Ξέρεις τι μαγικό μέρος είναι το Πόρτο Σκρόφα;

Ένα ζευγάρι πελεκάνων πλέει νωχελικά, αφήνοντας τη ροή του ποταμιού να αναλάβει την κοπιαστική δουλειά της μετακίνησης. Ίσα που στρίβουν λίγο τα κεφάλια τους να ρίξουν δεύτερη ματιά καθώς περνάμε στον χωματόδρομο πλάι τους. Πρέπει να είμαστε οι δεύτεροι άνθρωποι που έχουν δει όλη μέρα. Καθόλου δεν τους απασχολεί η παρουσία μας. Σε αντίθεση με τον μοναχικό ερωδιό λίγο παρακάτω, που φεύγει με επιδεικτικό φτερούγισμα όταν σταματάμε για να τον βγάλουμε φωτογραφία. Σε αυτά τα μέρη, η φύση έχει, πέρα από τους δικούς της ρυθμούς, και τον πρώτο λόγο. Εμείς είμαστε απλά επισκέπτες.

Καλωσήρθατε στο Πόρτο Σκρόφα

Ο Αχελώος, λέει η ελληνική μυθολογία, ήταν θεός –όπως και όλα τα ποτάμια. Ήταν εκείνος που, αν θυμάσαι, πάλεψε με τον Ηρακλή για την καρδιά της Διηάνειρας, κι όταν πήγε να χάσει, έξυπνος καθώς ήταν, έταξε στον ημίθεο εκτός από την κοπελιά και το κέρας της αφθονίας, σε αντάλλαγμα για το δικό του, που ο λεγάμενος πάνω στη μάχη του το ‘χε σπάσει. Ακριβώς στο σημείο όπου ο Αχελώος βουτάει στο Ιόνιο, σχεδόν δίπλα στις εκβολές του, θα βρεις μια από τις ωραιότερες παραλίες της Αιτωλοακαρνανίας όλης. Αυτό είναι το Πόρτο Σκρόφα.

Στο τέρμα ενός ολόισιου, απολύτως βατού και για συμβατικά οχήματα χωματόδρομου, που κινείται διαρκώς παράλληλα με το ποτάμι, το Πόρτο Σκρόφα έχει ονειρεμένη αμμουδιά, επάνω στην οποία φυτρώνουν ολόλευκα κρινάκια. Έχει επίσης ρηχά νερά, μάλλον τα πιο ρηχά που έχεις δει στη ζωή σου, κι ένα νησάκι απέναντι, ψηλό και καταπράσινο, και τόσο κοντά στην αμμουδιά, θαρρείς θα απλώσεις το χέρι και θα το πιάσεις. Οξιά είναι το όνομά του, κι εδώ έγινε μια από τις διασημότερες ναυμαχίες της ανθρώπινης Ιστορίας, μην κοιτάς που δεν τη λέμε ναυμαχία της Οξιάς αλλά ναυμαχία της Ναυπάκτου, επειδή στη Ναύπακτο αγκυροβολούσε ο οθωμανικός στόλος κι επίσης επειδή τη Ναύπακτο την ήξεραν στις Ευρώπες ενώ την Οξιά όχι.

Το Πόρτο Σκρόφα, που λες, απέχει κάτι λιγότερο από μια ωρίτσα από το Μεσολόγγι, ή τρεις ώρες κι ένα τέταρτο από την Αθήνα (χάρτης εδώ) κι είναι ό,τι πρέπει για τα Σαββατοκύριακα εκείνα που θες να χαλαρώσεις σε μια παραλία μακριά απ’ όλους και απ’ όλα. Στην αμμουδιά δεν υπάρχει βοτσαλάκι ούτε για δείγμα, τα δε νερά είναι απολύτως διάφανα, στη χαρακτηριστική τιρκουάζ απόχρωση του Ιονίου κι επίσης ζεστά –αλλά αν είσαι από εκείνους που θέλουν να φτάσουν στα βαθιά για να κολυμπήσουν, θα βαρεθείς να περπατάς.

Κύμα εδώ δεν σηκώνει σχεδόν ποτέ, αλλά αν είσαι λάτρης, λίγο πιο κάτω υπάρχει κι άλλη μία παραλία, το Διόνι, όπου βρίσκουν τον παράδεισό τους οι kiteάδες. Θα τους δεις να κάνουν τις εντυπωσιακές φιγούρες τους και από το Πόρτο Σκρόφα, ειδικά αν κάθεσαι στην άκρη της παραλίας.

Τι έχει να φάμε εδώ;

Ένα και μοναδικό μαγαζάκι θα βρεις στο πίσω μέρος της παραλίας, για καφέ και φαγητό. Λέγεται κι αυτό Πόρτο Σκρόφα, και διαχειρίζεται τις λίγες και αραιές ξαπλώστρες στην αμμουδιά –δεν τις χρεώνει, πληρώνεις μόνο ό,τι πάρεις σε καφέδες (4€ ο φρέντο), τσιμπολογήματα ή κοκτέιλ που ταιριάζουν γάντι στο ηλιοβασίλεμα (10€ το μοχίτο).

Αξίζει να πιάσεις τραπέζι μετά τις βουτιές –που ως γνωστόν ανοίγουν την όρεξη– στην υπερυψωμένη ξύλινη αυλή, ή στο εσωτερικό που στολίζουν φωτογραφίες και πίνακες με λεπτομέρειες για την φύση και τον πολιτισμό της περιοχής (από την θρυλική ναυμαχία ως τις πελάδες του Μεσολογγίου) και να παραγγείλεις φρέσκο ψάρι και θαλασσινά με ουζάκι, ή κρεατικά αν είσαι από τους ιερόσυλους που τρώνε μπριζόλες δίπλα στη θάλασσα. Στο μενού ξεχωρίζουν προτάσεις όπως οι γαρίδες σουβλάκι με σάλτσα εσπεριδοειδών και μπέικον (13€), το χταπόδι σχάρας με φάβα και αυγοτάραχο (17€) και η μπρουσκέτα με μελιτζανοσαλάτα και καπνιστή τσιπούρα (9€).

Πού να μείνουμε εδώ γύρω;

Το εννοούσαμε όταν λέγαμε «μακριά απ’ όλους και απ’ όλα»: Το Πόρτο Σκρόφα απέχει ακριβώς 52 λεπτά από το Μεσολόγγι, και 40 λεπτά από το Αιτωλικό, κι αυτές είναι οι δύο πλησιέστερες επιλογές σου για διαμονή. Είναι, όμως, η καθεμιά μια απροσδόκητη ανακάλυψη από μόνη της, και ένας έξτρα λόγος να οργανώσεις την επόμενη εκδρομή σου προς αυτά τα μέρη.

Περισσότερες λεπτομέρειες και συγκεκριμένες προτάσεις διαμονής έχουμε εδώ - Το Μεσολόγγι είναι μια πόλη – έκπληξη 
κι εδώ - Είναι τελικά το Αιτωλικό η Βενετία της Ελλάδας;