London Design Festival 2010: Έγραψε… στις αισθήσεις μας

του Γιώργου Κόκουβα

Το London Design Festival «εκμυστηρεύτηκε» τα σχέδιά του από τις 18 ως τις 26 Σεπτεμβρίου 2010 στην έβδομη διοργάνωσή του και εντυπωσίασε το κοινό με εκθέσεις, λανσαρίσματα προϊόντων, εγκαταστάσεις και εκδηλώσεις, οι οποίες έδωσαν αέρα σχεδιαστηρίου στην Βρετανική πρωτεύουσα.

Πολλοί τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας συμμετείχαν σε αυτή τη γιορτή του «χαρτιού και του μολυβιού», την οποία επισκέπτονται κάθε χρόνο 300.000 άνθρωποι. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να την αγνοήσουν, καθώς οι κεντρικές εκθέσεις βγάζουν μάτι (κλείνοντάς το παράλληλα) στα κεντρικότερα σημεία του Λονδίνου. Ας δούμε ένα best of από όσα οι Λονδρέζοι αλλά και όλος ο κόσμος της μόδας και της τέχνης είχε την ευκαιρία να απολαύσει την εβδομάδα που μας πέρασε.

Trafalgar Square με… εξωγήινα ρομπότ
Σε ένα από τα πιο κεντρικά αξιοθέατα του Λονδίνου, την πλατεία Trafalgar, επέλεξαν οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ να τοποθετήσουν το πιο εντυπωσιακό «έκθεμα». Ένα μηχανικό «χταπόδι», αποτελούμενο από οκτώ γιγάντια ρομπότ «έκοβε βόλτες» στον αέρα πάνω από την πλατεία, αφήνοντας «ιπτάμενα» μηνύματα με laser.

Η εγκατάσταση χαρακτηριζόταν από το σύνθημα «Outrace» («Ξεπερνώ»), και στην ουσία ήταν εργοστασιακά μηχανήματα, δανεισμένα από την αυτοκινητοβιομηχανία της Audi. Τα οκτώ ρομπότ πήραν προφανώς προαγωγή, και από κατασκευαστές αυτοκινήτων έγιναν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος στην λαμπερή μητρόπολη.

Τα μηνύματα των «εξωγήινων» τεράτων γίνονταν ορατά όταν έπεφτε η νύχτα στο Λονδίνο και οι Clemen Weisshaar και Reed Kram, οι οποίοι σχεδίασαν την μηχανική επέλαση στην Trafalgar, της έδωσαν διαδραστικό χαρακτήρα: Το κοινό μπορούσε μέσω internet να πληκτρολογεί τα μηνύματα που ήθελε να «τυπωθούν» στον λονδρέζικο αέρα από τα υπάκουα ρομπότ.

Fashion Week με άρωμα Ελλάδας
Αναπόσπαστο κομμάτι ενός Design Festival δεν θα μπορούσε να μην είναι το σχέδιο μόδας, με δεκάδες δημιουργούς να γεμίζουν φωτεινές πασαρέλες με τις collection τους για την Άνοιξη και το Καλοκαίρι του 2011.

Κάπου εκεί, ανάμεσα σε μεγάλους και ανερχόμενους σχεδιαστές του χώρου, όπως οι Vivienne Westwood, Pringle of Scotland, Jonathan Saunders και Burberry Prorsum βρισκόταν και η Ελληνικής καταγωγής Μαίρη Κατράντζου. Με μία επίδειξη τοποθετημένη στην δεύτερη ημέρα της Εβδομάδας Μόδας του Λονδίνου, η σχεδιάστρια κέρδισε τις εντυπώσεις με τις δημιουργικές της εμπνεύσεις να δώσει εναλλακτική χρηστική αξία σε καθημερινά αντικείμενα.

Κρύσταλλοι από πολυελαίους μετατρέπονται σε μενταγιόν και τελειώματα φορεμάτων, ενώ το καπέλο ενός λαμπατέρ γίνεται φούστα και συνδυάζεται με το γαλάζιο του Αιγαίου, τραβώντας τα βλέμματα και τα φλας των φωτογράφων, όπως μπορείτε να δείτε και στην διπλανή φωτογραφία.

Αρώματα πολλών… αισθήσεων
Τις μύτες των Λονδρέζων προσπάθησαν να εκπλήξουν οι δημιουργοί αρωμάτων που συμμετείχαν στο φετινό London Design Festival, δοκιμάζοντας την «συνταγή» της λεγόμενης συναισθησίας. 

Για να μην αναρωτιέστε τι σημαίνει αυτός ο όρος, εξηγούμαστε: Σύμφωνα με την WikiPedia, η συναισθησία είναι "η νευρολογική ανάμιξη των αισθήσεων". Αποτελεί μία κατάσταση, στην οποία περιέρχονται κάποιοι (τυχεροί ή άτυχοι) άνθρωποι, κατά την οποία «μεταφράζουν» τα ερεθίσματα μίας αίσθησης με τα δεδομένα κάποιας άλλης. Για παράδειγμα, συνδέουν γεύσεις με χρώματα ή οπτικά ερεθίσματα με μυρωδιές. Αυτό το τελευταίο «χάρισμα» εκμεταλλεύονται οι οίκοι αρωμάτων και στρατολογούν συναισθητικούς καλλιτέχνες, ώστε να εμπνευστούν από πίνακες, σχέδια ή εικόνες και να φτιάξουν νέα αρώματα.

