Τι να διαβάσεις φέτος στις διακοπές; Η απόλυτη λίστα

Έφτασε επιτέλους η πολυπόθητη ώρα των διακοπών για να εξασκήσουμε το ευγενές άθλημα της προετοιμασίας της καλοκαιρινής μας βαλίτσας. Μαζί με τα απαραίτητα μαγιουδάκια, αντηλιακά, ανάλαφρα πουκαμισάκια και πετσετούλες θαλάσσης, έχουμε αφήσει χώρο και για τα βιβλία που θα μας συντροφεύσουν στις φετινές διακοπές. Τσέκαρε λοιπόν κι εσύ τη βιβλιόφιλη λίστα μας για να πας προετοιμασμένος/η.

Φως τον Αύγουστο του William Faulkner (εκδόσεις Gutenberg)

Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για το Φως τον Αύγουστο χωρίς να νιώσεις πως προδίδεις κάτι από το βάθος του. Γιατί ο Faulkner σκάβει μέσα στο χώμα της αμερικανικής ψυχής, αναμοχλεύει τραύματα, ξεγυμνώνει τον άνθρωπο και τον αφήνει να σταθεί μόνος του μπροστά στη βία, το πάθος και το έλεος.

Σε έναν αμερικανικό Νότο σκεπασμένο με σκόνη, ιδρώτα και προκατάληψη, ο συγγραφέας υφαίνει μια ιστορία πολλών φωνών και τραγικών μορφών. Στο κέντρο της, ο Joe Christmas ένα πλάσμα διχασμένο, που περιπλανιέται κυνηγημένο, όχι μόνο από τον ρατσισμό και τη βία, αλλά και από την ίδια του την ταυτότητα. Ο Christmas είναι μια τραγική φιγούρα αρχαίας στόφας: φέρει πάνω του τις αμαρτίες ενός τόπου που δεν συγχωρεί, ενός κόσμου που τιμωρεί την αμφισημία και φοβάται το ακατάτακτο.

Ο Faulkner γράφει σαν προφήτης μεθυσμένος από τον πυρετό του Νότου – με μια γλώσσα πυκνή, ελλειπτική, σχεδόν ονειρική. Και στο τέλος, αυτό που μένει είναι μια αίσθηση απόλυτης αλήθειας.

Περίληψη εδώ 

H Σπίθα της Rebecca Yarros (εκδόσεις Μίνωας)

Με κάθε της βιβλίο η Rebecca Yarros καταφέρνει να υφαίνει ιστορίες που κινούνται ανάμεσα στην τρυφερότητα και την καταστροφή, στις δεύτερες ευκαιρίες και στις πληγές που δεν έκλεισαν ποτέ. Η συγγραφέας δεν φοβάται να ακουμπήσει τον πόνο, να ερευνήσει τις πιο εύθραυστες γωνιές της ανθρώπινης ψυχής, και το κάνει με γραφή που είναι ταυτόχρονα ακατέργαστη και ποιητική.

Η Yarros ξέρει πώς να συγκινήσει χωρίς να εκβιάζει. Πώς να μιλήσει για αγάπη χωρίς να γλιστρήσει στον μελόδραμα. Και πώς να δώσει φωνή σε όσους νόμιζαν πως δεν έχουν. Με άλλα λόγια, γράφει όπως αγαπάμε να διαβάζουμε: με πάθος, με αλήθεια και με εκείνη τη σπάνια σπίθα που κάνει ένα βιβλίο να σε κυνηγά για καιρό μετά την τελευταία του σελίδα.

Περίληψη εδώ 

Το όνομά μου είναι Εμίλια ντελ Βάγιε της Isabel Allende (εκδόσεις Ψυχογιός)

Με το «Το όνομά μου είναι Εμίλια ντελ Βάγιε», η Isabel Allende μάς χαρίζει μια ακόμα αξέχαστη ηρωίδα – μια γυναίκα γραμμένη με τρυφερότητα, πάθος και σχεδόν μυστικιστική δύναμη.

