Το μεγάλο ταξίδι του μικρού κοριού Κορνήλιου: Οικολογία για παιδιά στην αυλή του Badminton

Τι δουλειά έχει μια πασχαλίτσα με έναν μικρό κοριό που γύρισε από άλλον πλανήτη; Τι γυρεύουν δεκάδες ανήλικοι καλλιεργητές στην αυλή του Badminton; Η συγγραφέας και σκηνοθέτιδα της παράστασης «Το Μεγάλο ταξίδι του μικρού κοριού Κορνήλιου», με αφορμή την οποία οργανώνεται μια μίνι γιορτή οικολογίας στο θέατρο Badminton, μιλά στο In2life για την παιδική οικολογική συνείδηση και τους «σπόρους» για ένα καλύτερο μέλλον. 

Πρώτα, όμως, ας δούμε… τι θα δούμε την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου στο μουσικό προαύλιο του Badminton. 

Ένα οικολογικό παραμύθι φαντασίας για το μέλλον της Γης από την θεατρική ομάδα « Μικροί Πυροτέχνες» παρουσιάζεται αυτήν την Κυριακή, ενώ παράλληλα, και με αφορμή την παράσταση, δημιουργείται μια ευρύτερη δράση με το γενικό τίτλο «Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ… ΕΣΥ!». 

Η παρούσα πρωτοβουλία επιθυμεί να προκαλέσει μια ρεαλιστική σύνδεση ανάμεσα σε μια επινόηση μύθου (θεατρική παράσταση) και την πραγματικότητα και να εμπνεύσει τα παιδιά να συμμετάσχουν σε τρόπους δράσης.  

Με προσανατολισμό την παραπάνω κεντρική ιδέα ο προαύλιος χώρος του  Badminton  θα φιλοξενήσει εργαστήρια, δραστηριότητες και ομάδες ενημέρωσης που έχουν σχέση με τον οικολογικό  θεματικό πυρήνα της θεατρικής παράστασης. Στόχος είναι τα παιδιά και οι γονείς να αποκτήσουν ενημέρωση σε πραγματικό επίπεδο και με διαδραστικό τρόπο να γνωρίσουν τρόπους που μπορούν να υιοθετηθούν και να λειτουργήσουν υπέρ μιας πιο φυσικής ζωής και μιας περισσότερο ισορροπημένης σχέσης με τον πλανήτη μας.

   

Ο μικρός κοριός κορνήλιος, που έχει επιστρέψει από έναν άλλο πλανήτη, όπου η φύση και το περιβάλλον εκτιμούνται πραγματικά, συναντά την πασχαλίτσα και ενώνουν τις δυνάμεις τους για να «ξυπνήσουν» τους «σπόρους» της οικολογικής συνείδησης. Η Βάσια Παρασκευοπούλου, συγγραφέας και σκηνοθέτιδα της παράστασης μας εξηγεί:

*Ένας κοριός και μια πασχαλίτσα μαθαίνουν στα παιδιά να σέβονται τον πλανήτη. Πώς επιλέξατε τους δύο ήρωες και γιατί;

Το έργο ξεκίνησε με τη βασική ιδέα ενός χαρακτήρα που φεύγει εκτός πλανητικής τροχιάς και καταλήγει σε έναν άλλον πλανήτη. Στη συνέχεια ήρθε η επόμενη ιδέα ότι θα είχε ενδιαφέρον αυτό να μην έχει ρεαλιστική βάση κι έτσι κατέληξα στο μικρό κοριό Κορνήλιο που απ’ τη στιγμή που γεννιέται διασκεδάζει με το να πηδάει αμέριμνος από ‘δω κι από κει μέχρι που πηδάει τόσο ψηλά που τελικά… φεύγει απ τη Γη και καταλήγει στο πλανήτη Ιμιφλό. 

