...Μερικές φορές τις δημιουργούμε κιόλας

Αν οι αναμνήσεις σας σταματούν στους Antique, και την πρώτη μας ευκαιρία να το σηκώσουμε, είναι μάλλον γιατί όλα τα άλλα τα έχετε αποβάλλει από τη μνήμη σας. Το υποσυνείδητο, λέει, διαθέτει ένα μηχανισμό για να αποβάλλει τις δυσάρεστες αναμνήσεις –κάτι που σχετίζεται με το ένστικτο επιβίωσης. Αλλά γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ, για να σας τις επαναφέρουμε. Για να μη γελάμε μόνο με τα χάλια των άλλων.

Μιχάλης Ρακιντζής – S.A.G.A.P.O. (2002)
Είναι το πρώτο που έρχεται στο νου όταν σκεφτόμαστε «το χειρότερό μας». Αδικείται. Απλά τα άλλα τα έχουμε αποβάλλει από τη μνήμη μας.


Ελπίδα – Socrates (1979)
Μόνο για τα κοστούμια αξίζαμε πολύ καλύτερα από την 8η θέση.


Καίτη Γαρμπή – Ελλάδα Χώρα του Φωτός (1993)
«Τη μια μας παίζουν ροκ, την άλλη τσιφτετέλι, παιδιά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη…» Αυτό το τελευταίο ειδικά τα λέει όλα.


Πασχάλης, Μαριάννη Τόλη, Μπέσυ Αργυράκη, Robert Williams – Μάθημα Σολφέζ (1977)
Κι όμως, πήρε 5η θέση –την καλύτερη που είχαμε κατακτήσει μέχρι τότε. Cult. Απλά cult (ειδικά η χορογραφία).


Bang – Stop (1987)
Περισσότερο 80s, απλά δε γίνεται.


Κώστας Μπίγαλης – Το Τρεχαντήρι Ντίρι, Ντίρι (1994)
Ο τίτλος τα λέει όλα. Εμείς τι άλλο να πούμε; Ντίρι, Ντίρι…


Μαριάννα Ευστρατίου – Εμείς Φοράμε το Χειμώνα Ανοιξιάτικα (1996)
Το «Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα» των Locomondo μπορεί να θεωρηθεί διασκευή;


Άννα Βίσση – Ωτοστόπ (1980)
Η απόλυτη χορογραφία. Και τα απόλυτα κοστούμια. Και ίσως η πρώτη μας συμμετοχή με… ξένο στίχο.


Σοφία Βόσσου – Άνοιξη (1991)
Το σαξόφωνο, λένε, φταίει που δεν πήραμε πρώτη θέση με αυτό το κομμάτι.


Χρήστος Callow – Χωρίς Σκοπό (1990)
Αυτό σίγουρα το είχατε ξεχάσει.