”Επισκοπώντας τα πράγματα που έχουν ήδη γίνει η ποίηση ψάχνει για απαντήσεις σ’ ερωτήματα που δεν έχουν ακόμα τεθεί”.
Για τον Τίτο Πατρίκιο, η Ποίηση παραμένει ένα μαγικό κλειδί που οδηγεί στην αποκάλυψη της αλήθειας, όπως ο ίδιος υποδηλώνει με την παραπάνω ρήση, στην τελευταία του ποιητική συλλογή.
To Μegaron Plus, πρόθυμο να τον ακολουθήσει, βήμα προς βήμα στις πνευματικές του αναζητήσεις, τον υποδέχεται την Δευτέρα 19 Μαρτίου, και προσκαλεί το κοινό του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών σ’έναν κόσμο εικόνων που υφαίνονται με το νήμα του ποιητικού λόγου.
Η διάλεξη του Τίτου Πατρίκιου, ενός από τους σημαντικότερους ποιητές της μεταπολεμικής Ελλάδας, εντάσεται στον κύκλο ”Η Ελληνική ποίηση σήμερα” ο οποίος άνοιξε με τη διάλεξη του Νάνου Βαλαωρίτη και περικλύει τους επίλεκτους σύγχρονους ποιητές μας Κώστα Στεργιόπουλο, Κική Δημουλά, Ντίνο Χριστιανόπουλο και Μάρκο Μέσκο.
Ο Κύκλος Ποίησης φέρει τη σφραγίδα του σχεδιασμού και της πρωτοβουλίας του ποιητή και καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νάσου Βαγενά, ο οποίος θα προλογίσει την εκδήλωση. Την παρουσίαση και τον συντονισμό της διάλεξης θα κάνει ο διδάκτορας Συγκριτικής Γραμματολογίας της Σορβόννης και Συνεργάτης της France Culture κ. Γιώργος Αρχιμανδρίτης.
Ο Τίτος Πατρίκιος, Πρόεδρος της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας του 2004, από τα χρόνια της Κατοχής και του Εμφύλιου ως σήμερα, δεν έπαψε να ασχολείται με τα κοινά. Παραμένει πάντα δημικουργικός και ακμαίος μιας και στην περίπτωσή του, η εγρήγορση του ποιητή συνδυάζεται αρμονικά με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη.
Από τον ”Χωματόδρομο” του 1954 ως την ”Αντίσταση των γεγονότων” του 2000, δεν έπαψε να ενδιαφέρεται για τον κοινωνικο-πολιτικό στίβο του τόπου, ακολουθώντας με συνέπεια τα ιδεώδη που ορίζουν τη ζωή και την τέχνη του. Ως στοχαστής, διατηρεί την κριτική του οξυδέρκεια και διατείνεται ότι ζει μέσα στο ”τώρα” χωρίς αυταπάτες.
Ως καλλιτέχνης, μας οδηγεί στις ανοιχτές πληγές της μνήμης του τόπου μ’ένα ποιητικό ταμπεραμέντο το οποίο -όπως του αναγνωρίζει ο Νικηφόρος Βρεττάκος από το 1954-: ”...έχει τη σφραγίδα της γνησιότητας. Η φωνή του μας ζεσταίνει. Το ταλέντο του είναι δεμένο με το χώμα και με την ψυχή, με τους ανθρώπους και με την ατμόσφαιρα της εποχής του. Έχει οξύ βλέμμα, αναπτυγμένο αισθητήριο, έχει την ικανότητα να δημιουργεί ικανοποιητικές προεκτάσεις με τα πιο απλά μέσα”.
Η ποίηση του Τίτου Πατρίκιου αρνείται τις βεβαιότητες. Στοχάζεται, υποψιάζεται, αμφιβάλλει, αναθεωρεί και εξελίσσεται. Ως κεντρικό της άξονα έχει την ”ανθρωπογνωσία”, η οποία δεν ενστερνίζεται ποτέ τη βεβαιότητα μιας γνώσης, αλλά αντιθέτως παραδίδεται ασίγαστη στην δημιουργική αναζήτηση της αλήθειας.
Η αναζήτηση αυτή, ταυτίζεται με τον προορισμό της ποίησής του ήδη από την εποχή της ”Μαθητείας” (1963) και συνεχίζεται αδυσώπητη ως τις μέρες μας, μιας που ένα γνήσια ανήσυχο πνεύμα διατηρεί αμείωτη την δυναμική του υπό όποιες συνθήκες και ανά τις εποχές.
Ο Τίτος Πατρίκιος ”οφείλει” να αναζητά. Γνωρίζει την ευθύνη του ”στρατευμένου καλλιτέχνη”, ο οποίος δεν παραδίδει ποτέ τα όπλα. Στο σημείο αυτό είναι που προκύπτει η μελαγχολική διαπίστωση: ”Κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα / κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες” πλάι στην οποία ο ποιητής τοποθετεί την αντίστιξη: ”Μόνο μιαν άκρη της αλήθειας να σηκώσω/ να ρίξω λίγο φως στην πλαστογραφημένη μας ζωή”.
Ο λόγος του ποιητή αναδύεται μέσα από ένα πολύμορφο εκφραστικό τοπίο. Στηρίζεται στη νηφαλιότητα της στοχαστικής και ευαίσθητης ματιάς. Αγαπημένα του θέματα είναι: η Ιστορία και η βιογραφία, τα φανερά και τα κρυφά μονοπάτια της, οι φίλοι και το παρόν που ξεγλιστράει... Ενώ οι ήχοι και οι σιωπές, η φθορά του σώματος και η θαλερότητα των συναισθημάτων είναι οι ”τόποι” όπου κατοικούν τα ποιήματά του συνιστώντας έναν πυκνό καμβά.
Διαβάζοντας τα έργα του, αναγνωρίζει κανείς ένα ακόμα μεγάλο μέρος της αξίας τους, το οποίο έγκειται στις περίτεχνες ισορροπίες που τηρεί. Ο συγκρατημένος λυρισμός συνδυάζεται με την τολμηρή εικονοποιία, η δραματικότητα με την ειρωνική ματιά, η αφήγηση με την αλληγορία και το στοχαστικό επίγραμμα. Αυτός ο σπάνιος πλούτος συγκροτεί την ποιητική του Τίτου Πατρίκιου η οποία μάλιστα, κρύβει πέρα από ασυνήθιστους τόνους, απροσδόκητες ανατροπές.
Έξι χρόνια πριν, με την αφορμή της έκδοση της συλλογής ”Η αντίσταση των γεγονότων” (2000), ο συγγραφέας και δημοσιογράφος στην εφημερίδα ”ΤΑ ΝΕΑ” Δημήτρης Μητρόπουλος διερωτήθηκε για το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του ύφους του Πατρίκιου. Κατέληγε στο ότι ”είναι πιθανότατα μια συνεχής αίσθηση ότι ο ποιητής, αντί να δογματίζει, δοκιμάζει [...]. Και είναι αυτή η διάθεση που μετατρέπει την ανάγνωση της συλλογής σε ζωντανή, δυναμική διαδικασία. Η εξήγηση; Αυτή βρίσκεται στο δίστιχο:
”Η καρδιά μου ακόμα αντέχει νέα /
γι’ αυτό τόσο πικρά τα δάκρυά μου”.
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη, τηλ.: 210 7282333
Δευτέρα 19 Μαρτίου, Ώρα έναρξης: 7μ.μ.
Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας. Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 6μ.μ. Σε περίπτωση μεγάλης προσέλευσης αρχίζει μισή ώρα νωρίτερα.
