Όχι άλλες διαφημίσεις σε ενημερωτικές εκπομπές
Ό,τι πουλάει, θα προβάλλεται και δεν μας νοιάζει τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τους ανθρώπους που αφορά.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Στην εποχή του τηλεοπτικού και του σοσιαλμιντιακού αίματος, τα μεγάλα εγκλήματα ακολουθούνται από άλλα φαινομενικά μικρότερα, αλλά στην ουσία μαζικότερα και πιο ανησυχητικά.
Η λαίμαργη αναπαραγωγή και κατανάλωση όλων των λεπτομερειών και των πτυχών των γεγονότων του 12χρονου κοριτσιού στον Κολωνό είναι τυπικό δείγμα του πως έρχονται στην επιφάνεια τα χειρότερα ένστικτά μας, τόσο ως καταναλωτών «ενημέρωσης» όσο και ως επαγγελματιών της ενημέρωσης.
Οι δικογραφίες στην Ελλάδα έχουν την τάση να δραπετεύουν- ειδικά αν αφορούν εγκλήματα που πουλάνε και τα οποία η κοινή γνώμη δεν χορταίνει να παρακολουθεί. Καθώς πρόκειται για τον φάκελο που έχει για κάθε υπόθεση στα χέρια της η δικαιοσύνη, η διακίνησή του στα κανάλια συνιστά μια πολύ ουσιαστική παράβαση που ακουμπά και την λειτουργία του Συντάγματος.
Δεν είναι όμως οι νομικισμοί το σημαντικό εδώ. Το σημαντικό είναι η ηθική παράβαση που συνιστά η διαπόμπευση της νεαρής και του κόσμου της. Η κοινή θέα της προσωπικής ζωής ενός θύματος που δεν του δίνεται το δικαίωμα να κρύψει οτιδήποτε δεν αφορά τις αξιόποινες πράξεις. Όχι, όλα πρέπει να δουν το φως γιατί το κοινό διψάει να μάθει τα πάντα για το παιδί: Τι έτρωγε πόσος κοιμόταν, αν το αγαπούσε η μάνα του, ποιους φίλους είχε, τι έκανε στο σχολείο, τι ώρα κοιμόταν- τα πάντα.
Γιατί; Γιατί με την οικειοποίηση του θύματος γίνεται μεγαλύτερη η φρίκη του τηλεθεατή και άρα η απόλαυσή του. Δεν πειράζει που δεν ήξερε το θύμα από πριν. Μπορεί να το μάθει τώρα και να ταυτόχρονα να μαθαίνει και το τι υφίστατο. Αρκεί να έχει ο τηλεθεατής μια ωραία εμπειρία- αυτό δεν είναι το ζητούμενο;
Καθώς όλο αυτό επαναλαμβάνεται σε κάθε «μπαμπάτσικο» έγκλημα, απορεί κανείς για το ποιες πρωτοβουλίες έχουν αναλάβει το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο και οι δημοσιογραφικές ενώσεις. Πέρα από κάτι χλιαρές ανακοινώσεις αυτών των τελευταίων ουδέν έχει ταράξει την βολική σιωπή.
Η σκύλευση της αξιοπρέπειας θυμάτων (αλλά και θυτών) θα σταματήσει, μαζί με μια μεγάλη σειρά από άλλα δυσάρεστα φαινόμενα όταν επιτέλους αποφασίσουμε να εξαιρέσουμε τις ενημερωτικές εκπομπές από τις μετρήσεις τηλεθέασης και απαγορεύσουμε τις διαφημίσεις κατά τη διάρκειά τους.
Δυστυχώς, το κυνήγι των εσόδων και του χρήματος είναι πολύ κακός σύμβουλος για την δημοσιογραφία- αυτή είναι η αλήθεια.
Η λαίμαργη αναπαραγωγή και κατανάλωση όλων των λεπτομερειών και των πτυχών των γεγονότων του 12χρονου κοριτσιού στον Κολωνό είναι τυπικό δείγμα του πως έρχονται στην επιφάνεια τα χειρότερα ένστικτά μας, τόσο ως καταναλωτών «ενημέρωσης» όσο και ως επαγγελματιών της ενημέρωσης.
Οι δικογραφίες στην Ελλάδα έχουν την τάση να δραπετεύουν- ειδικά αν αφορούν εγκλήματα που πουλάνε και τα οποία η κοινή γνώμη δεν χορταίνει να παρακολουθεί. Καθώς πρόκειται για τον φάκελο που έχει για κάθε υπόθεση στα χέρια της η δικαιοσύνη, η διακίνησή του στα κανάλια συνιστά μια πολύ ουσιαστική παράβαση που ακουμπά και την λειτουργία του Συντάγματος.
Δεν είναι όμως οι νομικισμοί το σημαντικό εδώ. Το σημαντικό είναι η ηθική παράβαση που συνιστά η διαπόμπευση της νεαρής και του κόσμου της. Η κοινή θέα της προσωπικής ζωής ενός θύματος που δεν του δίνεται το δικαίωμα να κρύψει οτιδήποτε δεν αφορά τις αξιόποινες πράξεις. Όχι, όλα πρέπει να δουν το φως γιατί το κοινό διψάει να μάθει τα πάντα για το παιδί: Τι έτρωγε πόσος κοιμόταν, αν το αγαπούσε η μάνα του, ποιους φίλους είχε, τι έκανε στο σχολείο, τι ώρα κοιμόταν- τα πάντα.
Γιατί; Γιατί με την οικειοποίηση του θύματος γίνεται μεγαλύτερη η φρίκη του τηλεθεατή και άρα η απόλαυσή του. Δεν πειράζει που δεν ήξερε το θύμα από πριν. Μπορεί να το μάθει τώρα και να ταυτόχρονα να μαθαίνει και το τι υφίστατο. Αρκεί να έχει ο τηλεθεατής μια ωραία εμπειρία- αυτό δεν είναι το ζητούμενο;
Καθώς όλο αυτό επαναλαμβάνεται σε κάθε «μπαμπάτσικο» έγκλημα, απορεί κανείς για το ποιες πρωτοβουλίες έχουν αναλάβει το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο και οι δημοσιογραφικές ενώσεις. Πέρα από κάτι χλιαρές ανακοινώσεις αυτών των τελευταίων ουδέν έχει ταράξει την βολική σιωπή.
Η σκύλευση της αξιοπρέπειας θυμάτων (αλλά και θυτών) θα σταματήσει, μαζί με μια μεγάλη σειρά από άλλα δυσάρεστα φαινόμενα όταν επιτέλους αποφασίσουμε να εξαιρέσουμε τις ενημερωτικές εκπομπές από τις μετρήσεις τηλεθέασης και απαγορεύσουμε τις διαφημίσεις κατά τη διάρκειά τους.
Δυστυχώς, το κυνήγι των εσόδων και του χρήματος είναι πολύ κακός σύμβουλος για την δημοσιογραφία- αυτή είναι η αλήθεια.