Αυτό που κάνει το συγκεκριμένο μυθιστόρημα γοητευτικό δεν είναι μόνο η πλοκή αλλά περισσότερο ο τρόπος που η συγγραφέας εναλλάσσει τη μαγεία με την Ιστορία, τη λεπτομέρεια με το οικουμενικό, το προσωπικό με το πολιτικό. Η Allende έχει το σπάνιο χάρισμα να γράφει με λογοτεχνική φινέτσα, χωρίς να χάνει ποτέ την επαφή με την καρδιά. Η Εμίλια, με την πολυπλοκότητα, την επιμονή και τη σιωπηλή της αξιοπρέπεια, μένει μέσα σου σαν φίλη παλιά που δεν θες να ξεχάσεις. Η γραφή της Allende, αέρινη και βαθιά, υφαίνει το πορτρέτο μιας γυναίκας που αγαπά, ονειρεύεται, απογοητεύεται και επιμένει επιβεβαιώνοντας μια σπουδαία λογοτεχνική υπογραφή.

Περίληψη εδώ 

Ο Θάνατος έρχεται στο Μάρλοου του Robert Thorogood  (εκδόσεις Πατάκη)

Με τον Θάνατο να έρχεται στο Μάρλοου, ο Robert Thorogood αποδεικνύει πως το αστυνομικό μυθιστόρημα μπορεί να είναι ταυτόχρονα απολαυστικό, ευφυές και ξεκαρδιστικό – ένας συνδυασμός που ελάχιστοι καταφέρνουν να ισορροπήσουν με τόση χάρη. Ο δημιουργός της τηλεοπτικής επιτυχίας Death in Paradise φέρνει στο χαρτί την ίδια φρεσκάδα, το χιούμορ και τη γοητεία, μεταφέροντάς μας σε μια φαινομενικά ήσυχη επαρχιακή πόλη όπου –όπως πάντα σε τέτοιες ιστορίες– τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

Το Μάρλοου, με τους εκκεντρικούς κατοίκους, τα κουτσομπολιά της επαρχίας και την ανεπαίσθητη μυρωδιά του σκανδάλου στον αέρα, γίνεται η τέλεια σκηνή για ένα μυστήριο που ξεδιπλώνεται σαν παρτίδα σκάκι. Ο Thorogood ξέρει να στήνει γρίφους με διαβολική μαεστρία και να κρατά τον αναγνώστη σε μια διαρκή εγρήγορση, με κάθε νέα σελίδα να φέρνει και μια ανατροπή.

Περίληψη εδώ 

Οι Γερμανοί του Sergio Del Molino (εκδόσεις Ίκαρος)

Με το Οι Γερμανοί, ο Sergio del Molino παραδίδει ένα καθηλωτικό, πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που ξεγυμνώνει τις σκιές της Ιστορίας με τρόπο αφοπλιστικά ανθρώπινο και συγχρόνως πολιτικά αιχμηρό. Είναι από εκείνα τα βιβλία που δεν περιορίζονται στην πλοκή, αλλά ανοίγουν ρωγμές σε βαθύτερα ερωτήματα: πόσο επηρεάζει το παρελθόν τη ζωή μας; Πόσο ελεύθεροι είμαστε, όταν η Ιστορία ανασαίνει ακόμη στον σβέρκο μας;

Το βιβλίο σύντομα μετατρέπεται σε ένα σκοτεινό ψυχογράφημα, με φόντο μια Ισπανία που έκρυψε πρόθυμα, κάτω από το χαλί της Μεταπολίτευσης, τα κατάλοιπα του φρανκισμού και τους δικούς της δαίμονες. Και οι δαίμονες αυτοί, όπως μας θυμίζει ο del Molino, είχαν συχνά γερμανικά ονόματα και ναζιστικό παρελθόν.

