Γιατί οι άνδρες δεν κάνουν γιόγκα; Υπάρχει, τελικά, ανδρική και γυναικεία γυμναστική; Είναι γενετικά προκαθορισμένες οι ασκήσεις που ταιριάζουν καλύτερα στο κάθε φύλο; Ο Paul Gould των FT κάνει aerobic στα γυμναστήρια του Λονδίνου και ψάχνει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα.
Πηγή: FT.com
του Paul Gould
Η house μουσική που ακούγεται στο Dance Studio 1 είναι τόσο δυνατή που ευτυχώς κανείς δεν ακούει το τρίξιμο των παλιών αθλητικών μου. Αν το άκουγαν, θα ξεχώριζα ακόμη περισσότερο.
Είναι το πρωινό μάθημα aerobics στο Peckham Pulse, ένα καινούργιο μεγάλο health club στο νοτιοανατολικό Λονδίνο. Μπροστά μου μια ντουζίνα γυναίκες με T-shirts, φόρμες και lycra βηματίζουν, χοροπηδούν και ”τη βρίσκουν” με τη μουσική –και όλα αυτά συγχρονισμένα με τις οδηγίες που φωνάζει η Meryem Ozekman.
Ξεχωρίζω εύκολα, καθώς είμαι ο λιγότερο συγχρονισμένος με τους άλλους. Όχι παράξενο βέβαια, αφού είμαι ο μόνος άνδρας στην τάξη. Αρχικά νομίζω ότι θα είναι παιχνιδάκι, αλλά πολύ σύντομα είμαι απελπιστικά πίσω στα βήματα και φαίνομαι σαν ηλίθιος, χωρίς καμία αίσθηση ρυθμού. Σαν να μην έφτανε αυτό, με τους καθρέφτες να καταλαμβάνουν όλους τους τοίχους, η προσπάθειά μου να κρυφτώ στο πίσω μέρος της αίθουσας είναι μάταια.
Στο πίσω μέρος της αίθουσας θα βρείτε τους περισσότερους άνδρες στα μαθήματα aerobics ή γιόγκα. Αν βέβαια πηγαίνουν. Όσοι το κάνουν, είναι συχνά τόσο χαρούμενοι βλέποντας ότι δεν είναι οι μόνοι, που αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλο με ένα δειλό νεύμα.
”Είχα έναν–δυο άνδρες στα μαθήματά μου” μου λέει μετά η Ozekman. Αλλά αναρωτιέται γιατί δεν υπάρχουν πια: ”Εσύ είσαι άνδρας -εσύ να μου πεις!”.
Η απάντηση θα μπορούσε να βρίσκεται στην αίθουσα με τα βάρη, ένα βασίλειο τεστοστερόνης στην άλλη πλευρά του club. Εκεί, κατά τη διάρκεια του μαθήματος, πρόσεξα δύο τύπους με μυς και βλοσυρό ύφος να με κοιτούν περιφρονητικά μέσα από το γυάλινο χώρισμα. ”Οι περισσότεροι άνδρες σε αυτό το γυμναστήριο είναι πολύ macho για να δοκιμάσουν το aerobic” λέει η Ozekman ”Αν το έκαναν, θα έβλεπαν ότι δεν είναι τόσο εύκολο όσο νομίζουν”.
Πηγαίνω, λοιπόν, στην αίθουσα με τα βάρη για να τους ρωτήσω. Προς έκπληξή μου, από τους τέσσερις τύπους με τους οποίους μίλησα, δύο παίρνουν τη γιόγκα και το aerobic στα σοβαρά. ”Δεν θα το έκανα τώρα, αλλά θα δοκίμαζα τη γιόγκα αν είχα έναν τραυματισμό” λέει ο ένας. ”Δεν είναι καθόλου κοριτσίστικο... Μπορεί να το δοκιμάσω για ευλυγισία όταν είμαι μεγαλύτερος”. Ένας άλλος παρατηρεί ότι ”η γιόγκα είναι πολύ καλή για φυσική αντοχή”.
Οι άλλοι δύο, όμως, ρίχνουν μια ματιά στο μάθημα που βρίσκεται σε εξέλιξη στο διπλανό δωμάτιο και κουνούν το κεφάλι τους. ”Μοιάζει με γυμναστική” λέει ο ένας. ”Μπα, δε με ενδιαφέρει” μουρμουρίζει ο άλλος.
Ο Jamaine Facey, operations manager του γυμναστηρίου, λέει: ”Μερικοί όντως πιστεύουν ότι (η γιόγκα ή το aerobic) είναι μόνο για κορίτσια. Άλλοι ξέρουν τα οφέλη, αλλά πολλοί άνδρες θέλουν μόνο να σηκώνουν σίδερα”.
Ίσως ούτε η τάξη aerobic ούτε οι άνδρες που κάνουν βάρη να είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα. Παρ’ όλα αυτά, ο Facey λέει ότι, κατά μέσο όρο, σε ένα μάθημα του Peckham Pulse μπορεί να υπάρχουν μόνο επτά άνδρες, από τους 30 περίπου συμμετέχοντες. ”Υπήρχαν ακόμη λιγότεροι παλιότερα”, προσθέτει.
