Tα ομορφότερα αυτοκίνητα όλων των εποχών!

 H Bugatti Veyron 16,4 συνεχίζει την παράδοση της ιστορικής φίρμας στην κατασκευή πανάκριβων, ταχύτατων και πολυτελέστατων οχημάτων. Μπορεί να μην χαρακτηρίζεται για τις αρμονικότερες σχεδιαστικές νόρμες όμως το εντυπωσιακό και αεροδυναμικό σχήμα έπρεπε να συμβαδίσει και να τιθασεύσει τη θηριώδη ιπποδύναμη και την εξωτική τεχνολογία που κουβαλάει.

Η ομορφιά του συγκεκριμένου μοντέλου βρίσκεται μάλλον στις επιδόσεις, στην τεχνολογία που κουβαλά, στα εξωτικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του, στον exclusive χαρακτήρα αλλά και στο σήμα με τη φίρμα της εταιρίας, έστω και αν πια βρίσκεται υπό τη σκέπη των Γερμανών.

Δεν είναι και λίγοι οι 1.000 + 1 ίπποι και τα μόλις 2,5 δευτερόλεπτα για «πιάσει» τα πρώτα 100 χιλιόμετρα.


H Jaguar E Type ή ΧΚ-Ε Τype και οι διάφορες παραλλαγές της βρίσκονταν στη γραμμή παραγωγής από το 1961 έως το 1974 μοσχοπουλώντας περισσότερα από 70.000 κομμάτια, αριθμός παραπάνω από ικανοποιητικός για τα δεδομένα της εποχής αλλά και του χαρακτήρα του μοντέλου.

Ο λόγος; Καταρχάς μια ιδιαίτερα ανταγωνιστική τιμή, οι πολύ καλές επιδόσεις αλλά το καταπληκτικό σχήμα που εκτόξευσε σχεδόν αμέσως το όχημα στο «Πάνθεον» των πιο ποθητών αυτοκινήτων. Όταν λανσαρίστηκε, ο πατριάρχης των supercars, Εnzo Ferrari, το αποκάλεσε ως «το πιο όμορφο αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε ποτέ».

Τα διάφορα μοντέλα της E Type που φιλοξενούνται στα γκαράζ και στα μουσεία αυτοκινήτων φορούσαν κινητήρα χωρητικότητας από 3,8 έως 5,3 λίτρων. Σήμα κατατεθέν του μοντέλου δεν είναι άλλο από τα μπροστινά φώτα που καλύπτονται από το τζάμι, ενώ αξίζει να αναφέρουμε τα δισκόφρενα που στάνταρ φορούσε το μοντέλο.

Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι η Jaguar ήταν η πρώτη αυτοκινητοβιομηχανία που εφοδίαζε όλα τα μοντέλα της με δισκόφρενα μπρος και πίσω.


Η Mercedes 300 SL έχει χαρακτηριστεί και όχι αδίκως ως ένα από πιο όμορφα και ποθητά μοντέλα όλων των εποχών. Ουσιαστικά ξεκίνησε την καριέρα της ως αγωνιστικό αυτοκίνητο αλλά από το 1955 περίπου άρχισε να παράγεται και για «πολιτική χρήση».

Μέχρι τότε είχε αφήσει ανεξίτηλα τα χνάρια της στο 24 Hours Le Mans αλλά και στο Mille Miglia.

Οι πόρτες που άνοιγαν προς τα επάνω της χάρισαν το προσωνύμιο Gullwing (τα φτερά του γλάρου σε ελεύθερη μετάφραση) αλλά η ιστορία της επεφύλασσε ένα δεύτερο και σαφώς πιο μακάβριο, το Widomaker, καθώς πολλοί οδηγοί βρήκαν το θάνατο μέσα σε αυτή.

Λόγω του σχήματος και του χαρακτήρα της η 300 SL ήταν γρήγορη, τεχνολογικά άρτια αλλά και άβολη. Για να εισέλθει ο οδηγός στο όχημα το τιμόνι “έσπαγε” ώστε να δημιουργηθεί ο απαραίτητος χώρος, αλλά το όχημα διέθετε ένα τρίλιτρο κινητήρα, ενώ αποτέλεσε το πρώτο μοντέλο με σύστημα ηλεκτρονικό ψεκασμό.

Το «μικρότερο αδελφάκι» της 300 SL που ομοίαζε σε πολλά στοιχεία με αυτή ονομαζόταν 190 SL και είχε εξίσου μεγάλη επιτυχία.

Τα περισσότερα κομμάτια της Mercedes 300 SL πωλήθηκαν στις ΗΠΑ.


Το Mustang πρωτοπαρουσιάστηκε το 1964 πραγματοποιώντας μια επιτυχία που ούτε η ίδια η Ford δεν φανταζόταν. Το όχημα παρήχθη σε αμέτρητα αποτελώντας σήμα κατατεθέν της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας και αυτοκίνησης.

