Οι τολμηρές αλλαγές που θέλει η Ροδόπη

Μία και μοναδική χαρά πήρε ο Sύριζα στις εκλογές της 21ης Μαΐου, και αυτοί βάλθηκαν να του την βγάλουν ξινή. Ο σάλος τον οποίο πυροδοτεί η Νέα Δημοκρατία για τη Ροδόπη παραπέμπει στην υποθετική περίπτωση μιας ποδοσφαιρικής ομάδα που έχει νικήσει 6-1 και η οποία κάνει ένσταση στην επιτροπή διαιτηρίας για να βγάλει το μοναδικό γκολ του αντίπαλου, οφσάιτ. Ασ΄τον εκεί πέρα ρε παιδί μου ήσυχό να γλείψει τις πληγές του.

Αυτοί εκεί, να επιμένουν.

Δεν θεωρώ ότι στον Σύριζα έκαναν κάτι διαφορετικό από ό,τι γίνεται συνήθως στην Θράκη τα τελευταία 40 χρόνια. Είναι πάγια εκλογική πρακτική, όποιος καταφέρνει να εξασφαλίσει έναν μουσουλμάνο υποψήφιο παίρνει και τον νομό. Κάπου εκεί μάλιστα στην δεκαετία του 1990 νομίζω ήταν ένας ή δύο υποψήφιοι με τα χαρακτηριστικά αυτά που μεταπήδησαν από το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία ή το ανάποδο, φέρνοντας μαζί τους και τη νίκη. Το όλο πράγμα φαινόταν δια γυμνού οφθαλμού και το βράδυ των φετινών εκλογών- άλλωστε για τη Ροδόπη μιλάμε και όχι για καμιά κουμουνιστομάνα.

Το ότι αυτή η πρακτική όμως είναι παγιωμένη δεν σημαίνει ότι πρέπει αυτόματα να την χαρακτηρίζουμε και σωστή. Από την άποψη αυτή φαίνεται κάπως περίεργος ο Σύριζα που όταν του λένε ότι τα έκανε πλακάκια με την μειονότητα για να πάρεις τις ψήφους αυτός απαντά «Μα αυτό δεν κάνουμε όλοι εκεί;». Τουτου ρηθέντος, πιστεύω ότι το όλο θέμα είναι αλλού.

Έχουμε μια μεγάλη πληθυσμιακή ομάδα ανθρώπων που με τον τρόπο της διεκδικεί το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, το δικαίωμα να λέγεται όπως θέλει. Αυτό δηλαδή που διεκδικούμε και εμείς ως χώρα για λογαριασμό εθνοτικών ομάδων με χαρακτηριστικά ελληνικότητας: θέλουμε να αποτελούν «ελληνική μειονότητα» και όχι «ορθόδοξη» ή «χριστιανική».

Γιατί το κάνουμε αυτό; Με δεδομένο ότι δεν έχουμε αλυτρωτικές τάσεις (λέμε τώρα) ως χώρα, αυτό που φαίνεται να θέλουμε είναι να μπορούμε να παρέμβουμε διπλωματικά στις περιπτώσεις που δικαιώματα των ομάδων αυτών παραβιαστούν. Το ίδιο ισχύει για την εγχώρια μειονότητα. Όσο της στερούμε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, τόσο θα παίρνουμε στρεβλά εκλογικά αποτελέσματα, μια που οι άνθρωποι εκεί προσπαθούν να εκφράσουν αυτό ακριβώς το αίτημά τους, θεωρώντας δευτερευούσης ή και τριτευούσης σημασίας το αν ο «δικός τους» υποψήφιος είναι αριστερός, δεξιός ή ό,τι άλλο. Ψηφίζουν για άλλο λόγο από αυτόν που ψηφίζουμε εμείς, γιατί νιώθουν ότι ως Έλληνες πολίτες έχουν λιγότερα δικαιώματα από ό,τι οι υπόλοιποι.

Αν θέλουμε να μην λειτουργούμε υποκριτικά σχετικά με τον τρόπο που ψηφίζει (και όχι μόνο) η Ροδόπη, θα πρέπει να ρυθμίσουμε το ζήτημα αυτό που καίει τον πληθυσμό εκεί. Αυτό είναι πραγματικά  εθνικό θέμα που ζητά λύση, και όχι το πως θα τους καταπιέσουμε για να μην ακούγεται καθόλου το «τουρκική».