Μια ωδή πάνω στον άνθρωπο πίσω από τα Εγκλήματα, το Είσαι το Ταίρι μου, το Κάτω Παρτάλι κι άλλες αγαπημένες σειρές που έκαναν και το πλέον ξινό χειλάκι να ξεκαρδιστεί από τα γέλια.
γράφει:
Μια γύρα στα κανάλια της ελληνικής τηλεόρασης φτάνει και περισσεύει για να διαπιστώσει και ο πλέον καλοπροαίρετος τηλεθεατής ότι πάσχουμε από καλές κωμικές σειρές. Για αυτόν τον λόγο άλλωστε εκτιμούμε πένες σαν του Λευτέρη Παπαπέτρου που χωρίς καμία υπερβολή πρέπει να του αποδοθεί ο τίτλος του μάστερ της ελληνικής κωμωδίας κι αντίρρηση δεν φέρουμε καμία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά κι ας εξηγήσουμε ότι ο Λευτέρης Παπαπέτρου είναι το συγγραφικό alter ego του Θοδωρή Πετρόπουλου που έχει υπογράψει με τη σειρά του σπουδαίες θεατρικές επιτυχίες όπως τα Σεσουάρ για δολοφόνους και το Αναμείνατε στο ακουστικό σας.
Κανείς δεν γνωρίζει το πραγματικό του πρόσωπο καθώς άπαντες οι συνεργάτες του έχουν σεβαστεί την επιθυμία του να παραμείνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Με το όνομα Λευτέρη Παπαπέτρου ο αγαπημένος σεναριογράφος έχει υπογράψει κάποιες από τις μεγαλύτερες ελληνικές επιτυχίες όλων των εποχών, κάνοντας μέχρι και το πιο δύστροπο χειλάκι να ξελιγωθεί από τα γέλια.
Εμείς συγκεντρώσαμε όχι έναν, ούτε δύο αλλά πέντε καλούς λόγους για τους οποίους ο Παπαπέτρου πρέπει να χαιρετίζεται ως ο απόλυτος Έλληνας μάστερ της κωμωδίας για αυτό δώσε βάση.
Σε αυτή τη σειρά όλα πάνε καλά μέχρι τη στιγμή που αρχίζουν τα Εγκλήματα. Για εμάς αρχίσανε στις 6 Οκτωβρίου 1998 όταν και προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο μιας σειράς που έμελλε να μείνει αξέχαστη χάρη στο κατάμαυρο χιούμορ της, τις ιδιοφυείς ατάκες της και τους ξεκαρδιστικούς δεύτερους ρόλους της. Η σειρά έχει τη σεναριακή υπογραφή του Λευτέρη Παπαπέτρου που εδώ μεγαλουργεί στήνοντας επικές σκηνές που χάρισαν κύματα γέλωτος σε όλη τη χώρα. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει φυσικά στη Σωσώ Παπαδήμα η οποία υπήρξε ένας από τους πιο εγκληματικούς, τους πιο μοχθηρούς, τους πιο κακιασμένους ρόλους της ελληνικής τηλεόρασης. Για πολλούς θεωρείται η καλύτερη κωμική σειρά που είδαν ποτέ τα ματάκια μας στην Ελλάδα με το ξεκαρδιστικό σενάριο του Παπαπέτρου να γεννά ακόμα memes, reels και αμέτρητα inside jokes σε κάθε σωστή παρέα που σέβεται τον εαυτό της μεγαλώνοντας στα τέλη των 90s και τις αρχές των 80s.
Ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει τον έρωτα της Στέλλας και του Σωτήρη; Στη σειρά του Λευτέρη Παπαπέτρου που ανέδειξε τους δυο πρωταγωνιστές, είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλο, ανεξαρτήτως κιλών και χιλιομέτρων που τους χωρίζουν… Η Στέλλα κάνει τις ζυγαριές να σπάνε αλλά δεν πτοείται. Ζει στην Αυστραλία, λατρεύει τα σάντουιτς με καγκουρό και ξεροσταλιάζει στο ραφτάδικο για τον άντρα που κατακτά η φίλη της, Βίκυ. Ο Λευτέρης Παπαπέτρου ξαναχτυπά και φτιάχνει μια τρομερά αστεία κωμική σειρά, η οποία μάς συστήνει τη Βίκυ Σταυροπούλου στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Από το τρομερό καστ ξεχωρίζει ξεκάθαρα ο πορτοκαλομοϊκανός Άρης Σερβετάλης στον ρόλο του Λάζαρου για το μηδενιστικό κι απολαυστικό χιούμορ του συνοδεία του πιο κουλ κατοικίδιου του Μήτσου του ιγκουάνα. Εδώ ο Λευτέρης Παπαπέτρου συνεχίζει ακάθεκτος από εκεί που μας άφησε με τα Εγκλήματα σημειώνοντας ένα μπακ του μπακ κωμικό σεναριακό σερί που θα ζήλευε και η Ρεάλ Μαδρίτης όταν σήκωνε τα Τσάμπιονς Λιγκ το ένα μετά το άλλο για να μιλήσουμε με τους σωστούς πρωταθληματικούς όρους.