Έτσι άρχισε να δομείται το πρώτο στοιχείο του έργου το οποίο καθόρισε ότι οι κεντρικοί ήρωες ανήκουν στον μικρόκοσμο των ζώων, ένας κόσμος ο οποίος έτσι κι αλλιώς σου δίνει πολλές αφορμές για παραμύθι. Η πασχαλίτσα ήρθε αργότερα όταν άρχισα να επεξεργάζομαι την ιδέα της “μνήμης”, η οποία και διατρέχει ολόκληρο το έργο. Οι άνθρωποι έχουν χάσει τη μνήμη της αρμονίας, της ομορφιάς, της φύσης., δεν θυμούνται καν πως ήταν τα πράγματα πριν. 

Πώς μπορούν λοιπόν να τα αλλάξουν; (ας μη ξεχνάμε ότι ολόκληρο το έργο είναι μια μεταφορά στο μέλλον). Στην πασχαλίτσα η «μνήμη» της είναι οι βουλίτσες της –εκεί φυλάει τις πιο όμορφες στιγμές που έχει ζήσει και τις πιο όμορφες εικόνες που έχει δει, από τη θάλασσα, το δάσος της, τους φίλους της τα ζώα. Αυτές θα προσφέρει στους ανθρώπους, αυτές τις δικές τις εικόνες και στιγμές  με σκοπό εκείνοι να θυμηθούν.

Κάπως έτσι ένας κοριός και μια πασχαλίτσα …συναντήθηκαν …κι από τότε ξεκίνησαν να ταξιδεύουν…και με κάποιο τρόπο δεν τους επέλεξα…απλά… την ώρα που έγραφα κρατώντας τα ταξιδιωτικά τους σακίδια…ήρθαν!

*Από ποια ηλικία νομίζετε πως μπορούν τα παιδιά να αποκτήσουν οικολογική συνείδηση και σκέψη;

Νομίζω ότι γενικά στην ηλικία του Δημοτικού αρχίζει ένα παιδί να δημιουργεί πιο σύνθετο τρόπο σκέψης. Ίσως λοιπόν αυτή η ηλικία είναι και πιο κοντά στο να αρχίσει να αναπτύσσει μια μεγαλύτερη συνείδηση σε πολλούς τομείς, άρα και στο τομέα της οικολογίας. Όμως νομίζω ότι για να υπάρξει αυτή η οικολογική συνείδηση είναι απαραίτητο να έχει προϋπάρξει η αγάπη για τη φύση. Είναι διαφορετικό να μαθαίνουμε μέσα από βιβλία και εικόνες για το περιβάλλον και τελείως διαφορετικό να το βιώνουμε. Μόνο μέσα από το βίωμα μπορούμε τελικά να θέλουμε να προστατεύουμε τη φύση χωρίς αυτό να είναι ένας καταναγκασμός αλλά μια ειλικρινή φροντίδα που γεννιέται απ την αγάπη. 

*Θεωρείτε ότι η σημερινή γενιά παιδιών είναι ο «σπόρος» για ένα πιο οικολογικό μέλλον;

Σίγουρα, τα σημερινά παιδιά έχουν μεγαλύτερη εξοικείωση και  μεγαλύτερη εμπλοκή από ότι οι παλαιότερες γενιές με την οικολογία κι αυτό δυστυχώς προκύπτει από ανάγκη (και όχι επιλογή) ως αποτέλεσμα της ανισορροπίας που έχει ήδη δημιουργηθεί. Τα παιδιά είναι πάντα οι «σπόροι» για το συνολικό μέλλον σε όλα τα επίπεδα. Όμως το αν  πράγματι η σημερινή γενιά θα είναι οι σπόροι για ένα πιο οικολογικό μέλλον πιστεύω ότι τελικά εξαρτάται πολύ απ’ τους σημερινούς ενήλικες, κι αυτό γιατί όπως ακριβώς και στη φύση ένας σπόρος δεν καταλήγει βλαστός και καρπός αυτόνομα αλλά πολλά στοιχεία το τροφοδοτούν και το επηρεάζουν, έτσι συμβαίνει και στη διαμόρφωση μιας προσωπικότητας. Οι καθημερινές επιλογές ενός ενήλικα (όπως το να προτιμήσει να πάει με ένα παιδί μια βόλτα στη φύση) είναι τελικά αυτές  που θα δημιουργήσουν σε ένα παιδί τον βλαστό μιας οικολογικής συνείδησης. Τα παιδιά είναι όλη η δυνατότητα που υπάρχει σε ένα σπόρο- ας τους δώσουμε τα ερεθίσματα να αναπτυχθούν.

