Γιατί είμαστε πρωταθλητές στην κατανάλωση αντιβιοτικών οι Έλληνες; Η παιδίατρος-λοιμωξιολόγος Ελένη Παπαδημητρίου εξηγεί.
Παλαιότερο των 360 ημερών
Θλιβερή πρωτιά ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατέχει η Ελλάδα στην κατανάλωση αντιβιοτικών. Η κατάχρηση των συγκεκριμένων φαρμάκων αποτελεί ένα πρόβλημα με κοινωνικές προεκτάσεις, επισημαίνει η παιδίατρος- λοιμωξιολόγος επιμελήτρια Α' ΕΣΥ στη Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων της Α' Παιδιατρικής Κλινικής ΑΠΘ Ελένη Παπαδημητρίου, σε ανακοίνωση με θέμα «Χρήση και κατάχρηση αντιβιοτικών στην Παιδιατρική», την οποία θα παρουσιάσει στο 7ο Πανελλήνιο Συνέδριο Εφαρμοσμένης Φαρμακευτικής, που διοργανώνει ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης στις 22 και 23 Μαΐου.
Η κ. Παπαδημητρίου εξηγεί ότι «κατάχρηση σημαίνει μη απαραίτητη, ακατάλληλη και μη βέλτιστη επιλογή αντιβιοτικού. Συμβαίνει κατά την άσκηση της Ιατρικής στην κοινότητα αλλά και στις δομές υγείας και αφορά στη θεραπεία αλλά και στην πρόληψη λοιμώξεων. Οι πιο συχνές λοιμώξεις για τις οποίες τα παιδιά λαμβάνουν αντιβιοτικά αφορούν σε λοιμώξεις του ανώτερου (γρίπη, κοινό κρυολόγημα, φαρυγγοαμυγδαλίτιδα, ωτίτιδα, οξεία ρινοκολπίτιδα) και κατώτερου αναπνευστικού (βρογχιολίτιδα, βρογχίτιδα, πνευμονία)».
Ποιοι όμως είναι οι λόγοι που μας κάνουν να το... παρακάνουμε στη λήψη αντιβιοτικών; Μεταξύ άλλων, σύμφωνα με την ίδια, η μέχρι πρότινος έλλειψη νομικού πλαισίου, η κακή σχέση γιατρού και ασθενή, και η λανθασμένη εντύπωση των γονιών ότι τα αντιβιοτικά αποτελούν πανάκεια για κάθε νόσημα, με αποτέλεσμα είτε να τα χορηγούν στα παιδιά χωρίς τη σύμφωνη ιατρική γνώμη, είτε να ασκούν πίεση σε γιατρούς και φαρμακοποιούς για να τα προμηθευτούν.
«Η θεραπεία των κοινών παιδιατρικών λοιμώξεων βασίζεται σε κατευθυντήριες οδηγίες, οι οποίες όταν τηρούνται, εξασφαλίζουν την σωστή χρήση των αντιβιοτικών. Το σημαντικότερο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί πριν από την έναρξη αγωγής είναι, αν πραγματικά ο ασθενής χρειάζεται αντιβιοτικό και αν ναι, ποιο, σε ποια δόση και για πόσο διάστημα. Μόνο σκεπτόμενοι ορθολογικά θα μπορέσουμε να περιορίσουμε την υπερκατανάλωσή τους, η οποία οδηγεί στην ανάπτυξη υπερανθεκτικών παθογόνων, από τα οποία κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Προς αυτή την κατεύθυνση πολιτεία και υγειονομικοί πρέπει να συμπλεύσουν για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα», εξηγεί η κ. Παπαδημητρίου.