ζαν Πολ Μπελμοντό κι όμως ο Τρελός Πιερό παραμένει αναλλοίωτος στον χρόνο. Ο Γκοντάρ σε αυτή την ταινία στέλνει ένα ερωτικό γράμμα στον κλασικό αμερικανικό κινηματογράφο που λατρεύει και γεννά δύο ήρωες που άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στο ευρωπαϊκό σινεμά. Ο Πιερό απομονωμένος σε ένα νησί ζει το αιώνιο καλοκαίρι, γράφοντας ένα ημερολόγιο το οποίο δεν πρόκειται να εκδοθεί ποτέ. Η Μαρίαν θα έρθει να τον βρει για να γίνει συνοδοιπόρος του σε αυτό το ατέρμονο παιχνίδι αντίστροφης μέτρησης με αντίπαλο τον χρόνο.
Ο Γκοντάρ με σχεδόν ντοκιμαντερίστικο τρόπο παρατηρεί, υπογραμμίζει κι ερωτοτροπεί με τις ζωές των πρωταγωνιστών του. Καδράρει αριστοτεχνικά και διευθύνει μαεστρικά τους ηθοποιούς του που δεν είναι τίποτα άλλο παρά εραστές της ζωής.
Stand by Me του Ρομπ Ράινερ (1986)
Δεν ξέρουμε για σένα αλλά εμείς αν είχαμε τη δυνατότητα να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, θα πηγαίναμε ένα time travel στα παιδικά μας χρόνια τότε που περνάγαμε ολάκερα καλοκαίρια στην εποχή με φίλους που μας έδενε ο πιο σημαντικός δεσμός όλων. Αυτός της περιπέτειας που ξεκινούσε από το πρωί και τελείωνε το βράδυ με ξεθυμασμένες ανάσες, τραυματισμένα γόνατα, χώματα στα χέρια και μισοφαγωμένες λιχουδιές. Θα πηγαίναμε πάλι πίσω στις πρώτες προβολές του Stand by Me και θα διαλέγαμε έναν πιτσιρικά που μας μοιάζει και θα γίνει ο αγαπημένος μας.
Call Me by Your Nameν του Λούκα Γκουαντανίνο (2017)
Ένας από τους βασικότερους λόγους για τους οποίους θυμόμαστε τα καλοκαίρια μας είναι φυσικά κι οι έρωτες που μας σημαδεύουν για μια ολόκληρη ζωή. Έναν τέτοιο κινηματογράφησε στην Ιταλία ο Λούκα Γκουαντανίνο με το Call me By your Name που αγαπήθηκε όσο λίγες ταινίες τα τελευταία χρόνια. Υπέροχη σκηνοθεσία, υποδειγματικό σενάριο, εξαιρετικοί πρωταγωνιστές και μαγευτική φωτογραφία, έκαναν το Call me by your name μια ταινία σημείο αναφοράς για κάθε κινηματογραφικό καλοκαίρι μας.
Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου (2016)
Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος μεγαλούργησε στο Suntan αφού κατάφερε να δημιουργήσει μια από τις καλύτερες και πιο ενδιαφέρουσες ελληνικές ταινίες των τελευταίων ετών. Ο σκηνοθέτης δημιούργησε ένα μεθυστικό φιλμ στην καρδιά του καλοκαιριού αποκαλύπτοντας τις ομορφιές της Αντιπάρου με τις χρυσαμμουδερές παραλίες και τα καταγάλανα νερά αλλά και την ηλεκτρισμένη διασκέδαση στα αγαπημένα στέκια του νησιού. Ο Μάκης Παπαδημητρίου κεντά στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ η Έλλη Τρίγγου μας δίνει χίλιους λόγους να την ερωτευτούμε. Μια ταινία ωδή στους καταράμενους έρωτες και στην αυτοκαταστροφική δύναμη τους. Εναλλακτικός τίτλος: Από το συναισθηματικό ζενίθ στο ναδίρ, ένα οργιαστικό καλοκαίρι στην Αντίπαρο.
Florida Project του Σον Μπέικερ (2017)
Indie διαμαντάκι που κυκλοφόρησε πέντε χρόνια πριν και βρήκε τον τρόπο να φτάσει μέχρι τις υποψηφιότητες των Όσκαρ χάρη στην υποδειγματική του σκηνοθεσία, την υπέροχη ερμηνεία της 6χρονης Brooklyn Prince και το τέρας της υποκριτικής που ακούει στο όνομα Γουίλεμ Νταφόε. Στην καυσωνική Florida τα παιδιά βρίσκουν τον τρόπο να περνάνε όμορφα παρότι η ζωή τους έχει φερθεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Συγκινητικό, αισιόδοξο κι αθεράπευτα κουλ το Florida Project σε κάνει να γουστάρεις το σινεμά κι αυτό είναι η μεγαλύτερή του αρετή.
Ήσυχες μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη (1991)
Η ταινία διαδραματίζεται στην άδεια και ζεστή Αθήνα τον μήνα Αύγουστο, εξιστορώντας 3 διαφορετικές ιστορίες, οι οποίες δεν συνδέονται.
Οι Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου μοιάζουν ένας λιτός δωρικός ύμνος στις μικρές λύπες και όχι χαρές της ζωής μας που μας κρατάνε όμως ζωντανούς. Εκείνες οι στιγμές που προσπαθούμε να περισώσουμε την ανθρωπιά μας, να προσπαθήσουμε για κάτι καλύτερο, μα η ζωή μας προσπερνά. Η ζωή μας όλη είναι μια ταινία σπονδυλώτη άλλωστε, σαν και αυτή που σπας το κεφάλι σου να θυμηθείς που ξέρεις τους πρωταγωνιστές. Γλυκιά, ρομαντική, νοσταλγική κι ανεπιτήδευτη η ταινία το Βούλγαρη θα συνοδεύει όλα τα καλοκαίρια μας.
Betty Blue του Ζαν Ζακ Μπενέξ (1986)
Η Μπεατρίς Νταλ κι ο Ζαν - Χιου Ανγκλάντ είναι ένα από τα πιο ερωτεύσιμα θερινά κινηματογραφικά ζευγάρια, που έχουν περάσει στην ιστορία, ερμηνέυοντας ερμήνευσαν με ξελιγωματικό τρόπο δύο ανθρώπους που ερωτεύτηκαν στην κάψα ενός καυσωνικού καλοκαιριού. Ιδρωμένα παλλόμενα κορμιά, υπό τη σαγηνευτική μουσική ηχώ του σαξοφώνου, γκρεμίζουν όσα γνωρίζαμε μέχρι τότε στο ευρωπαϊκό σινεμά και τα ανασυνθέτουν από την αρχή. Καψωμένα βλέμματα, δηλητηριώδεις ατάκες, που εύκολα γίνονται γκραφίτι σε τοίχους και μια διαολεμένα σέξι χημεία ανάμεσα στο πρωταγωνιστικό δίδυμο, αναδεικνύουν την ταινία σε παντοτινή κινηματογραφική ανάμνηση.
O Tρελός Πιερό του Ζαν Λικ Γκοντάρ (1965)
Μισός αιώνας και βάλε έχει περάσει από την κυκλοφορία του αριστουργήματος του Ζαν Λικ Γκοντάρ με την Άνα Καρίνα και τον Ζαν Πολ Μπελμοντό κι όμως ο Τρελός Πιερό παραμένει αναλλοίωτος στον χρόνο. Ο Γκοντάρ σε αυτή την ταινία στέλνει ένα ερωτικό γράμμα στον κλασικό αμερικανικό κινηματογράφο που λατρεύει και γεννά δύο ήρωες που άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στο ευρωπαϊκό σινεμά. Ο Πιερό απομονωμένος σε ένα νησί ζει το αιώνιο καλοκαίρι, γράφοντας ένα ημερολόγιο το οποίο δεν πρόκειται να εκδοθεί ποτέ. Η Μαρίαν θα έρθει να τον βρει για να γίνει συνοδοιπόρος του σε αυτό το ατέρμονο παιχνίδι αντίστροφης μέτρησης με αντίπαλο τον χρόνο.
Ο Γκοντάρ με σχεδόν ντοκιμαντερίστικο τρόπο παρατηρεί, υπογραμμίζει κι ερωτοτροπεί με τις ζωές των πρωταγωνιστών του. Καδράρει αριστοτεχνικά και διευθύνει μαεστρικά τους ηθοποιούς του που δεν είναι τίποτα άλλο παρά εραστές της ζωής.
Stand by Me του Ρομπ Ράινερ (1986)
Δεν ξέρουμε για σένα αλλά εμείς αν είχαμε τη δυνατότητα να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, θα πηγαίναμε ένα time travel στα παιδικά μας χρόνια τότε που περνάγαμε ολάκερα καλοκαίρια στην εποχή με φίλους που μας έδενε ο πιο σημαντικός δεσμός όλων. Αυτός της περιπέτειας που ξεκινούσε από το πρωί και τελείωνε το βράδυ με ξεθυμασμένες ανάσες, τραυματισμένα γόνατα, χώματα στα χέρια και μισοφαγωμένες λιχουδιές. Θα πηγαίναμε πάλι πίσω στις πρώτες προβολές του Stand by Me και θα διαλέγαμε έναν πιτσιρικά που μας μοιάζει και θα γίνει ο αγαπημένος μας.
Call Me by Your Nameν του Λούκα Γκουαντανίνο (2017)
Ένας από τους βασικότερους λόγους για τους οποίους θυμόμαστε τα καλοκαίρια μας είναι φυσικά κι οι έρωτες που μας σημαδεύουν για μια ολόκληρη ζωή. Έναν τέτοιο κινηματογράφησε στην Ιταλία ο Λούκα Γκουαντανίνο με το Call me By your Name που αγαπήθηκε όσο λίγες ταινίες τα τελευταία χρόνια. Υπέροχη σκηνοθεσία, υποδειγματικό σενάριο, εξαιρετικοί πρωταγωνιστές και μαγευτική φωτογραφία, έκαναν το Call me by your name μια ταινία σημείο αναφοράς για κάθε κινηματογραφικό καλοκαίρι μας.
Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου (2016)
Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος μεγαλούργησε στο Suntan αφού κατάφερε να δημιουργήσει μια από τις καλύτερες και πιο ενδιαφέρουσες ελληνικές ταινίες των τελευταίων ετών. Ο σκηνοθέτης δημιούργησε ένα μεθυστικό φιλμ στην καρδιά του καλοκαιριού αποκαλύπτοντας τις ομορφιές της Αντιπάρου με τις χρυσαμμουδερές παραλίες και τα καταγάλανα νερά αλλά και την ηλεκτρισμένη διασκέδαση στα αγαπημένα στέκια του νησιού. Ο Μάκης Παπαδημητρίου κεντά στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ η Έλλη Τρίγγου μας δίνει χίλιους λόγους να την ερωτευτούμε. Μια ταινία ωδή στους καταράμενους έρωτες και στην αυτοκαταστροφική δύναμη τους. Εναλλακτικός τίτλος: Από το συναισθηματικό ζενίθ στο ναδίρ, ένα οργιαστικό καλοκαίρι στην Αντίπαρο.
Florida Project του Σον Μπέικερ (2017)
Indie διαμαντάκι που κυκλοφόρησε πέντε χρόνια πριν και βρήκε τον τρόπο να φτάσει μέχρι τις υποψηφιότητες των Όσκαρ χάρη στην υποδειγματική του σκηνοθεσία, την υπέροχη ερμηνεία της 6χρονης Brooklyn Prince και το τέρας της υποκριτικής που ακούει στο όνομα Γουίλεμ Νταφόε. Στην καυσωνική Florida τα παιδιά βρίσκουν τον τρόπο να περνάνε όμορφα παρότι η ζωή τους έχει φερθεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Συγκινητικό, αισιόδοξο κι αθεράπευτα κουλ το Florida Project σε κάνει να γουστάρεις το σινεμά κι αυτό είναι η μεγαλύτερή του αρετή.
