Το «Εκεί που το Κακό παραμονεύει» είναι η ταινία τρόμου της χρονιάς

Με το Atterados - Οι Τρομοκρατημένοι (2017), ο νεοεμφανιζόμενος τότε μεξικάνος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ντεμιάν Ρούγκνα κατάφερε να παίξει σωστά με τους κανόνες του μεταφυσικού θρίλερ και να φέρει στις οθόνες μας ένα ανεξάρτητο διαμαντάκι που σε κρατάει μόνιμα στην τσίτα.

Με την νέα του ταινία η οποία έκανε μόλις πρεμιέρα στις αίθουσες, ο Ρούγκνα παραμένει στην αγαπημένη του κατηγορία του μεταφυσικού τρόμου, καταπιανόμενος αυτή τη φορά με τον δαιμονισμό.

Στο «Εκεί που το Κακό παραμονεύει», τα αδέλφια Πέδρο και Τζίμι ανακαλύπτουν ότι μια δαιμονική οντότητα έχει στοιχειώσει ένα κοντινό αγροτόσπιτο δηλητηριάζοντας ταυτόχρονα τα ζώα της τριγύρω περιοχής και αποφασίζουν να την εκδιώξουν από τη γη τους.

Όμως, η προσπάθειά τους αυτή θα προκαλέσει μεγαλύτερο κακό και οι απερίσκεπτες ενέργειές τους πυροδοτούν μια επιδημία δαιμονισμών στην κοινότητα. Τώρα, πρέπει να βρουν τρόπο να γλιτώσουν από το κακό, όσο αυτό διαφθείρει όποιον βρεθεί σε επαφή μαζί του.

Για να τα καταφέρουν, θα ζητήσουν τη βοήθεια ενός βετεράνου εξορκιστή, ο οποίος είναι και ο μόνος που φαίνεται να ξέρει πώς μπορούν να σταματήσουν αυτή την υπερφυσική επιδημία.

Από τις πρώτα κιόλας πλάνα, ο Ρούγκνα πιάνει αδιάβαστο τον θεατή, και τον βάζει χωρίς πολλά πολλά σε ένα νοσηρό κλίμα τρόμου στην μεξικάνικη ύπαιθρο. Ο «σάπιος» δαιμονισμένος με το σώμα γεμάτο φλύκταινες, διασπείρει το κακό εν ριπή οφθαλμού και η αντιμετώπιση του δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Μεταφέρεται με τα ρούχα, δεν πρέπει να το σκοτώσεις με όπλο, διαδίδεται με ηλεκτρικές συσκευές, ακόμα και μέσω των ζώων, όπως θα διαπιστώσουν μέσα από μια σοκαριστική σκηνή το ζευγάρι που έρχεται πρώτο σε επαφή με τον δαιμονισμένο «σάπιοι».

Όλα τα κλισέ μια ταινίας με δαίμονες σπάνε από την κάμερα του Ρούγκνα, επαναδιατυπώνονται και σερβίρονται στον θεατή με έναν απίστευτα ωμό τρόπο, ο οποίος μάλιστα επιδέχεται περαιτέρω ανάγνωσης και αποκτά συμβολικό χαρακτήρα. Ο δαιμονισμός εδώ είναι μια επιδημία που απογυμνώνει τους χαρακτήρες από οποιαδήποτε ανθρωπιά είχαν ή δεν είχαν, τους εκθέτει στη συναισθηματική τους γύμνια και μετατρέπει τα παιδιά τους σε σατανικά ζόμπι. Ο καθένας είναι μόνος του, η βοήθεια και η αλληλεγγύη έχουν ξεχαστεί και το Κακό παραμονεύει με κάθε αφορμή.

Αργά αλλά σταθερά, με σφιχτοδεμένη σκηνοθεσία και ρεαλισμό, ο μεξικανός μας κάνει να πιστέψουμε πως όσα διαδραματίζονται μπροστά στα έκπληκτα μάτια του πρωταγωνιστικού διδύμου θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν συμβεί σε μια κοντινή επαρχιακή μας πόλη.

Πάντα προσπαθώ να δημιουργώ ένα δικό μου σύμπαν, κάτι μοναδικό στο κινηματογραφικό είδος στο οποίο κινούμαι, ενώ πάντα σκέφτομαι τον εαυτό μου ως θεατή πρωτίστως, και όχι ως σκηνοθέτη, δηλώνει ο ίδιος αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα και το μυστικό της επιτυχίας αυτής της απροσδόκητα καλής ταινίας τρόμου.

Στο σύμπαν που πλάθει ο Ρούγκνα κανείς δεν είναι ασφαλής, ούτε καν ο ίδιος ο θεατής και το happy ending είναι μόνο για τις χολιγουντιανές ταινίες, αφού εδώ, στον κόσμο που ζούμε εμείς και οι οικογένειές μας, το Κακό πάντα παραμονεύει – και νικά.