ΑΠΟΨΕΙΣ

Στις πρόσφατες εκλογές, κάποιος ψηφοφόρος του νομού Ηλείας έβαλε μέσα στο φάκελο ένα μαύρο στρινγκ. Και με έβαλε σε σκοτεινές σκέψεις.

Άντε τώρα να εξηγήσεις σε έναν ξένο τι σημαίνει “χώρα του πράσινου ήλιου, του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ, της Καλαμαριάς… Πατρίδα, θρησκεία, σουβλάκι με πίτα, Ντάτσουν, Αντίντας και Χάνι της Γραβιάς.”

Μπράβο στον μεγάλο τραγωδό της Κυβέρνησης, Πάνο Καμμένο που δεν διστάζει να τα βάλει με τους αριστερούς αποδίδοντες τιμές στους Σαλαμινομάχους.

Επειδή μπροστά στην φρίκη της βιομηχανίας κρέατος, τίποτα δεν είναι αρκετά κακό και αρκετά σημαντικό.

Άλλη μία δημόσια αποτυχία του Πρωθυπουργού με την αγγλική- αμερικανική γλώσσα εγείρει ερωτήματα: Πόσο δύσκολο είναι για την κυβέρνηση να διαχειριστεί αυτό το πρόβλημα;

H Aμερική έχει και τα καλά της. Τολμάει να τα βάζει ακόμη και με τους παγκόσμιους κολοσσούς, για να υπερασπιστεί τη νομοθεσία της.

Η παραίτηση Καμμένου ήταν ένας θρίαμβος της νέας εποχής των Social Media και πρέπει να τον χαιρετήσουμε ως τέτοιο.

Όχι ο πανηγυρισμός δεν μπορεί να είναι όσο κάφρικος θέλεις αν επιμένεις να συγκαταλέγεσαι στην αριστερά. Τουλάχιστον στο δικό μου σύστημα αξιών…

Η ταλαιπωρημένη από τον αριστερίστικο ψυχαναγκασμό αποχή είναι εδώ για να θυμίζει ότι υπάρχει και άλλος τρόπος από το να νομιμοποιήσεις το όποιο αποτέλεσμα.

Γιατί απορούμε για την απουσία ουσίας στο ντιμπέιτ και σε όλη την εκλογική αντιπαράθεση όταν αυτό είναι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία: εντύπωση.