Με αριστοτεχνικά κλιμακούμενο σασπένς και απογυμνωμένη, κοφτερή πρόζα, ο συγγραφέας ξεδιπλώνει ένα από τα πιο επώδυνα –και λιγότερο γνωστά– κεφάλαια της σύγχρονης Ιστορίας: το πώς η Ισπανία του Φράνκο έγινε καταφύγιο για διωκόμενους Ναζί, και πώς η παρουσία τους δεν ήταν απλώς ιστορική παρένθεση, αλλά ενεργό κύτταρο μιας Ευρώπης που αρνείται να κοιτάξει κατάματα τις συνέπειες των δικών της επιλογών.

Ο del Molino δεν δικάζει τους ήρωές του, τους παρατηρεί. Και μέσα από αυτή την παρατήρηση αναδεικνύει την τραγικότητα του να μεγαλώνεις στη σκιά ενός εγκλήματος που δεν διέπραξες, αλλά που μοιάζει να σου ανήκει.

Περίληψη εδώ 

Νεαρά τομάρια του Colin Barrett (εκδόσεις Στερέωμα)

Με τη συλλογή διηγημάτων Νεαρά Τομάρια, ο Colin Barrett συστήνεται ως μία από τις πιο αυθεντικές και δυνατές φωνές της σύγχρονης ιρλανδικής –και παγκόσμιας– λογοτεχνίας. Με ύφος κοφτερό, χιούμορ που τσακίζει κόκαλα και βλέμμα που δεν χαρίζεται, ο Barrett ξεγυμνώνει τις ζωές μιας σειράς χαρακτήρων που ζουν στο περιθώριο – ή, μάλλον, στη σιωπηλή ρωγμή της κανονικότητας.

Το κάθε διήγημα χτίζεται με ανατριχιαστική αυτοπεποίθηση, υπονοώντας συνεχώς πως κάτω από την επιφάνεια –κάτω από τους καβγάδες στα μπαρ, τις αποτυχημένες σχέσεις, τις νύχτες δίχως νόημα– υπάρχει κάτι πιο βαθύ, πιο ανθρώπινο, πιο οικείο. Η γλώσσα του σκληρή και ο μαύρο χιούμορ του, αιχμηρό και ακριβές, γίνονται τα ιδανικά λογοτεχνικά εργαλεία για να απογυμνωθεί το συναίσθημα. Θρασύ, τεταμένο, οξυδερκές κι άκρως ρεαλιστικό το βιβλίο του Barrett μας μεταλαμπαδεύει την ωμή αλήθεια του και ξεχωρίζει από παρόμοιες αφηγηματικές προσπάθειες.

Περίληψη εδώ 

SLÁINE: Ο Κερασφόρος Θεός των Pat Mills και Simon Bisley (εκδόσεις Jemma Press)

Το SLÁINE: Ο Κερασφόρος Θεός δεν αφηγείται απλώς – ουρλιάζει με λύσσα, χτυπά τύμπανα μάχης και βάφει τις σελίδες του με τη λάβα του μύθου και του αίματος. Η συνεργασία του Pat Mills με τον Simon Bisley σ’ αυτή την ιστορία δεν ήταν μια απλή συνάντηση δημιουργών, αλλά μια σύγκρουση αρχέγονων δυνάμεων που γέννησε ένα από τα πιο εκρηκτικά επιτεύγματα της 9ης τέχνης.

Η αφήγηση του Mills βυθίζεται στα σκοτεινά βάθη του κέλτικου μύθου και αναδύεται καλπάζοντας πάνω σε ένα αμόνι πολεμικών ιαχών. Ο Σλέιν, ήρωας βγαλμένος από τα προαιώνια χώματα των θρύλων, δεν είναι ο παραδοσιακός πολεμιστής – είναι ένας θεός εν τω γίγνεσθαι, ένα ον που σπαράζει ανάμεσα στη ζωώδη ορμή και την ανθρώπινη αμφιβολία. Το ταξίδι του προς τη θεοποίηση μέσα από τη θυσία, τον πόνο και την υπέρβαση δίνει σάρκα και οστά στον τίτλο «Κερασφόρος Θεός»· ένας τίτλος που σφύζει από παγανιστική ενέργεια.

