Όχι μόνο γκρίνια- κάντε και κανά σταυρό

Η υπόθεση της συντήρησης του στεγάστρου του ΟΑΚΑ φώτισε τον τρόπο που λειτουργούμε ως κράτος, ως κοινωνία, ως διοικητική δομή που έλεγε και μια ψυχή.

Σε οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα οι υπηρεσίες συντήρησης της μεγαλύτερης αθλητικής εγκατάστασης της χώρας, όπως και όλων των εγκαταστάσεων- αθλητικών και μη- θα ήταν θεσμοθετημένες.

Θα υπήρχαν πρωτόκολλα και διαδικασίες, άνθρωποι επιφορτισμένοι με τις αντίστοιχες εργασίες, ελεγκτές της δουλειάς των προηγούμενων και επιθεωρητές της κατάστασης των εγκαταστάσεων σε περίπτωση που αυτές χρειαστούν κάτι εκτός του ελεγκτικού πρωτοκόλλου.

Όχι μία δηλαδή διαδικασία, αλλά δύο και τρεις και τέσσερις «ανεξάρτητες» μεταξύ τους διαδικασίες ώστε αν δεν λειτουργήσει η μία να υπάρχει η άλλη. Αυτό σε κάποια άλλη χώρα- όχι σε όλες αλλά σε όλες αυτές στις οποίες το εθνικό μας φαντασιακό θέλει να μοιάζουμε. Όχι να μοιάσουμε στο μέλλον, «να μοιάζουμε» ήδη.

Εδώ πάλι το πάμε αλλιώς.
-«Μια χαρά το βλέπω. Γερό-γερό»
-«Ε, ναι, βέβαια ρε συ. Τώρα αυτά τα νέα υλικά είναι αθάνατα. Καλά καλά ούτε συντήρηση δεν χρειάζονται»

Εδώ για να κάνουμε τη συντήρηση θα πρέπει κάποιος να θυμηθεί (!) να κοιτάξει τα χαρτιά για το πότε και τι ακριβώς πρέπει να γίνει (!). Και με τόσα που έχουμε οι άνθρωποι στο μυαλό μας (γιατί άνθρωποι είμαστε) δεν είναι απίθανο να το ξεχάσουμε βρε αδελφέ. Μάλιστα λέγεται ότι κάποιοι θυμήθηκαν ότι «κάπου εδώ» πρέπει να γίνει η συντήρηση του στεγάστρου του ΟΑΚΑ (όπως λέμε «κάπου εδώ περνάω ΚΤΕΟ ρε συ αλλά πότε;»).

Αυτός ο άνθρωπος προφανώς έψαξε για το τι πρέπει να κάνει, αλλά δεν κατάφερε να βρει κάτι. Οι σχετικές οδηγίες είχαν χαθεί και μάλιστα είχε χαθεί και η δεύτερη εκδοχή τους που είχαμε από τον αρχιτέκτονα ζητήσει να μας στείλει μετά την διαπίστωση της απώλειας του πρώτου βιβλίου συντήρησης. Οπότε τι να κάνει κι ο αρμόδιος;

Να πεις ότι από την υπόθεση γίναμε σοφότεροι; Ότι μάθαμε κάτι που δεν το είχαμε φανταστεί; Δεν μπορείς να το πεις. Μια μικρή υπενθύμιση όμως όλων αυτών των βασικών που δεν έχουμε ως πολιτεία κάνει την επιθυμία μας για τα «παραπάνω» από μόνη της αστεία και- για να είμαστε ειλικρινείς- λίγο απίθανη.              

Το μόνο έναντι του οποίου η κωμωδία του ΟΑΚΑ στάθηκε καλύτερη ήταν ότι το όλο θέμα δεν άνοιξε μετά από μια τραγωδία που πιθανότατα θα περιλάμβανε καταρρεύσεις, θανάτους και τα τοιαύτα. Κάτι είναι και αυτό- μην τα ισοπεδώνουμε όλα.