*Πώς προέκυψε η ιδέα για συνδυασμό του θεατρικού έργου με τις ευφάνταστες "χειροπιαστές" δράσεις στην αυλή του Badminton;

Η αρχική ιδέα ξεκίνησε από… μια άλλη ιδέα! Στο τέλος του έργου θέλαμε να δώσουμε σπόρους στα παιδιά –αφού στο έργο κεντρικό ρόλο παίζει ένα Μουσείο που βρίσκεται στο πλανήτη Ιμιφλό και το οποίο είναι παράλληλα και μια τράπεζα σπόρων. Στη συνέχεια σκεφτήκαμε ότι θα ήταν ωραία να μπορούσαν τα παιδιά να φυτέψουν αυτούς τους σπόρους σε ένα κήπο. Οι δράσεις που τελικά προέκυψαν έχουν να κάνουν πολύ με αυτήν την ιδέα – την ιδέα της πράξης. 

Σκεφτήκαμε ότι θα είναι ενδιαφέρον να δημιουργήσουμε μια ρεαλιστική σύνδεση ανάμεσα σε μια επινόηση μύθου (θεατρική παράσταση) και την πραγματικότητα. Έτσι προσκαλέσαμε ομάδες  οι οποίες αυτή τη στιγμή, δραστηριοποιούνται στην Αθήνα και στην Ελλάδα με κοινή μας  επιθυμία τα παιδιά και οι γονείς να αποκτήσουν ενημέρωση σε πραγματικό επίπεδο και με διαδραστικό τρόπο να γνωρίσουν τρόπους που μπορούν να υιοθετηθούν και να λειτουργήσουν υπέρ μιας πιο φυσικής ζωής.

Info:

Θεματικοί πυρήνες δράσεων: σπόροι και καλλιέργεια , διαχείριση απορριμμάτων, ανταλλαγή χειροτεχνία ανακύκλωση, φυσικός τρόπος μετακίνησης, φυσική δόμηση ελεύθερος χώρος κήπος, προστασία φυσικού περιβάλλοντος/ προστασία απειλούμενων ειδών  & υδάτων , ενέργεια.

Εργαστήρια που θα λειτουργήσουν στον προαύλιο χώρο : 

-Εργαστήρι πάνινης κούκλας  με ανακυκλώσιμα υλικά   ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΜΗΤΣΑΚΑΚΗ

-Κατασκευή από πηλό  χρηστικών αντικειμένων για παιδιά  ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΒΑΤΑΓΓΕΛΟΥ

-Εργαστήρι  πέρμα κουλτούρα  προσαρμοσμένο για παιδιά 

-Εργαστήρι  κομποστοποίησης  με την παρουσίαση μικρού κάδου  ειδικά φτιαγμένου για παιδιά: ομάδα του ΚΕΑΝ 

-Χαριστικό παζάρι παιδικού βιβλίου  και ρουχισμού ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ ΠΛ. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ 

-Μοίρασμα σπόρων από τον ΠΕΛΙΤΙ 

-Συμμετοχή των ομάδων αλληλέγγυου εμπορίου LACANDONA, ΣΥΝ ΑΛΛΟΙΣ 

Ο προαύλιος χώρος με τα εργαστήρια θα είναι ανοιχτός τρεις ώρες πριν την παράσταση

