Ο Ίαμβος θα σε φέρει πίσω στη χρυσή εποχή των αθηναϊκών εστιατορίων

Όσο κι αν μας πληγώνει μερικές φορές, άλλο τόσο την αγαπάμε την Αθήνα αναγνωρίζοντας όλες τις προσπάθειες που κάνει για να παραμείνει όμορφη, λειτουργεί και πλέον συμπεριληπτική για αυτό και προσπαθούμε να αναδείξουμε καθεμία από τις πολλές είναι η αλήθεια ομορφιές της. Οτιδήποτε μάλιστα φέρνει μια essence παλιάς, αριστοκρατικής και κομψοτάτης Αθήνας μας αναγκάζει να σπεύσουμε προκειμένου να περιγράψουμε με λίγες ή πολλές αν βρεθούμε σε συγγραφικό οίστρο λέξεις όσα νέα  κομίζει μια γαστρονομική, αρχιτεκτονική ή εικαστική εμπειρία με αέρα αλλοτινό. Κάπως έτσι λοιπόν αποδεχθήκαμε με πολλή χαρά την πρόσκληση να επισκεφθούμε τον Ίαμβο, το εστιατόριο που στεγάζεται στο ιστορικό νεοκλασικό κτήριο «Κωστής Παλαμάς» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στη συμβολή των οδών Ακαδημίας και Σίνα, σε ένα ανανεωμένο περιβάλλον, με νέα φιλοσοφία και νέες γεύσεις υπό την καθοδήγηση του «Δειπνοσοφιστήριον».

Η επιλογή του ονόματος «Ίαμβος» μόνο τυχαία δεν είναι φυσικά αφού παραπέμπει στη λογοτεχνική και πολιτισμική παράδοση, συνδέοντας τον χώρο με το ακαδημαϊκό του περιβάλλον. Ο χώρος φινετσάτος, μεγαλοπρεπής με εντυπωσιακές ξύλινες καρέκλες και με πλήθος έργων τέχνης σε ελαιογραφίες, γκραβούρες και ασπρόμαυρες φωτογραφίες να καλύπτουν τους τοίχους στήνουν ένα θαρρείς θεατρικό σκηνικό βγαλμένο από το παλκοσένικο των προηγούμενων δεκαετιών. Αφήνουμε στην άκρη προς ώρας τη γοητεία που εξέπεμπε η διακόσμηση και περνάμε στον κατάλογο. Αρχικά στην to the point wine list που έκρυβε εξαιρετικά διαλεγμένες επιλογές μία προς μία (από 6€ το ποτήρι/20€ η φιάλη) που τιμά κατά κόρον τα ελληνικά αμπελοτόπια και τα εξαίσια δημιουργήματα των τελευταίων ετών.

Πρώτο ως είθισται έφτασε το φρέσκο χειροποίητο ψωμάκι σε μια εντυπωσιακή μεταλλική καλαθούνα μαζί με κροστίνι, κριτσίνια και tortilla chips κι ένα μικρό ντιπ με ελαιόλαδο και ελίτσες. Η πράσινη σαλάτα (11€) μας καλωσόρισε επίσης και δρόσισε τον Νοέμβρη μας σερβιρισμένη με ρόκα, σπανάκι, φύλλα παντζαριού, αχλάδι, cranberries, pecan και βινεγκρέτ από λευκό βαλσάμικο, μέντα και βανίλια. Στη συνέχεια ήρθαν στο τραπέζι μας τα κασιώτικα ντολμαδάκια με γιαούρτι μυρωδικών (12€) που ήταν συγκλονιστικά. Μικροσκοπικά κι αμπελοφυλλοτυλιγμένα ήταν ολόσωστα μαγειρεμένα και είχαν και κιμά όπως πρέπει για να πάνε την απόλαυση στο next level. Eξαίσιο και το ζουμάκι που μας ανάγκασε να βουτήξουμε το ψωμάκι μας κατ’ επανάληψη στο πιάτο τους.

Κι ενώ το χαλούμι στη σχάρα με τηγανιτό αμπελόφυλλο και τοματίνια κονφί (9€)μας έκλεινε πονηρά το μάτι, πορτιμήσαμε την χειροποίητη mini κιμαδόπιτα (10€) με μια ελαφρώς πικάντικη σάλτσα ντομάτας. Το πιάτο είχε τις μυρωδιές και τα μπαχάρια που συνηθίζεις να τρως στη λιβανέζικη και τις υπόλοιπες θαυμαστές κουζίνες της Μέσης Ανατολής, αναδίδοντας συγχρόνως αρώματα τόσο γνώριμα λες κι είσαι πρωταγωνιστής σε κάμια μικρή σεκάνς της Πολίτικης Κουζίνας του Μπουλμέτη. Έξτρα λιμπιστικό φαινόταν το μενού με τα ζυμαρικά και την pinsa ωστόσο περάσαμε κατευθείαν στα κυρίως που ξεχώρισαν γευστικά από την πρώτη κιόλας μπουκιά.  Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στο μοσχαρίσιο φιλέτο Black Angus στη σχάρα (32€) που ήρθε σε medium ψήσιμο κρατώντας όλους τους χυμούς του σε ένα signature πιάτο που θα ενθουσιάσει τους λάτρεις της γαλλικής κουζίνας κι όχι μόνο. Συνοδεία σπαστών διπλομαγειρεμένων πατατών, ψητών σπαραγγιών και μιας πηχτής και πλούσιας σως Café de Paris το φιλέτο ήταν πολύ ζουμερό και πεντανόστιμο. Τέλος το φιλέτο λαβράκι σωτέ (21€) με χόρτα εποχής, σαλάτα ρεβιθιών και σάλτσα λεμονιού ήταν πολύ σωστά ψημένο, δημιουργώντας μια τραγανή κρούστα στο «δέρμα» του ψαριού και ραφινάτα μαριναρισμένο προσθέτοντάς του μια υπέροχη γεύση.

Στα επιδόρπια η πάστα αμυγδάλου (9€) με ολόκληρα καβουρδισμένα αμύγδαλα και σάλτσα καραμέλας μας ταξίδεψε πίσω στα χρυσά χρόνια της τότε που όλοι τριγυρνούσαν με ένα κουτί γεμάτο λευκές πάστες με φιλεταρισμένο αμυγδαλάκι.