ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο δημοσιογράφος που ανώνυμα τόλμησε να μιλήσει για τα αρνητικά στοιχεία στο χαρακτήρα και το έργο του Θεόδωρου Αγγελόπουλου μια ημέρα μετά το θάνατό του, έφαγε χοντρό κράξιμο. Από αισθητικής πλευράς ίσως και να συμφωνώ, επί της αρχής όμως δε νομίζω ότι ο νεκρός αυτομάτως μπαίνει στο απυρόβλητο για τα πεπραγμένα του.

Πριν λίγα χρόνια βρέθηκα με δυο φίλους στο Μέγαρο για να παρακολουθήσουμε ένα αφιέρωμα στο έργο του Ντίνου Χριστιανόπουλου με καλεσμένο τον ίδιο. Η συνταγή ήταν η γνωστή: πρόλογοι, απαγγελίες κλπ χωρίς όμως ένα βασικό συστατικό. Έλειπαν εντελώς οι φιλοφρονήσεις, αφού ο ποιητής δεν ήταν διατεθειμένος να εμπλακεί σ' αυτό το καθιερωμένο σε τέτοιες περιστάσεις θέατρο.

Μπορεί κάποιος να νιώθει ότι οι εποχές των μεγάλων κοινωνικών αγώνων έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Μπορεί να νιώθει ότι τα μεγάλα ιδανικά για τα οποία αξίζει να θυσιαστεί κανείς έχουν πλέον χαθεί. Για αυτόν- τον απελπισμένο- υπάρχει η δήλωση του Προέδρου του Ολυμπιακού. 

Είπε κανείς ότι τα πανεπιστήμια του εξωτερικού είναι καλύτερα από τα δικά μας; Άντε καλέ. Αφού εμείς έχουμε δωρεάν Παιδεία.

...Αλλά γι' αυτό είναι εδώ ο επί γης εκπρόσωπός του, Σεραφείμ: Για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, και να θυμίσει στην Αλέκα Παπαρήγα να καταψηφίσει τα αισχρά νομοσχέδια που νομιμοποιούν τα ναρκωτικά και τα "κουσούρια". Και δοθήσεις της ευκαιρίας, να την πληροφορήσει ότι υπάρχει θεός.

Τα ψωμιά του ελεύθερου downloading φαίνεται να τελειώνουν (λυγμ!). Εντός ολίγου είτε θα βρεθεί τρόπος να ενταχθούν και οι πειρατές στη μπίζνα των πνευματικών δικαιωμάτων ή θα μείνουμε με αντιδράσεις τύπου "Το κόμμα των πειρατών", "H φράξια του downloader" ή το "Κίνημα του τσάμπα byte".   

Πρέπει το ελληνικό κράτος να αλλάξει, και ο Έλληνας πολίτης να το αγαπήσει. Μπα; Εγώ λέω ότι δεν "πρέπει" τίποτα.