Οι πρόωρες γεννήσεις ανέκαθεν απασχολούσαν τους επιστήμονες, αποτελώντας παράλληλα μια πρόκληση για αυτούς, μιας και παρά την πρόοδο της σύγχρονης ιατρικής, μέχρι προσφάτως δεν είχε βρεθεί κάποια θεραπεία για το συχνό και δυσσάρεστο αυτό φαινόμενο. Τα πράγματα ίσως αλλάξουν όμως, με την ανακάλυψη μιας οδού που συνδέει την πρόωρη γέννηση με μία σειρά από λοιμώξεις.
Η κανονική κύηση στον άνθρωπο διαρκεί 40 βδομάδες, ενώ ο πρόωρος τοκετός είναι εκείνος που συμβαίνει πριν την 37η βδομάδα και φυσικά συνδέεται και με περισσότερους κινδύνους για το νεογνό. Το βρέφος που έχει γεννηθεί πρόωρα έχει να αντιμετωπίσει αρκετές "προκλήσεις" όπως το να παραμείνει ζεστό, να αναπνεύσει και να καταπολεμήσει μία σειρά από επικίνδυνες λοιμώξεις. Παρά τις εξελίξεις στην νεογνική ιατρική, ένας μεγάλος αριθμός βρεφών που γεννήθηκαν πρόωρα πεθαίνει, ενώ κάποια που καταφέρνουν να επιζήσουν αντιμετωπίζουν χρόνιες παθήσεις και αναπηρίες (τύφλωση, κώφωση και μαθησιακές δυσκολίες.) Όσο πιο νωρίς γεννηθέι ένα μωρό, τόσο μεγαλύτεροι είναι και οι κίνδυνοι που θα αντιμετωπίσει. Όσα παιδιά γεννιούνται μετά τις 32 βδομάδες, συνήθως σπάνια αντιμετωπίζουν προβλήματα. Εκείνα όμως που γεννιούνται αννάμεσα στην 23η και 25η βδομάδα, αποκτούν κάποιας μορφής αναπηρία.
Η πρόωρη κύηση μπορεί να συνδέεται με πολλούς παράγοντες. Από τις ανωμαλίες του τράχηλου της μήτρας, μέχρι και την έντονη άσκηση. Γυναίκες που καπνίζουν, χρησιμοποιούν ναρκωτικές ουσίες και καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες καφεΐνης, έχουν επίσης περισσότερες πιθανότητες να γεννήσουν πρόωρα, όπως επίσης και αυτές που πάσχουν από διαβήτη, ασθένειες των νεφρών και προεκλαμψία. Τον τελευταίο καιρό πάντως, υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον για την σύνδεση μεταξύ διαφόρων λοιμώξεων και του κινδύνου του πρόωρου τοκετού. Βακτήρια μέσα και γύρω από την μήτρα μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή, η οποία με την σειρά της οδηγεί σε συσσώρευση χημικών ουσιών (οι λεγόμενες προσταγλανδίνες) που προκαλούν την εγκυμοσύνη.
Οι πρόσφατες έρευνες που έγιναν λοιπόν, επικεντρώθηκαν στην χρήση αντιβιοτικών για την θεραπεία των συμπτωμάτων, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν ικανοποιητικά. Ενώ τα αντιβιοτικά είναι αποτελεσματικά για την αντιμετώπιση ορισμένων λοιμόξεων του ουροποιητικού συστήματος και των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων ασθενειών, παρ' όλα αυτά δεν μπορούν να δράσουν σε γυναίκες στις οποίες δεν έχουν "σπάσει τα νερά". Αντιθέτως μπορεί να είναι ακόμα και επιβλαβή. Σε αυτό το αδιέξοδο έρχεται να απαντήσει μια ομάδα επιστημόνων από το Imperial College του Λονδίνου, η οποία προσπάθησε με κάποιον τρόπο να "μπλοκάρει" τις φλεγμονές που προκαλούν την έκκριση των προαναφερθέντων χημικών που προκαλούν τον τοκετό. Η έρευνες συνεχίζονται, με στόχο την ανάπτυξη ενός φαρμάκου που θα "καθυστερεί" τον τοκετό. Αν και κάτι τέτοιο φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο, η αλήθεια είναι πως σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, η συγκεκριμένη ομάδα είναι αρκετά κοντά.