Η πρώτη επαφή και το πρώτο μοντέλο του τεξανού C. Shelby με τη Mustang πραγματοποιήθηκε το 1965 όταν μετασκεύασε 100 «απλές» Mustang για να λάβουν μέρος σε αγώνες ταχύτητας.

Η πανέμορφη Shelby Mustang GT 500 του 1967 φορούσε ένα κινητήρα 355 ίππων που χάριζε τελική υψηλότερη των 230 χλμ, ενώ τα πρώτα 100χλμ έρχονταν σε 7 δευτερόλεπτα περίπου.

Το καπό ήταν κατασκευασμένο από fiberglass ώστε να επιβαρύνεται όσο το δυνατόν λιγότερο το εμπρός μέρος του οχήματος. Ακόμα και έτσι η παρουσία του V8 και των υπολοίπων εξαρτημάτων του μοτέρ έδινε μια αναλογία βάρους 58 προς 42 στον μπροστινό και τον πίσω άξονα αντίστοιχα.

Το συγκεκριμένο μοντέλο έγινε περισσότερο δημοφιλές όταν πρωταγωνίστησε στην ταινία «60 δευτερόλεπτα» όπου απέκτησε και το προσωνύμιο Eleanor.

H “Eleanor” παραμένει δημοφιλής ακόμα και τώρα καθώς υπάρχουν εξιδεικευμένοι οίκοι αυτοκινήτου οι οποίοι κατασκευάζουν ρέπλικες του αρχικού μοντέλου με όμως ακόμη περισσότερη δύναμη.


Η (Ferrrari) Dino έλαβε την ονομασία της εις μνήμην του υιού του Enzo Ferrari, Alfredo, ο οποίος πέθανε τη δεκαετία του 1960. Το όχημα λανσαρίστηκε το 1965 και η επιθυμία του διάσημου πατέρα να τιμήσει τον υιό αλλά και η απροθυμία του να κατασκευάσει όχημα που θα έφερε ένα V6 κινητήρα «οδήγησε» το μοντέλο να πωλείται ως “Dino” και όχι ως “Ferrari”.

Ωστόσο το πανέμορφο σχέδιο ανήκει στον Pininfarina, o σχεδιασμός των κινητήρων στη Ferrari, ενώ η συναρμολόγηση πραγματοποιούνταν στο Maranello.

H Dino φορούσε ένα δίλιτρο μοτέρ που απέδιδε 180 ίππους στις 8.000 σ.α.λ., ενώ το όχημα ζύγιζε μόλις 900 κιλά.

Το 1969 οι μηχανικοί της Ferrari τοποθέτησαν ένα ισχυρότερο κινητήρα 2,5 λίτρων δημιουργώντας την Dino 246GT, ενώ λίγο αργότερα υπήρξε και μια έκδοση targa, η Dino 246GTS.

Συνολικά κατασκευάστηκαν 2.732 GT’s και 1.180 GTS’s.

Για πολλούς η Dino αποτελεί το ομορφότερο μοντέλο που βγήκε από το Maranellο, ενώ για άλλους δεν είναι καν Ferrari. Σε κάθε περίπτωση ήταν ένα από τα πιο ποθητά μοντέλα και στην περίπτωση της GTS και από τα πιο σπάνια.


Μπορεί η πιο γνώριμη και δημοφιλής Aston Martin να είναι η DB5 που συνόδευσε τον James Bond στην ταινία «Χρυσοδάκτυλος» δεν είναι όμως και η πιο σπάνια, αφού κατασκευάστηκαν μόλις 19 Aston Martin DB 4 Ζagato.

H DB 4 Ζagato παραγόταν για μόλις 2 έτη κατά τα οποία άφησαν τη γραμμή παραγωγής 19 κομμάτια.

Ουσιαστικά πρόκειται για μετασκευασμένες DB4 GT καθώς την περίοδο των αρχών της δεκαετίας του 1960 η βρετανική εταιρία επιθυμούσε να κατασκευάσει μοντέλα που ήταν πιο ελαφριά και πιο αγωνιστικά από τις μεγάλες αντιπάλους, δηλαδή τις Ferrari 250 GT’s.

Το μοντέλο φορούσε ένα κινητήρα 3,7 λίτρων που απέδιδε 314 ίππους στις 6.000 σ.α.λ. Η τελική ταχύτητα υπερέβαινε τα 250 χιλιόμετρα, ενώ τα πρώτα 100 προσεγγίζονταν σε λιγότερο από 6,5 δευτερόλεπτα.