Το νέο άρωμα M/Mink της Byredo είναι μία από αυτές τις νέου τύπου ευωδίες, εμπνευσμένη από τρία δείγματα μελανιού, χειρογράφου και καλλιγραφίας. Οι δαιμόνιοι «άρχοντες» των αισθήσεων, με βάση τα τρία αυτά στοιχεία έδωσαν με τα κατάλληλα συστατικά στο M/Mink το άρωμα με βάση πατσουλί, που μετά από λίγο δίνει την οσφρητική αίσθηση μελανιού. Λέτε αυτό να είναι το μέλλον των αρωμάτων;

Τα υπόλοιπα σχεδιαστικά αξιοθέατα
Η αρχιτεκτονική δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τον θεσμό που κατατάσσει τα σχεδιαστήρια σε ιερά αντικείμενα. Από τις εκθέσεις αυτής της χρονιάς ξεχωρίσαμε τα έργα του Bruce Goff, του εκλιπόντα πρωτοπόρου της εξπρεσιονιστικής αρχιτεκτονικής. Μεγαλόπνοα έργα του, τα οποία δεν πρόλαβαν ποτέ να γίνουν πραγματικότητα ή πετάχτηκαν στον κάδο απορριμμάτων του Goff «αναστήθηκαν» για χάρη του Φεστιβάλ.

Πλέον, με σχέδια, μοντέλα και τεχνολογία τριών διαστάσεων, οι εμπνεύσεις του Goff γίνονται για πρώτη φορά προσβάσιμα στο κοινό. Η έμφαση στην λεπτομέρεια και στον οργανικό στολισμό των αρχιτεκτονημάτων και των project του δημιουργού χαρακτηρίζει τις εκθέσεις που πέρασαν από το Φεστιβάλ Σχεδίου του Λονδίνου και θα συνεχίσουν το ταξίδι τους σε Μουσεία και gallery της Αμερικής. Εσείς μπορείτε να πάρετε μία ιδέα εδώ.

Το interior και το βιομηχανικό design έδωσαν επίσης το στίγμα τους στην φετινή διοργάνωση. Εσωτερικοί χώροι και χρηστικά αντικείμενα, καναπέδες, καρέκλες, φωτιστικά κλπ έκαναν το Λονδίνο ένα τεράστιο «ΙΚΕΑ» με υψηλή αισθητική και πρωτοπόρες ιδέες.

Προβολές ταινιών μικρού μήκους στο κινηματογραφικό μέρος του Φεστιβάλ «The Shorts» έδωσαν αφορμή και στους λάτρεις της έβδομης τέχνης να ανηφορίσουν προς την Αγγλία, ενώ το ίδιο δημοφιλείς αποδείχτηκαν και οι εκθέσεις «Paper Artwork», αναδεικνύοντας τη δημιουργική «πλαστικότητα» του χαρτιού.

Παράλληλα, Ελβετοί graphic designers έβαλαν τα δυνατά τους και ανέδειξαν την τυπογραφική παράδοση της χώρας τους. Όπως μπορείτε να δείτε στην διπλανή φωτογραφία, οι γνωστότερες γραμματοσειρές που χρησιμοποιούμε στους επεξεργαστές κειμένου κατάγονται από την χώρα των ρολογιών και των τραπεζών.


Anti-Design Festival
Ίσως το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του φετινού Φεστιβάλ να ήταν το «αδελφάκι» του, το οποίο υπονόμευε δημιουργικά τις κεντρικές εκδηλώσεις. Έχοντας ως έδρα του το ανατρεπτικά "ζωντανό" Ανατολικό Λονδίνο, το Anti-Design Festival επινοήθηκε από τους διοργανωτές του London Design Festival για να τραβήξει στις εκθέσεις του όσους δεν συμβιβάζονται με τις preppy εκδοχές μόδας της κεντρικής σκηνής.

Συγκεκριμένα, χαρακτηριζόμενο από το interactive στοιχείο, το Anti-Design Festival είχε να επιδείξει δημιουργικό χάος, το οποίο εισήγαγε το κοινό στα άδυτα του σχεδιαστηρίου. Για παράδειγμα, ένα δωμάτιο με πεταμένα χαρτιά σε όλο το πάτωμα, οθόνες υπολογιστή να τρεμοπαίζουν και σχέδια παντού ήταν ένας από τους χώρους που το κοινό μπορούσε να εξερευνήσει και να παίξει «κυνήγι θησαυρού», όπου θησαυρός ήταν σχέδια προϊόντων, άτακτα ριγμένα στην ακαταστασία, περιμένοντας κάποιον να τα ανακαλύψει.

Η ιδέα του Anti-Festival συνάδει με το σύνθημα «Outrace» της διοργάνωσης. Μετά από επτά χρόνια, με τον κίνδυνο να γίνει «ξεπερασμένο», το Φεστιβάλ ψάχνει τις δημιουργικές δυνάμεις του σε αντισυμβατικές πηγές και ανανεώνει την ύπαρξή του. Περισσότερα για το «επαναστατημένο» κομμάτι του εννιαήμερου μπορείτε να δείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του.