Η γενικότερη αντίληψη μοιάζει να είναι ότι οι περισσότεροι ”πραγματικοί άνδρες” αποφεύγουν τη γιόγκα, το aerobic ή το pilates. Εντελώς διαφορετική ιστορία είναι η κυκλική προπόνηση, η οποία διαθέτει ένα επιβεβαιωτικά αρσενικό στοιχείο. Ίσως είναι το σχεδόν στρατιωτικό ήθος του να σου φωνάζουν καθώς τρεκλίζεις από το σάκο του μποξ στο μηχάνημα των κοιλιακών.
Η Jenny Jolliffe, programme manager στο health club Cannons στο City, επιβεβαιώνει ότι η κυκλική προπόνηση προσελκύει περισσότερους άνδρες απ’ ό,τι γυναίκες. ”Υπάρχει μια γενικότερη αντίληψη ότι ορισμένοι τύποι ασκήσεων είναι για άνδρες και άλλοι για γυναίκες” λέει. ”Αλλά αυτή η νοοτροπία έρχεται συχνά σε αντίθεση με τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί κάθε φύλο για ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα ασκήσεων”.
Δηλαδή, υπάρχουν φυσικοί περιορισμοί στον τύπο των ασκήσεων που οι άνδρες και οι γυναίκες μπορούν να κάνουν;
”Δίδασκα ανατομία και φυσιολογία και, από αυτή την άποψη, όχι” λέει η Elesa Argent, ερευνήτρια στο Τμήμα Αθλητικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Loughborough. Είναι περισσότερο θέμα κοινωνιολογίας, λέει η Argent.
Η Jennifer Smith, λέκτορας στο τμήμα ΜΜΕ του Πανεπιστημίου του Leicester, συμφωνεί: ”Δεν έχει να κάνει τόσο με το τι μπορεί να κάνει το σώμα, αλλά με τις κοινωνικές θέσεις και τους ρόλους στους οποίους η γυμναστική μας βοηθά να ανταποκριθούμε”, λέει. ”Οι άνδρες έχουν παραδοσιακά σχετισθεί με τη δύναμη, ενώ οι γυναίκες με την ευλυγισία. Αυτό σημαίνει ότι οι άνδρες έχουν λιγότερες πιθανότητες –δεδομένων των πιέσεων να ανταποκριθούν στις επικρατούσες αντιλήψεις περί φύλων– να κάνουν γιόγκα σε σχέση με τις γυναίκες”.
Δοκιμάζω ένα μάθημα step aerobics στο Cannons. Αυτή τη φορά οι γυναίκες υπερισχύουν σε ποσοστό μόλις οκτώ προς τέσσερα –αντίθετα με το ένα προς δώδεκα του Peckham. Είμαι ακόμα ο πιο ασυγχρόνιστος του γκρουπ, παρά την ενθάρρυνση του γυμναστή Aggie Lindberg. Και ακόμα υπάρχουν άνθρωποι σε άλλες αίθουσες του γυμναστηρίου που σταματούν τις ασκήσεις τους για να μας παρατηρήσουν.
Η κοινωνική τάξη όντως παίζει κάποιο ρόλο στη συμμόρφωση με τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων, λέει η Jennifer Smith. Αλλά πέρα από αυτό, αναγνωρίζει ”το ρόλο της άσκησης στην απόκτηση κοινωνικού status και ανταμοιβών, που έχουν μεγαλύτερη σημασία για κάποιους ανθρώπους απ’ ό,τι για άλλους”. Η συνδρομή στο tennis club, για παράδειγμα, μπορεί να έχει να κάνει περισσότερο με το λεγόμενο social climbing και λιγότερο με τη βελτίωση του σερβίς σας.
Τι γίνεται, λοιπόν, με τη γιόγκα; Είναι σωστό που οι άνδρες τη βλέπουν απλώς σαν λίγο τέντωμα ή το new age trend των γυναικών;
”Νομίζω ότι είναι περισσότερο ο φόβος του να ’’μην είσαι καλός’’ μπροστά στις γυναίκες παρά το ότι απλώς δεν είναι για άνδρες” παρατηρεί ο Jonathan Sattin, managing director του Triyoga του Λονδίνου. ”Οι περισσότεροι άνδρες που δεν κάνουν γιόγκα, αν τους ρωτήσεις θα σου πουν ότι ξέρουν πως θα ήταν καλό γι’ αυτούς, αλλά…”
Το Triyoga έχει εγκαταστάσεις στο Primrose Hill, το Covent Garden και το Soho. Ο Sattin λέει ότι έχουν ένα ποσοστό 70 γυναίκες προς 30 άνδρες. Παρατηρεί επίσης περισσότερους άνδρες στα μαθήματα ashtanga yoga, την ενεργητική εκδοχή που έκαναν δημοφιλή η Madonna και ο Sting. ”Το background της ashtanga είναι ’’αρσενικό’’”, λέει, ”και η δημοτικότητά της έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος βλέπει τη γιόγκα, λόγω του ότι μπορείς να γυμναστείς και ταυτόχρονα να αποκομίσεις τα οφέλη της παραδοσιακής γιόγκα”.
Οι καιροί, φυσικά, αλλάζουν. Ακόμη και με τη μειοψηφούσα παρουσία τους, οι άνδρες συμμετέχουν στο τρίπτυχο γιόγκα/aerobics/pilates πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στη δεκαετία του ’80 ή του ’90. ”Ζούμε σε μια σύγχρονη κοινωνία, στην οποία τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες παίζουν rugby και σηκώνουν βάρη” λέει η Elesa Argent. ”Εξάλλου, τι σημαίνει τελικά ’’πραγματικός άνδρας’’;”.
Πηγή: FT.com