Παρακαλούνται γονείς και παιδιά να  φέρνουν μαζί τους  οτιδήποτε  έχει σχέση με το παιδί  όπως παιγνίδια, ρουχισμό, γραφική ύλη, μπογιές ζωγραφικής, τετράδια, μολύβια, κόλλες χρωματιστές κλπ.. προκειμένου να το ανταλλάξουν με ότι θα διαθέτει το χαριστικό και ανταλλακτικό παζάρι ώστε να λειτουργήσει ουσιαστικά το μήνυμα της προσφοράς.

Τα είδη θα παραδίδονται στην ομάδα του Ανταλλακτικού  παζαριού της πλ. Συνάγματος που συμμετέχει στις δράσεις αυτής της παράστασης, με σκοπό να προσφερθούν σε παιδιά και γονείς που τα έχουν άμεση ανάγκη ..

«Το Μεγάλο ταξίδι του μικρού κοριού Κορνήλιου» - λίγα λόγια για το έργο

 Ο μικρός κοριός Κορνήλιος διασκεδάζει με το να πηδάει όσο πιο ψηλά μπορεί, μέχρι που μια μέρα θα πηδήξει τόσο ψηλά που θα βρεθεί σε έναν άλλον πλανήτη- στο πλανήτη Ιμιφλό! Εκεί ο Κορνήλιος θα γίνει ο φύλακας ενός ιδιότυπου Μουσείου- του Μουσείου της Γης, ενός μουσείου που έχουν φτιάξει οι κάτοικοι του πλανήτη με δείγματα από όλα τα όμορφα φυσικά αγαθά που υπάρχουν στη Γη- ακόμα και από σπόρους.

Στον Ιμιφλό, σε έναν πλανήτη που δεν μπορούν να καλλιεργήσουν ούτε ένα μικρό χορταράκι όλα αυτά γίνονται πολύτιμα εκθέματα και η φυσική ομορφιά και ποικιλία που διαθέτει η Γη δεν μπορεί παρά να είναι για εκείνους ένα φαινόμενο άξιο διαφύλαξης και θαυμασμού.

Τα χρόνια περνούν μέχρι που μια μέρα η νοσταλγία του Κορνήλιου θα μεγαλώσει τόσο που δεν θα αντέξει άλλο και θα επιχειρήσει το δύσκολο ταξίδι της επιστροφής του στη Γη. Μόνο που όταν τελικά θα τα καταφέρει και θα φτάσει θα διαπιστώσει ότι σε τίποτα δεν θυμίζει πια την όμορφη Γη που ονειρευόταν να συναντήσει από τα όσα έβλεπε στο Μουσείο. Η Γη δεν απέχει πια πολύ από να μοιάζει με τον πλανήτη Ιμιφλό κι αυτό γιατί οι άνθρωποι έχουν διαταράξει οποιαδήποτε ισορροπία. 

Με οδηγό του έναν γρύλο θα κάνει μια μεγάλη βόλτα σε αυτή τη νέα αυτή Γη οπού για να κυκλοφορήσεις χρειάζεσαι απαραιτήτως «αναπνευστήρα ειδικής κατασκευής», γυαλιά ηλίου, και πολύ… κουράγιο! Όλοι πια έχουν μεταφερθεί στη πόλη και τρέχουν για να προλάβουν την εποχή που τρέχει, τρέφονται με ταμπλέτες φαγητού που χρειάζεται προσοχή για να μη τις μπερδέψεις με αυτές του πλυντηρίου, αγοράζουν έναν υπνάκο στο πόδι απ τα ειδικά σημεία ύπνο-πώλησης και όταν η ώρα φτάσει «ακριβώς» στριμώχνονται κάτω από τραπέζια γιατί η Γη έχει καταλήξει να «τρίζει» μιας και το υπέδαφος της είναι παντού σκαμμένο για να φτιαχτούν υπόγειοι δρόμοι. Όσο για τα Μουσεία, δεν είναι άλλα από Μουσεία σκουπιδιών, αποβλήτων, και εργοστασίων. 

