Εχθροι, μετά φίλοι, μετά εραστές: Συμβαίνει;

Ένα από τα πιο αγαπημένα αφηγηματικά μοτίβα στην ρομαντική λογοτεχνία (και στον κινηματογράφο, και κυρίως στην τηλεόραση) είναι δύο άτομα που στην αρχή δεν τα βρίσκουν ούτε λίγο. Μετά, όσο περνάει ο καιρός, κάπως γνωρίζονται και μαλακώνουν. Και, τσουπ, εκεί που δεν το περιμένεις κάνει μπαμ η φλόγα του πάθους τους. Είναι μοτίβο τόσο συνηθισμένο, που πλέον αν δεν του χώσεις μερικά περίεργα plot twists, το κοινό σου θα το θεωρήσει κλισέ.

Το θέμα μας όμως είναι το εξής: Αυτό το μοτίβο το συναντάμε μόνο στις φανταστικές ιστορίες, ή μήπως και στην αληθινή ζωή;

Επιχείρημα 1: Η ανασφάλεια

Θα το πούμε. Θα ξεκινήσουμε κιόλας από εκεί. Ο λόγος που κάποιες ερωτικές σχέσεις ξεκινούν οριακά με έχθρα είναι η ανασφάλεια. Εκτός κι αν μιλάμε για κανονικές περιπτώσεις Ρωμαίου και Ιουλιέτας, αν οι δουλειές σας ή ο κοινωνικός σας περίγυρος σάς κάνουν κατάλληλους για 90s σενάριο του Μανουσάκη. Αν δεν παίζει αυτό, τότε είναι ξεκάθαρη ανασφάλεια: Κάποιοι άνθρωποι χτίζουν τοίχους γύρω τους επειδή πιστεύουν ότι αυτό τους κρατά ασφαλείς. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι βρίσκουν αυτούς τους τοίχους πολύ ενοχλητικούς, τόσο πολύ που το άτομο από πίσω μπορεί να φανεί πολύ πιο ενδιαφέρον απ’ ό,τι είναι... απλά και μόνο γιατί κρύβεται.

Οπότε, ναι, από μία οπτική γωνία, αυτό το αφηγηματικό μοτίβο θα μπορούσε να μετονομαστεί σε «Κρυψίνους vs Κουτσομπόλης σημειώσατε Χ».

Επιχείρημα 2: Η έλλειψη αυτογνωσίας

Αν δεν ξέρεις τι θέλεις πραγματικά, είναι πολύ πιο πιθανό να περάσεις από σαράντα κύματα μέχρι να το αποκτήσεις. Ή να εξακολουθείς να κυνηγάς καταστάσεις που θα σου προσθέσουν περιττό κόπο (όπως το να σπάσεις τους τοίχους κάποιου – δεν υπάρχουν άτομα χωρίς τόσο χοντρούς τοίχους, δηλαδή;). Αλλά αυτό μπορεί να ισχύει και για τα άτομα που βάζουν τους τοίχους· αν γνώριζες καλύτερα τι είναι αυτό που ψάχνεις, θα ένιωθες την ανάγκη να σηκώσεις τέτοιες άμυνες;

Επιχείρημα 3: Το θέλουμε και λίγο το δράμα μας

Καλώς ή κακώς, όσο πιο βγαλμένη από ταινία (ή βιβλίο) είναι μια ερωτική φασούλα, για κάποιους ανθρώπους αυτό είναι πιο σημαντικό από άλλους παράγοντες. Όπως να είναι λειτουργική φασούλα, ή υγιής. Και μάλλον αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται (ή κάπως τούς εξυπηρετεί) αυτό το σύστημα, μέχρι τουλάχιστον να πουν ότι δεν το αντέχουν άλλο.

Γίνεται εν τέλει συχνά;

Θα πούμε πως σίγουρα όχι και τόσο. Κυρίως γιατί απαιτεί χρόνο, είναι για slow burn ιστορίες που – τελευταία – ο κόσμος τις προτιμά μόνο στην χαλαρωτική διασκέδασή του. Όσο πιο αγχωτικά και άμεσα γίνονται όλα στην κανονική ζωή, μάλλον έτσι θα εξελίσσονται και οι σχέσεις. Επειδή, αλήθεια, μπορείς να φανταστείς σενάριο σαν αυτό που περιγράφουμε ένα ολόκληρο κείμενο τώρα να προκύπτει ανάμεσα σε δύο άτομα που γνωρίστηκαν στο Tinder; Όχι. Απλά δεν θα είχαν συνεχίσει την κουβέντα.