Le Tartarughe: Η ιταλική κουζίνα κάνει απόβαση στη Νέα Φιλαδέλφεια

Δύσκολα θα βρεις άνθρωπο που δεν του αρέσει το ιταλικό, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τη χώρα που σχεδόν σε κάθε γωνιά της ξεπηδά κι ένα αντίστοιχο εστιατόριο με εξειδίκευση στην κουζίνα της γειτονικής μας χώρας. Η δημοφιλία της ιταλικής κουζίνας έφερνε για πολλά χρόνια τις μακαρονάδες και τις πίτσες στην πλειοψηφία των εγχώριων μενού, είτε οι δημιουργοί τους δούλευαν για ένα αμιγώς ιταλικό εστιατόριο είτε για ένα φαγάδικο που δεν νοείτο να υπάρξει δίχως τις παραπάνω επιλογές στον κατάλογο. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια οι «ειδικοί» έκαναν ένα βήμα μπροστά και άφησαν τις ατυχείς προσμίξεις ελληνικών συνταγών με παραδοσιακά ιταλικά πιάτα, δίνοντας τον χώρο και τον χρόνο που απαιτείται στους foodies να καταλάβουν τι εστί καρμπονάρα, cacio e pepe, μπολονέζ, αραντσίνι και πάει λέγοντας.

Με χαρά λοιπόν αποδεχθήκαμε την πρόσκληση του Le Tartarughe Ristorante στη Νέα Φιλαδέλφεια να δοκιμάσουμε το ανανεωμένο μενού, βρισκόμενοι για άλλη μια φορά σε μια περιοχή που αγαπάμε ιδιαίτερα χάρη στα ονομαστά φαγάδικά της. Ο χώρος ήταν πάρα πολύ όμορφος τόσο στο εσωτερικό του όσο και στο εξωτερικό όπου και δέσποζε ένα εντυπωσιακό τραπέζι- σιντριβάνι. Στη μέση μας καταπράσινης αυτοσχέδιας αυλής ήταν σίγουρα το πρώτο πράγμα που παρατηρούσε κάποιος, βγάζοντας σίγουρα 1-2 φωτογραφιούλες για να σκάσουν από τη ζήλεια τους κι οι followers σου στα social media. Εμείς δεν ακούσαμε το μαμαδίσιο inner voice στο κεφάλι μας για να πάρουμε ζακέτα κι αντ’ αυτού καθίσαμε μέσα. Πολύ ωραίο και κομψό το εσωτερικό με αναπαυτικές ψηλόμεσες καρέκλες και μια εντυπωσιακή γυάλινη προθήκη με κρασιά που ξύπνησε το σομελιέ μέσα μας και τα περιεργαστήκαμε.

Το κλου του εσωτερικού χώρου είναι φυσικά η ανοιχτή κουζίνα που μας επέτρεπε να παίρνουμε μάτι στα κλεφτά ενόσω οι παραγγελίες μας ετοιμάζονταν με τον ξύλινο χτιστό φούρνο να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής στο θεάρεστο έργο του pizzaiolo του Le Tartarughe. Άμα τη παραγγελία μας ξεκινήσαμε τις προπόσεις με το ροζέ κρασάκι μας (στα 3,5€ το ποτήρι) προτιμώντας αυτό έναντι της ενημερωμένης wine list με επιλογές από τον ελληνικό και ιταλικό αμπελώνα κατά βάση (από 23€ η φιάλη). Η αρχή έγινε με μια πολύ δροσιστική σαλάτα και το όνομα αυτής La Pera (11,5€) με αχλάδι, σπανάκι, ρόκα, κρέμα γκοργκοντζόλας, προσούτο και καραμελωμένα καρύδια. Σωστές όλες οι αναλογίες και χωρίς να νερουλιάζει ως είθισται στις περισσότερες των περιπτώσεων η σαλατούλα ήταν γευστικότατη.

Στη συνέχεια ακολούθησαν τα αραντσίνι μανιταριών (9,5€) με φρέσκια μανιτάρια, μυρωδικά και κρέμα μαύρης τρούφας. Μια όχι και τόσο συνηθισμένη επιλογή που ευτυχώς είχε κάτι να πεί. Τραγά και με ωραίο δάγκωμα, έκαναν εξαιρετικό pairing με την σπιτική κόκκινη σως που τα συνόδευε. Ιδιαίτερο ήταν και το cous cous affumicato (10,5€) ένα αφράτο κους κους με ψητή μελιτζάνα και καπνιστή μοτσαρέλα.

Ακολούθησε το δυνατό χαρτί του Le Tartarughe με τα φρέσκα ζυμαρικά και δη τα εξαιρετικά gnocchi al tartufo (13€) με μανιτάρια, κράμα τρούφας και πεκορίνο. Σωστά μαγειρεμένες όλες οι παρασκευές και ειδικά η βελούδινη κρέμα τρούφας που έδινε το κάτι παραπάνω γευστικά. Το σωστό το ιταλικό στην καρμπονάρα (11,5€)φαίνεται λέει ένα πάνσοφο ρητό που σκεφτήκαμε μόλις γευτήκαμε τα φρέσκα χειροποίητα ζυμαρικά που μας σέρβιραν. Μάλιστα εκ της δοκιμής μας για άλλη μια φορά διαλύθηκε κάθε αμφιβολία περί του αν πρέπει να μπει αυγό στην καρμπονάρα, αφήνοντας τους αλλόθρησκους που την προτιμούν χωρίς να χαίρονται χωρίς λόγο μόνοι τους. Η κρέμα από πεκορίνο και παρμεζάνα ήταν πηχτή και με σωστή ισορροπία ενώ η καπνιστή πανσέτα, έδινε μια ραφινάτη νότα στο τελικό γευστικό αποτέλεσμα.

Έφτασε τέλος και η ώρα της πίτσας στην οποία είπαμε να κινηθούμε ελληνοιταλικά επιλέγοντας την Mortadella (14,5€) με μοτσαρέλα, πέστο βασιλικού, μορταδέλα, ντοματίνια, cream cheese και φυστίκι αιγίνης. Μας ενθουσίασαν τα ντοματίνια καθώς έδωσαν μεγαλύτερο γευστικό όγκο αντί για μια σάλτσα ντομάτας κι αν μια ρικότα ή ένα κρεμώδες τυρί σαν το τσαλαφούτι έπαιρνε τη θέση του cream cheese το αποτέλεσμα θα άγγιζε το τέλειο.