Μπορεί να εμφανίζεται συνήθως την Άνοιξη και να «περνά» στις αρχές του Καλοκαιριού, όμως υπάρχει και σαν ιός ο οποίος μπορεί να προσβάλλει τα μάτια (ή το μάτι) μας οποιαδήποτε εποχή του χρόνου.
Ο χειρούργος-οφθαλμίατρος κ. Νίκος Τσιούμας περιγράφει τα διάφορα είδη επιπεφυκίτιδας και προειδοποιεί ότι η θεραπεία της θα πρέπει να καθορίζεται αποκλειστικά από γιατρό.
Τα χαρακτηριστικά της επιπεφυκίτιδας:
Η επιπεφυκίτιδα είναι φλεγμονή του επιπεφυκότα, του άσπρου χιτώνα του ματιού, και το βασικό χαρακτηριστικό της είναι το κόκκινο , ερεθισμένο μάτι.
Ανάλογα με την διάρκειά της διακρίνεται σε χρόνια και οξεία. Η χρόνια μπορεί να διαρκέσει πάνω από 3 εβδομάδες, ωστόσο τα συμπτώματα της οξείας είναι συνήθως πιο βαριά από της χρόνιας.
Ο ασθενής που πάσχει από επιπεφυκίτιδα συνήθως αισθάνεται τσούξιμο, αίσθηση ξένου σώματος στο μάτι, παροδική θολότητα που καθαρίζει με το ανοιγοκλείσιμο του ματιού, φαγούρα και σε ορισμένες περιπτώσεις πόνο.
Τα είδη της επιπεφυκίτιδας:
Λοιμώδης: Χαρακτηρίζεται η επιπεφυκίτιδα που προκαλείται από βακτήριο, ιό, μύκητα ή παράσιτο. Στην περίπτωση αυτή τα μάτια εκκρίνουν ποίον, δηλαδή «τσιμπλιάζουν» διαρκώς και έντονα. Ωστόσο, οι ενοχλήσεις αυτές μπορεί να αφορούν το ένα μόνο μάτι.
Μη λοιμώδης: Μπορεί να οφείλεται σε αλλεργία ή σε έλλειψη δακρύων (ξηρή επιπεφυκίτιδα). Η αλλεργική επιπεφυκίτιδα οφείλεται στην αντίδραση των ματιών σε κάποιον παράγοντα που ερεθίζει το ανοσοποιητικό σύστημα (είτε στο περιβάλλον είτε σε κάποιο καλλυντικό, κολλύριο ή ακόμα και σε φακούς επαφής). Ο ασθενής, στην περίπτωση αυτή, συνήθως υποφέρει από έντονη φαγούρα και τα βλέφαρά του συχνά πρήζονται. Επιπλέον, οι ενοχλήσεις εδώ αφορούν και τα δύο μάτια.
Πιθανοί κίνδυνοι:
Συχνά, παράλληλα με την προσβολή του επιπεφυκότα, η επιπεφυκίτιδα μπορεί να προσβάλλει και την κερατοειδή, τον διαφανή χιτώνα του ματιού, με αποτέλεσμα να προκληθεί «κερατοεπιπεφυκίτιδα». Ο κίνδυνος αυτός αφορά κυρίως τις ιογενείς λοιμώξεις, ενώ τα συμπτώματα στην περίπτωση αυτή είναι πιο βαριά και μπορεί να προκληθεί ακόμα και πτώση της όρασης αν προσβληθεί το κέντρο του κερατοειδούς. Συνεπώς, με τα πρώτα συμπτώματα ο ασθενής θα πρέπει να επισκεφθεί άμεσα τον οφθαλμίατρο προκειμένου να προλάβει τέτοιες καταστάσεις.
Οι θεραπείες:
Η θεραπεία για την επιπεφυκίτιδα ποικίλει ανάλογα με την περίπτωση και πρέπει πάντα να ορίζεται από τον οφθαλμίατρο. Ο κ. Τσιούμας τονίζει ότι δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιούμε κολλύρια χωρίς την συμβουλή του οφθαλμιάτρου και χωρίς να είμαστε βέβαια για τι προορίζεται το κάθε κολλύριο. Το κρύο νερό της βρύσης ανακουφίζει πολύ από τα συμπτώματα και μπορεί να χρησιμοποιείται άφοβα από τον ασθενή.
Ως προς την θεραπεία των βακτηριακών επιπεφυκίτιδων, με συγκεκριμένα αντιβιοτικά κολλύρια οι ενοχλήσεις θα έχουν υποχωρήσει σε μία με δύο εβδομάδες.
Οι ιογενείς επιπεφυκίτιδες, όπως όλες οι ιώσεις, δεν έχουν μία συγκεκριμένη θεραπεία που καταπολεμά το αίτιο. Ωστόσο, αν πρόκειται για ιό του έρπη, υπάρχει συγκεκριμένο φάρμακο που θα τον θεραπεύσει, το οποίο θα παρέχει μόνο ο οφθαλμίατρος.
Ως προς τις υπόλοιπες επιπεφυκίτιδες, και δη τις κερατοεπιπεφυκίτιδες, αυτές θα πρέπει να κάνουν τον κύκλο τους. Ωστόσο, ένα μικτό κολλύριο με αντιβιοτικό και κορτιζόνη, που θα συστήσει μόνο ο γιατρός, μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα.
Τέλος, οι ξηρές επιπεφυκίτιδες θεραπεύονται με τεχνητά δάκρυα, ενώ οι αλλεργικές υποχωρούν με αντιισταμινικά και κορτιζόνη, πάντα βέβαια υπό ιατρική συμβουλή και παρακολούθηση.
Επιμέλεια: Έλενα Μπούλια