Λίγο τρέξιμο διώχνει τα νεύρα

Την περασμένη Κυριακή στις οδούς της πρωτεύουσας φιλοξενήθηκε όπως κάθε έτος ο κλασσικός μαραθώνιος που διέσχισε μεγάλο μέρος της Αθήνας και προσέλκυσε στην πόλη πλήθος επισκεπτών.

Φέτος, οι χαρούμενοι δρομείς και μετέχοντες στον αγώνα είχαν λιγότερο ηχηρή παρουσία από εκείνους που μετά βδελυγμίας δήλωναν αγανακτισμένοι ή/και αηδιασμένοι με το ξεβόλεμα που σήμανε για την αστική κινητικότητα ο μαραθώνιος.

Θα τολμούσα μάλιστα να πω ότι πολλοί εξ αυτών έδειξαν απέναντι στον μαραθώνιο μεγαλύτερο μένος από ό,τι θα έδειχναν ή έχουν δείξει σε άλλες αναστατώσεις της ομαλής κυκλοφορίας στην πόλη, όπως οι διελεύσεις διπλωματικών προσκεκλημένων. Το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι εκείνο που δεν συγχωρείται είναι το ότι το τρέξιμο δεν είναι κάποια ανάγκη, κάποια επιβεβλημένη άνωθεν αβαρία, αλλά το χόμπυ μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Ε, και;

Δεν λέω ότι πρέπει κανείς να χαρεί σώνει και καλά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει επι τρεις ημέρες στην καθημερινότητά του, αλλά αυτό απέχει από το σοσιαλμιντιακό μένος ορισμένων. Στο κάτω κάτω, όπως λέει και μια φίλη, είναι κάποιες ώρες στις οποίες αφαιρείται το κέντρο από τα οχήματα και δίνεται στην άθληση και την πιο φυσική μετακίνηση. Πόσο απαίσιο μπορεί να είναι αυτό;

Ειδικά όταν στο άλλο άκρο έχεις την κουλτούρα του «παίρνω το αυτοκίνητο για το κάθε τι», παρκάρω όπου βρω, δεν δίνω πεντάρα για τους πεζούς και οποιοδήποτε όχημα μικρότερο από το αυτοκίνητό μου. Γιατί ο θυμός δεν κατευθύνεται εκεί, σε ό,τι επιδεινώνει κατά πολύ την καθημερινότητά μας και ευθύνεται για ένα μεγάλο ποσοστό του χαμένου μας χρόνου στην πόλη;   

Μήπως στο θυμό των «αντιμαραθονοδρώμων» υπήρχε και λίγο η αντιπάθεια προς τα «ψώνια» της άθλησης ή τους υγιεινιστές; Καθόλου δεν το αποκλείω, αφού παράλληλα με τον υγιεινό τρόπο ζωής (κόψιμο καπνίσματος, διατροφή, άθληση) γίνεται μόδα και το «αντί» σε όλα αυτά            

Όπως όμως αναρωτιέται και μια φίλη, αν ο κόσμος έκλεινε το Σύνταγμα για ένα διήμερο το χρόνο για να παίξει σκάκι ή επιτραπέζια ή rpg ή ως μέρος του Φεστιβάλ Αθηνών- ή ό,τι σου αρέσει εσένα διαμαρτυρόμενε αντιμαραθονοδρόμε, ωραία δεν θα ήταν; Δεν θα ήταν μια ακτιβιστική υπόμνηση για την αξία του να έχεις ελεύθερο χρόνο ή εν πάση περιπτώσει για την όποια αξία κάθε δραστηριότητας;

Να συνοψίσω κάπως προβοκατόρικα; Λίγο χαλαρό τρεξιματάκι διώχνει τα νεύρα παιδιά.