Φέτος μετά από χρόνια τηλεοπτικής απουσίας ο Παπαπέτρου επιστρέφει δριμύτερος και υπογράφει την πιο φρέσκια ελληνική κωμωδία των τελευταίων ετών βγάζοντας νοκ άουτ τη φουρνιά των αστείων βίντεο επίδοξων ινφλουένσερ που κατακλύζουν δυστυχώς την αρχική μας, κάνοντας απόβαση πλέον και στην τηλεόραση.
Όπως συνηθίζει ο Παπαπέτρου στις δουλειές του, έτσι κι εδώ παραδίδει ένα καταιγιστικό παιχνίδι ατάκας, με τους δευτεραγωνιστές να αρπάζουν το φως της σκηνής χάρη στο ερμηνευτικό τους σπινθήρισμα. Το σενάριο δεν διστάζει να γίνει κατά στιγμές πιο τραχύ – και καλώς πράττει – αφού η υπερβολική πολιτική ορθότητα έχει ισιώσει κάθε ανάγλυφο της ελληνικής κωμωδίας τα τελευταία χρόνια. Τα εφέ που αξιοποιεί η σειρά είναι προσεγμένα, καλοφτιαγμένα και απολύτως αντάξια διεθνών παραγωγών, κάτι που λειτουργεί ξεκάθαρα υπέρ της συνολικής της εικόνας.Πολλές κωμικές εξάρσεις και καλοδουλεμένες ερμηνείες που ξεχωρίζουν σαν την μύγα μες στο γάλα από τις υπόλοιπες κωμωδίες που έχεις δει τα τελευταία χρόνια.
Το Κάτω Παρτάλι, η αξέχαστη κωμική σειρά του Mega από την περίοδο 2013–2015, παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα πιο τολμηρά και ευρηματικά εγχειρήματα της ελληνικής τηλεόρασης. Σε σενάριο του αστείρευτου Λευτέρη Παπαπέτρου, η σειρά κατάφερε να συνδυάσει το σουρεαλιστικό χιούμορ με μια ατμόσφαιρα μυστηρίου, δημιουργώντας έναν ολόκληρο μικρόκοσμο που μαγνήτισε το κοινό από το πρώτο επεισόδιο.
Το μεγάλο επίτευγμα της σειράς ήταν ότι πέτυχε να φέρει στην prime time ζώνη μια εντελώς διαφορετική κωμική γλώσσα. Με ρυθμό, ευρηματική πλοκή και διαρκείς ανατροπές, το Κάτω Παρτάλι δεν αντιμετώπισε την κωμωδία ως μια συνολική αφήγηση κι όχι σαν μια ημιαποτυχημένη συρραφή εξυπνακίστικων αστείων και λογοπαιγνίων. Ο Παπαπέτρου έστησε μια ιστορία γεμάτη ευφυείς ατάκες, αλλόκοτες καταστάσεις και χαρακτήρες που έγιναν πλέον τηλεοπτικά icons: από τον ανεπανάληπτο «Μανώλη» μέχρι την απολαυστική «Βίβιαν» που θα μπορούσε να ναι μακρινή κόρη της Ντένης Μαρκορά και μπράβο της.
Κάποτε στην Περούντζια, μια κυρία αξιοπρεπέστατη, εργοστασιάρχης και χήρα από δεκαετίας, ονόματι Χριστίνα, μια τρελή βραδιά, μέσα στο μεθύσι της υποκύπτει στο φλερτ ενός νεαρού. Όταν η κόρη της, της τον παρουσιάσει ως γαμπρό τότε όλα θα αλλάξουν, σε μια σειρά που οι πρωταγωνιστές της σε πυροβολούν με διαολεμένα αστείες ατάκες πιο γρήγορα κι από τη σκιά σου.
Ο Αλέξανδρος Ρήγας, πριν γίνει «ντουέτο» με τον Δημήτρη Αποστόλου, συνεργάστηκε με τον Λευτέρη Παπαπέτρου και το αποτέλεσμα είναι η πιο οικεία, η πιο οικογενειακή, η πιο γλυκιά κωμωδία χαρακτήρων που έχει παιχτεί στην ελληνική τηλεόραση. Η Άννα Παναγιωτοπούλου κλέβει τον γαμπρό της κόρης της, η Μαρία Καβογιάννη ως Ασπασία, η Κατιάνα Μπαλανίκα ως Σάσα και η Μαρία Φωκά ως γριά Μπουμπουλίνα πλαισιώνουν το «σκάνδαλο» και η μεσημεριανή ζώνη των 15.00 στο Mega αποκτά μόνιμο κάτοικο επαναλήψεων για πολλά χρόνια με το κοινό να μη βαριέται ποτέ να επαναλαμβάνει πως όσα χρόνια κι αν περάσουν το Ντόλτσε Βίτα θα παραμένει η πιο οικεία -και πιο μπροστά από την εποχή της- κωμωδία της ελληνικής τηλεόρασης.