Η Zagato είχε αναβαθμισμένα φρένα και αναρτήσεις αλλά οι ανάγκες για περιορισμό του βάρους δημιούργησαν ένα λιγότερο πολυτελές μοντέλο, τουλάχιστον έναντι των υπολοίπων Αston Martin DB4.


Το Pagani Zonda συμπεριλαμβάνεται στο πιο κλειστό club των exclusive supercars. Ο «υποψήφιος αγοραστής» έχει να επιλέξει μεταξύ 6 παραλλαγών, ενός ουσιαστικά ίδιου εξωτικού και θηριώδους μοντέλου με κινητήρα 7,3 λίτρων, που βγάζει 650 ίππων με την ροπή να αγγίζει τα 780Nm.

To μοντέλο είναι σχεδόν εξολοκλήρου κατασκευασμένο από αλουμίνιο και διάφορα άλλα εξωτικά και πανάκριβα υλικά, επιταχύνει για τα 0-100 σε 3,6 δευτερόλεπτα και για τα πρώτα 200 σε 9,8 δευτερόλεπτα. Η τελική ταχύτητα δεν υπερβαίνει τα… 350χλμ.

Αξίζει ακόμη να αναφερθεί ότι η ειδικά σχεδιασμένη αεροτομή ασκεί μια κάθετη δύναμη περίπου 330 κιλών στο πίσω μέρος του οχήματος μετά τις ταχύτητες των 300χλμ.

Η κίνηση μεταδίδεται στους πίσω τροχούς μέσω ενός εξατάχυτου κιβωτίου.

To μοντέλο είναι δημιουργία του Horacio Pagani και φορά κινητήρες της Mercedes, ενώ “Zonda” είναι η ονομασία ενός ανέμου που φυσά στις Άνδεις. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στα 10 πιο γρήγορα και ακριβά μοντέλα παραγωγής, πολύ πιο ταχύ και ακριβό από πολλές Ferrari, Lamborghini, Porsche ή Aston Martin.


Ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με την αισθητική και την κουλτούρα που «κουβαλάει» μια Rolls Royce δεν μπορεί να μην παραδεχθεί ότι τα μοντέλα που κατασκευάζει η πάλαι ποτέ βρετανική εταιρία είναι τουλάχιστον εντυπωσιακά.

Στην περίπτωση της Rolls Royce Phantom είναι και ιδιαίτερα εξελιγμένα από τεχνολογικής απόψεως. Επιπροσθέτως είναι εξαιρετικά γρήγορη καθώς το μοτέρ των 6,8 λίτρων αποδίδει 453 ίππους, ενώ σχεδόν το 50% της διαθέσιμης ροπής είναι διαθέσιμο από τις 1.000σ.α.λ.

Πολλά κομμάτια της Rolls Royce Phantom «δουλεύονται» ακόμα στο χέρι, οι πίσω θύρες ανοίγουν ανάποδα αλλά αυτό που φαίνεται να καταφέρνει καλύτερα το μοντέλο είναι να μεταφέρει τον αέρα και την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής.


To Talbot-Lago T150 C SS Teardrop Coupe του 1938 ήταν ιδιαίτερα κομψό ενώ έδρεψε και αγωνιστικές δάφνες καθώς συμμετείχε με επιτυχία και στο 24 Ηοurs Le Mans.

Κατασκευάστηκαν λιγότερα από 10 οχήματα και επειδή ήταν όλα χειροποίητα είχαν όλα μικροδιαφορές και τα δικά τους μοναδικά χαρακτηριστικά.

Όταν παρουσιάστηκε ο Τύπος το χαρακτήρισε ως Goutte d'Eau, δηλαδή σταγόνα, ενώ ένα από τα λίγα κομμάτια του οχήματος παρουσιάστηκε στο Μουσείο της μοντέρνας τέχνης στη Νέα Υόρκη ως «ορόσημο» στη σχεδίαση αυτοκινήτων.

Ο W. Lyons της θρυλικής Jaguar το χαρακτήρισε ως «απόλυτα άσεμνο» όταν το πρωτοαντίκρυσε..


Εξαιρετικά δυσεύρετο και εντυπωσιακό το Mercedes-Benz Count Trossi SSK αποτελεί δημιούργημα του Ιταλού αριστοκράτη και Κόμη Felice Trossi, ενός άγνωστου Βρετανού σχεδιαστή οχημάτων και βεβαίως της Mercedes.

Tη δεκαετία του 1930 ο F. Trossi, ενθουσιώδης οδηγός αγώνων χρησιμοποίησε ορισμένες Mercedes SSK για να δημιουργήσει ένα μοντέλο με την προσωπική του σφραγίδα: Το Mercedes-Benz Count Trossi SSK.

Κατασκευάστηκαν περί τα 5 κομμάτια και το μοντέλο απέκτησε – κατά πολλούς δικαίως – το προσωνύμιο Μαύρος Πρίγκιπας.