Το πιο σημαντικό όμως: Όλοι φαίνεται να έχουν πια ξεχάσει ότι κάποτε τα πράγματα ήταν αλλιώς. Ο μικρός Κορνήλιος θα νιώσει τόσο «ξένος» σε αυτό το πλανήτη, τον πλανήτη του, σαν πράγματι να έχει έρθει από «πλανήτη μακρινό».

 Όμως, έκανε τόσο μεγάλο ταξίδι για να βρεθεί εδώ, κι έτσι θα πάρει την μεγάλη απόφαση να προσπαθήσει να μιλήσει στους ανθρώπους και να αφυπνίσει και πάλι τη μνήμη και τη συνείδηση που φαίνεται να έχουν χάσει. Σε αυτή του την προσπάθεια θα συναντήσει στο δρόμο του μια πασχαλίτσα, μια γενναία πασχαλίτσα που είναι έτοιμη να θυσιάσει τις βουλίτσες της σε αυτή τη προσπάθεια. Η πασχαλίτσα σε κάθε βουλίτσα της αποθηκεύει και μια όμορφη στιγμή απ ότι μέχρι τότε τα μάτια της έχουν δει… "τη θάλασσα, το δάσος, τους φίλους μου τα ζώα" και μαζί με το Κορνήλιο θα δεχθεί να προσφέρει  αυτές τις εικόνες στους ανθρώπους, στους ανθρώπους που μόλις έχουν κάψει το δάσος της και με αυτό το τρόπο να τους μιλήσει για την ομορφιά  και την ισορροπία που φαίνεται όλο και πιο πολύ να καταστρέφουν.

Ο κοριός κι η πασχαλίτσα θα βρεθούν στα γραφεία των μεγάλων συμφερόντων και θα προσπαθήσουν να βρουν ένα τρόπο να ακουστεί η φωνή τους στη τηλεόραση. Περνώντας από πολλές περιπέτειες τελικά θα τα καταφέρουν αλλά αυτοί που πράγματι θα είναι οι «βοηθοί» τους σε αυτό τον αγώνα θα είναι τα παιδιά! Τα παιδιά που έχουν ακούσει το μήνυμα τους και θέλουν να βοηθήσουν ώστε να ισορροπήσει η Γη μας και πάλι. 

Κι έτσι είναι και εκείνα που στο τέλος του έργου καλούνται να πάρουν από ένα σπόρο για φυτέψουν απ την αρχή  το καμένο δάσος της πασχαλίτσας και με αυτό τον τρόπο να παρατηρήσουν ότι όπως ένα σποράκι χρειάζεται φροντίδα για να αναπτυχθεί έτσι και η φύση γύρω μας.

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: ΜΙΚΡΟΙ ΠΥΡΟΤΕΧΝΕΣ 

Κείμενο- Σκηνοθεσία: ΒΑΣΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Μουσική : ΛΟΛΑ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

Σκηνικά – Κοστούμια : ΛΙΝΑ ΜΟΤΣΙΟΥ

Παίζουν οι ηθοποιοί : ΧΡΙΣΤΕΛΑ ΓΚΙΖΕΛΗ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΙΑΚΗΣ 

Μουσική παραγωγή :  ΚΩΝ/ΝΟΣ  ΦΟΡΤΣΑΣ

Χορογραφίες : ΤΖΕΝΗ  ΑΡΓΥΡΙΟΥ

Επιμέλεια εικόνας : NERA GRAPHICS.COM

Ήχο-τεχνική φροντίδα : ΓΙΩΡΓΟΣ  ΧΑΤΖΗΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ  

Φωνή αφηγητή : ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ για το cd της παράστασης