Ταινίες του Netflix που αξίζουν και με το παραπάνω τα ποπ κορν τους

Ξεψαχνίσαμε την ταινιοθήκη του Netflix και βρήκαμε εξαιρετικά διαμαντάκια που επιβάλλεται να μπουν στη watchlist σου χθες.

Ταινίες του Netflix που αξίζουν και με το παραπάνω τα ποπ κορν τους

Όλοι οι συνδρομητές του Netflix μπορούν πλέον να επιβεβαιώσου ότι η δημοφιλής streaming πλατφόρμα παράγει περισσότερες ταινίες, σειρές και ντοκιμαντέρ από όσες μπορούμε να καταναλώσουμε. Η ποσότητα προφανώς βγάζει νοκ άουτ την ποιότητα με αποτέλεσμα να χρειαστεί σημαντικό ξεκαθάρισμα πριν βρεις τη νέα αγαπημένη σου σειρά ή ταινία. Εμείς αναλάβαμε τον δύσκολο αυτόν ρόλο, ξεδιαλέγοντας ταινίες διαμαντάκια που έχουν τρυπώσει στην πλατφόρμα κι ο αλγόριθμος της κρύβει από τα ματάκια σου.

Σου φτιάξαμε και λίστα να έχεις εύκαιρη ανά πάσα στιγμή.

Once Upon A Time in Hollywood του Κουεντίν Ταραντίνο (2019)

Ένας Ταραντίνο την ημέρα, την ανία κάνει πέρα. Όλοι το ξέρουν αυτό. Ειδικά όταν μιλάμε για το συναρπαστικό και πιο πρόσφατο κινηματογραφικό του πόνημα, που μας ταξιδεύει Κάποτε στο Χόλιγουντ συναντώντας τον Μπρους Λι, τον Τσαρλς Μάνσον κι άλλους πολλούς αντιήρωες που κουβαλούν τις δικές τους προβληματικές ιστορίες. Ένα ακόμη στυλιζαρισμένο κομψοτέχνημα πνιγμένο στη βία από τον μάστερ του είδους, που χάρισε στον Μπραντ Πιτ το πολυπόθητο αγαλματάκι του Θείου Όσκαρ και στον Ντι Κάπριο έναν από τους σημαντικότερους ρόλους της σπουδαίας καριέρας του.

Mindhorn του Sean Foley (2016)

«Ένας διεστραμμένος δολοφόνος, λέει πως θα μιλήσει μόνο με ένα τηλεοπτικό ντετέκτιβ της δεκαετίας του 80, για να δώσει στοιχεία για τα εγκλήματά του. Ο ηθοποιός, που υποδύεται τον ντετέκτιβ και πια ζει παραγκωνισμένος, δέχεται, και όλα πάνε κατά διαόλου». To Mindhorn είναι μια κάφρικη κωμωδία, φτιαγμένη με πολύ μεράκι και σπαρταριστές ατάκες. Δύσκολα θα πετύχεις αντίστοιχη ταινιάρα στην κατηγορία των κωμωδιών του Netflix όπου γίνεται της σάχλας και του βαρετού κλισέ το κάγκελο. Μην διστάζεις, πάτα το play και θα μας θυμηθείς.

Oxygen του Αλεξάντρ Αζά (2021)

«Χωρίς διαφυγή. Χωρίς μνήμη. 90 λεπτά για να ζήσει. Καθώς το οξυγόνο κι ο χρόνος εξαντλούνται, η Λιζ πρέπει να θυμηθεί ποια είναι για να επιβιώσει». Η περίληψη αρκεί για να αντιληφθείς το κλειστοφοβικό του πράγματος. Τη σκηνοθετική μπαγκέτα κρατά το τρομερό παιδί του New French Extremity Αλεξάντρ Αζά που μας είχε δώσει τα μυαλά στα χέρια με την Υπερένταση του 2003. Τώρα σκαρώνει ένα μικρό διαμαντάκι που κυκλοφορεί ελεύθερο στο Netflix περιμένοντας να το δεις. Ο Γάλλος σκηνοθέτης στήνει μια ανατριχιαστική και πνιγηρή ατμόσφαιρα κάνοντας για μια ακόμη φορά τη διαφορά.

Blue Jay του Άλεξ Λίμαν (2016)

Για κάθε χασμουρημένη ερωτική κομεντί που μας έχει χαρίσει το Netflix, υπάρχει κι ένα Blue Jay που έρχεται να σου θυμίσει ότι οι πιο σπουδαίες ιστορίες αγάπης, χωράνε στην αφήγηση μιας ιστορίας για ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που κάποια στιγμή προσπάθησαν να ζήσουν τον μεγαλύτερο έρωτα του κόσμου, μα δεν τα κατάφεραν. H Σάρα Πόλσον κι ο Μαρκ Ντουπλάς γίνονται ένα υπέροχο κινηματογραφικό ζευγάρι, που δύσκολα θα ξεχάσεις.

His House του Ρέμι Γουίκς (2020)

Στο ολόφρεσκο θρίλερ τρόμου της πλατφόρμας, ένα ζευγάρι Αφρικανών προσφύγων βρίσκει στέγη σε ένα σπίτι στο Λονδίνο, όμως όπως όλοι περιμέναμε η διαμονή του διαταράσσεται από τρομακτικά συμβάντα που έχουν να κάνουν με τον νέο τόπο κατοικίας τους. Αφού εντυπωσίασε στο φεστιβάλ του Sundance το 2020, το κλειστοφοβικό φιλμ του Remi Weekes χτίζει αργά και ανατριχιαστικά ατμόσφαιρα, προσφέρει μπόλικα jump scares  και βασίζεται στις εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών του. Το ενώνει μια αόρατη κλωστή με το εκπληκτικό Get Out του Τζόρνταν Πιλ και πολύ μας αρέσει.

Whiplash του Ντάμιεν Σαζέλ (2014)

Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός νέου και ταλαντούχου ντράμερ, ο οποίος φοιτά σε ένα από τα καλύτερα μουσικά σχολεία της χώρας. Εκεί τα όνειρά του για μεγαλείο θα βρουν καθοδήγηση από έναν καθηγητή που δεν θα σταματήσει πουθενά για να αξιοποιήσει τις δυνατότητές του. Το Whiplash είναι ένα βραδύκαυστο φιλμ που σε συνταράσσει κυρίως χάρη στις ερμηνείες του Μάιλς Τέλερ και του σπουδαίου καρατερίστα Τζ. Κ. Σίμονς που σήκωσε το αγαλματάκι του θείου Όσκαρ για την υπέροχη ερμηνεία του. Η σκηνοθεσία δεν χάνει λεπτό τον ρυθμό και την έντασή της και το σενάριο εξελίσσεται υποδειγματικά. 

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v