Και έπειτα, υπάρχει ο Bisley. Ο ζωγράφος των μαχών, ο αρχιτέκτονας του χάους. Οι σελίδες του μοιάζουν με τοιχογραφίες βίας και μεγαλείου, ανακαλώντας μνήμες από το έργο του Frank Frazetta, αλλά ποτισμένες με την αδιαπραγμάτευτη ωμότητα του βρετανικού underground των ‘80s. Σώματα συστρέφονται σε αδύνατες πόζες, σπαθιά αστράφτουν σαν κεραυνοί, ενώ το αίμα δεν είναι απλώς στοιχείο της μάχης – είναι χρωστική ύλη. Η επετειακή έκδοση, σκαναρισμένη εκ νέου από τα αυθεντικά φιλμ, αναδεικνύει με τρομακτική λεπτομέρεια την εικαστική λύσσα του Bisley: κάθε σκίτσο, κάθε πινελιά, κάθε έκρηξη κόκκινου και μαύρου λάμπει σαν φλόγα σε σπήλαιο σαμάνου.

Ο τόμος συνοδεύεται από πολύτιμο αρχειακό υλικό: προσχέδια, σημειώσεις, τα εξώφυλλα της πρώτης κυκλοφορίας – όλα μικρά αποσπάσματα ενός έργου που μοιάζει να μην ολοκληρώθηκε ποτέ, γιατί συνεχίζει να ζει κάθε φορά που ανοίγεις τις σελίδες του.

Περίληψη εδώ 

Μέρα του Michael Cunningham (εκδόσεις Αλεξάνδρεια)

Με μια πρόζα λεπτοδουλεμένη σαν βελόνι χειρουργού, ο Michael Cunningham τρυπά τη σάρκα της καθημερινότητας για να φτάσει στην εύθραυστη καρδιά της ανθρώπινης εμπειρίας. Αν και το Οι Ώρες (The Hours) του χάρισε το Πούλιτζερ και τον έκανε ευρύτερα γνωστό, το ταλέντο του δεν χωρά σε έναν τίτλο – είναι διάχυτο, υπόγειο, σχεδόν μυσταγωγικό, και απλώνεται σαν αργή ανάσα σε κάθε του βιβλίο.

Ο Cunningham είναι ένας συγγραφέας των αποχρώσεων. Δεν τον ενδιαφέρουν οι μεγάλες αφηγήσεις ούτε οι εντυπωσιακές ανατροπές. Η τέχνη του βρίσκεται στο μικρό, στο φευγαλέο, στο σχεδόν αόρατο. Στις κινήσεις ενός βλέμματος. Στο πώς η σιωπή ανάμεσα σε δύο χαρακτήρες μπορεί να φωνάζει περισσότερο απ’ τον διάλογο. Οι λέξεις του δεν προσπαθούν να εντυπωσιάσουν – προσπαθούν να κατανοήσουν. Και μέσα από την κατανόηση, να θεραπεύσουν. Η γλώσσα του είναι μουσική. Όχι συμφωνική, αλλά θαλάσσια· κυματιστή και πένθιμη. Οι φράσεις του σε υπνωτίζουν όχι με την πομπώδη ομορφιά τους, αλλά με την οικεία τους μελαγχολία. Γράφει σαν κάποιος που έχει δει το μέλλον και δεν θέλει να μας το πει, αλλά προσπαθεί να μας ετοιμάσει γι’ αυτό.

Στην εποχή των ηχηρών δηλώσεων και της γρήγορης αφήγησης, ο Cunningham επιμένει στην αργή καύση. Στο αβίαστο βλέμμα. Στη λεπτή τέχνη του να γράφεις χωρίς κραυγή, αλλά με αλήθεια.

Περίληψη εδώ