Πέντε ταινιάρες του Λουί Μπουνιουέλ για να μυηθείς

Περισσότερες από 30 μεγάλου μήκους ταινίες και ίσως η πιο διάσημη ταινία μικρού μήκους στην ιστορία του σινεμά, συγκαταλέγονται στην κληρονομιά που άφησε ο μεγάλος αιρετικός Λουί Μπουνιουέλ, ο οποίος γεννιέται μια μέρα σαν τη σημερινή, το 1900 στην Καλάντα της Ισπανίας.

Γιορτάζουμε τα γενέθλιά του κι ας μην είναι πια μαζί μας, ξαναβλέποντας πέντε ιστορικές ταινίες του.

Un chien andalou - Ένας Ανδαλουσιανός Σκύλος (1929) 

Συχνά αναφέρεται ως η καλύτερη ταινία μικρού μήκους που έγινε ποτέ και είναι σίγουρα μια από τις πιο διάσημες καλλιτεχνικές δημιουργίες του Μπουνιουέλ. Η συνεργασία του αυτή με τον θρυλικό σουρεαλιστή Σαλβαδόρ Νταλί, άλλαξε εντελώς τον τρόπο σύλληψης του κινηματογράφου.

Χρηματοδοτούμενο από τη μητέρα του Μπουνιουέλ, το Un chien andalou αποτελεί μια φυσική εκδήλωση του σουρεαλιστικού κινήματος, το οποίο εννοιολογεί την κινηματογραφική αφήγηση ως όνειρο, κάτι που αργότερα θα αποτελέσει τη βάση της ονειρικής κινηματογραφικής θεωρίας. Προσοχή, περιέχει σκληρές εικόνες.

Los olvidados (1950)

Στην πρώιμη «μεξικάνικη» περίοδο του Μπουνιουέλ, το Los olvidados είναι μια ταινία ορόσημο, αγαπημένη από κοινό και κριτικούς, οι οποίοι ενθουσιάστηκαν με το νεορεαλιστικό του στυλ καθώς παρακολουθεί μια παρέα παραβατικών αγοριών στους δρόμους της Πόλης του Μεξικού.

Η ταινία πήρε το Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών το 1951 και τον έκανε διεθνώς αναγνωρίσιμο, ενώ είναι ιδανική για… αρχάριους μιας και συνδυάζει στοιχεία κοινωνικού ρεαλισμού και σουρεαλισμού.

The Exterminating Angel (1962)

Αριστούργημα που ακροβατεί στα όρια της κωμωδίας, της φαντασίας και του δράματος με ολίγον υπερφυσικό τρόπο, ο Εξολοθρευτής Άγγελος είναι ακόμα ένα επιστέγασμα της λαμπρής φιλμογραφίας του Μπουνιουέλ. Όπως πολλά από τα άλλα έργα του, ο Εξολοθρευτής Άγγελος είναι γεμάτος με πολιτικά σχόλια για τη λαίμαργη αριστοκρατία, και την απατηλή της γοητεία, με επίκεντρο τους καλεσμένους ενός πάρτι, οι οποίοι συνειδητοποιούν πως -μυστηριωδώς- δεν μπορούν να φύγουν από τον χώρο.

Belle de jour (1967)

Ανήκει στην «γαλλική περίοδό» του και πρωταγωνιστεί η πανέμορφη Κατρίν Ντενέβ ντυμένη με Yves Saint Laurent, υποδυόμενη μια καθωσπρέπει Παριζιάνα, τη Séverine, της οποίας οι κρυφές σεξουαλικές φαντασιώσεις την κάνουν να γίνει πόρνη.

Βλέπεται ως μια αρκετά απλή και τολμηρή ματιά στην βρώμικη πλευρά της αστικής τάξης, αλλά και ως ένα πολυεπίπεδο δημιούργημα, το οποίο κάνει τον θεατή να αναρωτιέται αν αυτό που παρακολουθεί είναι πραγματικότητα ή όνειρο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως μεγάλοι μετέπειτα δημιουργοί του σινεμά των αισθήσεων και των ονείρων (βλ. Ντέηβιντ Λιντς) επηρεάστηκαν σημαντικά από τα μοτίβα του.

The Discreet Charm of the Bourgeoisie (1972)

Οι καθωσπρέπει επιταγές τις σύγχρονης αστικής κοινωνίας, βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της ταινιάρας. Ένα φιλμ το οποίο παραδόξως χάρισε στον Μπουνιουέλ το Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας. Με πρωταγωνιστή τον Ισπανό Φερνάντο Ρέι, η ταινία επικεντρώνεται σε μια ομάδα φίλων των οποίων οι προσπάθειες να δειπνήσουν μαζί διακόπτονται συνεχώς για παράξενους λόγους.

Ο Μπουνιουέλ εδώ κατασκευάζει έναν αινιγματικό σύμπαν που δεν εμμένει στη λογική της πραγματικότητας και για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι απίστευτα γοητευτικό μα και αλλόκοτο.