Σιγά μην ξαναπάω σε δημόσια υπηρεσία
Οι ουρές στα γκισέ, η γραφειοκρατία, η αγένεια, οι φωνές και πολλοί ακόμα καλοί λόγοι για να μην ξαναπατήσεις πόδι σε δημόσια υπηρεσία.
Ξυπνάς νωρίς- νωρίς το πρωί ενώ ο ήλιος ακόμα δεν έχει ξεμυτίσει. Έφτασε η ρημάδα εκείνη μέρα που πρέπει να πας σε δημόσια υπηρεσία. Δεν γίνεται να το αποφύγεις. Προσπάθησες, ανέβαλες, έκανες τα πάντα.
Όμως πρέπει να πας.
Ξέρεις ότι δεν θα είναι η καλύτερη εμπειρία της ζωής σου. Ξέρεις, ότι όσο ευδιάθετος και να είσαι, κάτι θα σε κάνει να βλαστημήσεις την ώρα και τη στιγμή. Κάτι από τα παρακάτω.
* Το «γκισέ»: Ένα όνομα, μια ανατριχίλα στη ραχοκοκαλιά, δεκάδες ώρες αναμονής. Είναι εκεί όπου στριμώχνεται η Σάρα και η Μάρα. Είναι εκεί που τα χαρτάκια προτεραιότητας χάνουν το νόημά τους. Είναι εκεί όπου τα «σας παρακαλώ να περάσω, μια υπογραφούλα θέλω καλέ κύριε» δίνουν και παίρνουν. Είναι εκεί που η υπομονή σου δοκιμάζεται λεπτό με το λεπτό. Είναι επίσης μια αρκετά αστεία λέξη αν το καλοσκεφτείς.
* Ο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος: Είναι συνήθως άνω των 50. Περιμένει πώς και πώς να βγει σε σύνταξη, κατά πάσα πιθανότητα διορίστηκε επί ΠΑΣΟΚ, δεν έμαθε ποτέ του να δουλεύει γιατί όταν προσλήφθηκε άνηκε στους υπεράριθμους και περιμένει πώς και πώς να πάει 14.28 για να κλείσει τον υπολογιστή. Αν γνωρίζει πώς κλείνει ο υπολογιστής.
* Ο αγενής δημόσιος υπάλληλος: Έχει έρθει εξ’ αρχής στην υπηρεσία με σκοπό να τραμπουκίσει λεκτικά τον οποιοδήποτε. Οι φράσεις του είναι κοφτές, απότομες, ενίοτε ειρωνικές. Δεν σε συμφέρει να τα βάλεις όμως μαζί του, γιατί αν χρειαστεί να ξανάρθεις σε αυτόν, θα πάρεις υπογραφή του Αγίου Ποτέ.
* Οι υπάλληλοι που τσακώνονται: Είναι απίστευτο πώς γίνεται σε ένα τέτοιο μπάχαλο να προκαλείται ακόμα μεγαλύτερο από διχογνωμίες υπαλλήλων. Αν πέσεις σε μια τέτοια, τότε λυπάμαι, αλλά την έχεις πατήσει για τα καλά.
* Η γραφειοκρατία: Ο λόγος που σαν χώρα «χάνουμε» περί τα 14 δις τον χρόνο. Η γραφειοκρατία στις δημόσιες υπηρεσίες μπορεί να τρελάνει και Μητροπολίτη – κατά τη ρήση του αείμνηστου Σάκη Μπουλά. Κανείς επιστήμονας ακόμα δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει για ποιον λόγο χρειαζόμαστε τόσες σφραγίδες, τόσες υπογραφές, τόσα πήγαινε έλα σε γκισέ και υπηρεσίες για να πάρουμε ένα τιμημένο χαρτί. Κανείς. Και ούτε πρόκειται.
* Το ότι μάλλον δεν θα κάνεις τη δουλειά σου. Γιατί σου έλειπε το Χ, Ψ δικαιολογητικό που κανείς δεν σε ενημέρωσε πως πρέπει να έχεις μαζί σου και θα πρέπει να ξαναπάς την επομένη.
Disclaimer: Τα παραπάνω δεν ισχύουν σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, ούτε αφορούν όλους τους δημόσιους υπαλλήλους. Έχουμε τύχει σε ανθρώπους που κάνουν καλά τη δουλειά τους, ακόμα και αν το σύστημα δεν τους βοηθά. Επίσης υπάρχει κόσμος που δεν έχει μαζί του ούτε τα απαραίτητα (π.χ. μια ταυτότητα) και γκρινιάζει πως δεν εξυπηρετήθηκε ή κόσμος που πάει με σκοπό να «τσαμπουκαλευτεί» με το καλημέρα, χωρίς να λέει ούτε μια «καλημέρα».
Όμως δυστυχώς στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, τα πράγματα στο ελληνικό δημόσιο ήταν και είναι όπως τα περιγράφουν εύγλωττα τα Ημισκούμπρια:
