Αυτές τις ταινιάρες της A24 τις έχεις δει;

Εταιρεία παραγωγής και διανομής, η ανεξάρτητη Α24 βρίσκεται πίσω από κινηματογραφικά διαμάντια των καιρών μας.
Αυτές τις ταινιάρες της A24 τις έχεις δει;
του Νικόλα Γεωργιακώδη

Κόντρα στον mainstream προσανατολισμό του Χόλιγουντ, μια ανεξάρτητη εταιρεία διανομής και παραγωγής ταινιών ανεβαίνει με πυγμή την τελευταία δεκαετία στις προτιμήσεις των σινεφίλ, φέρνοντας στη μεγάλη οθόνη σινεφίλ διαμάντια.

Η Α24 ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 2012 από τους Ντάνιελ Κατζ, Ντέιβιντ Φένκελ και Τζον Χοντζ, στελέχη διαφορετικών εταιρειών του οπτικοακουστικού τομέα στη Νέα Υόρκη και ξεκίνησε δειλά να διανέμει indie διαμαντάκια.

Έκτοτε κατάφερε να αναρριχηθεί στο κινηματογραφικό στερέωμα, ενώ μετέφερε τη δράση της και στην τηλεόραση, με συμφωνίες «μαμούθ» (Netflix, Apple TV+, HBO κ.α.), χωρίς να χάσει όμως την ποιότητα του περιεχομένου της και χωρίς να σταματήσει να ρισκάρει καλλιτεχνικά.

Οι ταινίες της A24 δεν είναι από εκείνες που έχει συνηθίσει το κοινό των multiplex. Όμως χάρη στην ιδιαιτερότητά τους κατάφεραν να κερδίσουν και μέρος αυτού.

Εν αναμονή του εφιαλτικού «ΜΕΝ» του Άλεξ Γκάρλαντ και με το «Everything Everywhere All at Once» να παίζει τώρα στις αίθουσες προκαλώντας χαμούλη, θυμόμαστε μερικές παλαιότερες ταινίες της εταιρείας, που έκαναν τη διαφορά.

Enemy (2014)

O Ντενί Βιλνέβ υπογράφει μια ταινία πραγματική σπαζοκεφαλιά με τον Τζέικ Γκίλενχαλ στον κεντρικό, διπλό ρόλο και την εφιαλτική αράχνη που βρίσκεται τώρα στο ΚΠΙΣΝ να δεσπόζει σε υπέροχα κάδρα κατά τη διάρκεια του φιλμ. Όσα λιγότερα μάθεις για αυτήν την ταινία πριν τη δεις, τόσο το καλύτερο.



Moonlight (2016)

Μια τρυφερή ιστορία του Μπάρι Τζένκινς για έναν άντρα που προσπαθεί να βρει τον εαυτό του, μέσα από τρία στιγμιότυπα της ζωής του. Η αγάπη, η ταυτότητα, το χρώμα του δέρματος και η σεξουαλικότητα θίγονται όλα με τρομερή λεπτότητα και ανθρωπιά. Όσκαρ καλύτερης ταινίας, διασκευασμένου σεναρίου και β' αντρικού ρόλου.



Good Time (2017)

Δύο αδέρφια στήνουν πρόχειρα μια ληστεία τράπεζας για να πιάσουν τη καλή και να ξεφύγουν από τη μιζέρια, όμως αυτή στραβώνει, με τον διανοητικά ασθενή Nick να συλλαμβάνεται. Ο Connie φοβάται ότι ο αδερφός του δεν πρόκειται να επιβιώσει στη φυλακή και περνάει ένα ζόρικο βράδυ προσπαθώντας να τον βγάλει έξω. Ιλιγγιώδεις ρυθμοί, κοφτό μοντάζ και σπιντάτη σκηνοθεσία σε μια ταινία των αδερφών Σαφντί που ανεβάζει κατακόρυφα παλμούς.



Ex Machina (2015)

Ένας νεαρός ταλαντούχος προγραμματιστής επιλέγεται από έναν δισεκατομμυριούχο να γίνει ο αποκλειστικός μάρτυρας ενός πρωτοποριακού πειράματος με επίκεντρο ένα θηλυκό ρομπότ. Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του συγγραφέα και σεναριογράφου Άλεξ Γκάρλαντ είναι κλειστοφοβικό sci-fi θρίλερ με μπόλικες φιλοσοφικές προεκτάσεις.



The Lobster (2016)

Σιγά μην έλειπε ο Γιώργος Λάνθιμος από τη συλλογή ταινιών της Α24. Ο «περίεργος» σκηνοθέτης υπογράφει την πρώτη αγγλόφωνη ταινία του, μια ιστορία αγάπης μέσα σ' έναν παράλογο κόσμο, μία σουρεαλιστική σάτιρα του τρόπου με τον οποίο προσπαθούμε να βρούμε ταίρι ώστε να ταιριάξουμε στο σύνολο και τους κανόνες του.



Hereditary (2018)

Ίσως η πιο τρομακτική ταινία της δεκαετίας. Εκμεταλλευόμενος το καρπερό για τρόμο ζήτημα “Οικογένειες με πολλές διαταραχές” και το τέρας υποκριτικής που ακούει στο όνομα Τόνι Κολέτ, ο Άρι Άστερ στήνει μια πολύπλοκη και ανατριχιαστική ιστορία για τα τραύματα που θάβουν οι οικογένειες, ελπίζοντας να μην έρθουν ποτέ στο φως.



Under the Silver Lake (2018)

Ο Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ, σκηνοθέτης του υπέροχου It Follows, στήνει μια arthouse ιστορία με επίκεντρο μια εξαφάνιση ενός κοριτσιού, και βουτά στα βαθιά του ονειρικού κόσμου του Ντέιβιντ Λυντς, αλλά και του χιτσκοκικού μυστηρίου. Το αποτέλεσμα είναι ένας απολαυστικός σινεφίλ εφιάλτης με τα όλα του.



Locke (2014)

Πόσο καλή μπορεί να είναι μια ταινία που διαδραματίζεται ολόκληρη σε ένα αμάξι; Με τις πιθανότητες εναντίον του, ο Στίβεν Νάιτ καταφέρνει να χτίσει ένα δράμα που σε απορροφά και σε καθηλώνει μέχρι το τελευταίο του λεπτό κι ο Τομ Χάρντι δίνει, καθιστός, μια απ' τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του.



The Lighthouse (2019)

Δύο φαροφύλακες, ένα απομονωμένο νησί, πολλά παράδοξα. Το ασπρόμαυρο αριστούργημα του Ρόμπερτ Έγκερς, γυρισμένο σε τετράγωνο κάδρο, αντλεί έμπνευση από τον γοτθικό τρόμο και σε παρασύρει σε μια αλλόκοτα ονειρική κινηματογραφική εμπειρία. Υπέροχοι οι Ρόμπερτ Πάτισον και Γουίλεμ Νταφόε στους δύο κεντρικούς ρόλους.



 

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v