Ας μας πει η Ιερά Σύνοδος γιατί να κάνουμε παιδιά

Την συντηρητική της επιχειρηματολογία ανέπτυξε πρόσφατα η διαρκής Ιερά Σύνοδος λαμβάνοντας θέση όχι μόνο κατά της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, αλλά και κατά του γάμου μεταξύ αυτών.

Η θέση της αυτή βασίζεται στην νομική εικασία ότι συνταγματικά δεν υπάρχει τρόπος να απαγορευτεί σε «παντρεμένο ζευγάρι» να προχωρήσει σε αίτηση τεκνοθεσίας, κάτι που μπορεί να συμβεί στην περίπτωση της απλής συμβίωσης. Έτσι, ισχυρίζεται η ΔΙΣ, αναγνώριση του δικαιώματος στον γάμο θα ισοδυναμεί με την αναγνώριση του δικαιώματος τεκνοθεσίας.

Δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω κατά πόσον ένας τέτοιος νομικός ισχυρισμός ισχύει ή θα μπορούσε να έχει βάση- ας πούμε ότι θα μπορούσε, χάριν της κουβέντας. Αναρωτιέμαι τι νόημα έχει να κρατιέσαι από τη μία ή την άλλη λεπτομέρεια, από το ένα ή το άλλο νομικό επιχείρημα, όταν η πορεία των πραγμάτων είναι τόσο ξεκάθαρα προδιαγεγραμμένη.

«Τα παιδιά δεν είναι ούτε κατοικίδια ζώα συντροφιάς για όποιον θέλει να νιώσει κηδεμόνας ούτε αξεσουάρ, που θα επισημοποιήσουν ή θα καταστήσουν κοινωνικά αποδεκτή μια ομόφυλη συμβίωση», καταλήγει η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου και διαλύει οποιαδήποτε αυταπάτη μπορεί να είχαν ορισμένοι για το «μαλάκωμα» της θέσης της εκκλησίας πάνω στα θέματα αυτά.

Όμως η ανακοίνωση αυτή δεν προσβλητική μόνο για τα ομόφυλα ζευγάρια που επιθυμούν να μεγαλώσουν ένα παιδί, αλλά και για τους «στρέητ» γονείς. Μαμάδες και μπαμπάδες, μάθετε ότι παιδί δεν κάνετε επειδή νιώθετε ότι ήρθε η ώρα να γίνετε γονείς, ούτε επειδή θέλετε να μοιραστείτε την αγάπη σας με ένα άλλο πλάσμα, ούτε καν γιατί θέλετε να σφραγίσετε την σχέση σας με ένα παιδί. Κάνετε παιδί μόνο αν αυτό είναι σύμφωνο με ό,τι λέει η εκκλησία και με το πώς ερμηνεύει εκείνη τον λόγο του Κυρίου. Εν ολίγοις, με μοναδικό σκοπό την αναπαραγωγή του είδους και όχι οποιαδήποτε επιθυμία σας, Όπως συνέβαινε παλιά, πολύ παλιά.   

Η ελληνική κοινωνία όμως έχει κάνει βήματα μπροστά και δεν θα γυρίσει προς τα πίσω. Τώρα είναι η ώρα να εκσυγχρονιστεί και το σχετικό νομοθετικό της πλαίσιο, ώστε να περιλάβει όλους τους πολίτες και όχι μόνο όσους θεωρούν ότι δεν συνάδουν όλα τα δικαιώματα με τον «λόγο του Θεού».

Σήμερα ή αύριο, λόγω Ευρωπαϊκής οδηγίας ή εθνικής βούλησης- τι σημασία έχει; Αφού αυτό είναι κάτι που θα συμβεί, ποιος ο λόγος να φανατίζει κανείς κάποιους ανθρώπους ή να εξαιρεί κάποιους άλλους για λίγο ακόμη χρονικό διάστημα; Ακατανόητη λογική, που σε τίποτα δεν θυμίζει από το «κήρυγμα αγάπης» του Ιησού.