10 πράγματα που δεν ξέρατε για τους μονόκερους
Το μυθικό τους κέρας που πουλιόταν για 10 φορές το βάρος του σε χρυσό, η «συνάντηση» του Μάρκο Πόλο μαζί τους και άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τους μονόκερους.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο μύθος έχει μπλεχτεί με την πραγματικότητα τόσο πολλές φορές, ώστε να μην είναι καθόλου σπάνιες οι περιπτώσεις που υπάρχουν “facts” για πράγματα τα οποία δεν υφίστανται. Οι μυθικοί μονόκεροι είναι ένα από αυτά τα πράγματα –πιθανότατα ένα από τα γοητευτικότερα.
Η πρώτη γνωστή απεικόνιση μονόκερου χρονολογείται, ούτε λίγο ούτε πολύ, από το 15000 π.Χ. Βρέθηκε στη σπηλιά Lascaux της σημερινής Γαλλίας.
Ο έλληνας ιστορικός Κτησίας, που έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ. ήταν ο πρώτος που αναφέρθηκε (γραπτώς) σε μονόκερους. Στην περιγραφή του, ο μονόκερος έχει λευκό σώμα, μωβ κεφάλι, γαλανά μάτια και πολύχρωμο κέρας –κόκκινο στην άκρη, μαύρο στη μέση και λευκό στη βάση του.
Ο Μάρκο Πόλο πίστευε ότι είχε συναντήσει μονόκερους στα ταξίδια του. Έγραφε γι’ αυτούς στο ημερολόγιό του: «είναι πραγματικά πολύ άσχημα κτήνη. Καμία σχέση δεν έχουν με τον τρόπο που τους περιγράφουμε». Στην πραγματικότητα, τα ζωάκια που συνάντησε ήταν –όπως πιθανότατα μαντέψατε– ρινόκεροι.
Ο Τζένγκις Χαν, πάλι, αποφάσισε να μην κατακτήσει την Ινδία όταν, σύμφωνα με τη διήγησή του, συνάντησε εκεί έναν μονόκερο, ο οποίος του υποκλίθηκε. Το θεώρησε σημάδι από τον νεκρό του πατέρα, και διέταξε τον στρατό του να οπισθοχωρήσει.
Τον Μεσαίωνα, που η επιστήμη έκανε μια μικρή στροφή προς το παραφυσικό, οι «εγκυκλοπαιδικές» λίστες με τα βιολογικά χαρακτηριστικά των ζώων (γνωστές ως bestiaries) περιλάμβαναν τους μονόκερους ως κανονικό –βλέπε υπαρκτό– είδος. Σε αυτές τις λίστες εμφανίζονται και οι πρώτες αναφορές για το ότι οι παρθένες ασκούν μεγάλη δύναμη επάνω στα συμπαθή αυτά πλάσματα.
Στην εκδοχή της Βίβλου του Βασιλιά Ιάκωβου (η οποία είναι η αγγλική μετάφραση της Βίβλου του 17ου αιώνα) περιλαμβάνονται εννέα αναφορές σε μονόκερους, χάρη στη λανθασμένη μετάφραση της εβραϊκής λέξης re’em. Η αρχική λέξη ήταν πιθανότατα το ασσυριακό “rimu”, ένα εξαφανισμένο είδος άγριου βοδιού.
Σύμφωνα με τον θρύλο, το κέρας του μονόκερου μπορεί να εξουδετερώσει το δηλητήριο και να καθαρίσει το νερό.
Ο χαυλιόδοντας της φάλαινας μονόκερου (γνωστής και ως narwhal) ήταν μια εποχή το δημοφιλέστερο… πλαστό κέρας μονόκερου. Η βασιλική οικογένεια της Δανίας είχε ολόκληρο θρόνο φτιαγμένο από τέτοιους χαυλιόδοντες.
Στις δόξες του, το «κέρας του μονόκερου» άξιζε δέκα φορές το βάρος του σε χρυσάφι. Το 1560, γερμανοί έμποροι πούλησαν ένα στον πάπα, έναντι του αστρονομικού ποσού των 90.000 σκούδων (περί τα 20.000 ευρώ σε σημερινή αντιστοιχία).
Τα φαρμακεία του Λονδίνου πουλούσαν σκόνη από κέρας μονόκερου μέχρι το 1741.
Πηγή: Mental Floss
Η πρώτη γνωστή απεικόνιση μονόκερου χρονολογείται, ούτε λίγο ούτε πολύ, από το 15000 π.Χ. Βρέθηκε στη σπηλιά Lascaux της σημερινής Γαλλίας.
Ο έλληνας ιστορικός Κτησίας, που έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ. ήταν ο πρώτος που αναφέρθηκε (γραπτώς) σε μονόκερους. Στην περιγραφή του, ο μονόκερος έχει λευκό σώμα, μωβ κεφάλι, γαλανά μάτια και πολύχρωμο κέρας –κόκκινο στην άκρη, μαύρο στη μέση και λευκό στη βάση του.
Ο Μάρκο Πόλο πίστευε ότι είχε συναντήσει μονόκερους στα ταξίδια του. Έγραφε γι’ αυτούς στο ημερολόγιό του: «είναι πραγματικά πολύ άσχημα κτήνη. Καμία σχέση δεν έχουν με τον τρόπο που τους περιγράφουμε». Στην πραγματικότητα, τα ζωάκια που συνάντησε ήταν –όπως πιθανότατα μαντέψατε– ρινόκεροι.
Ο Τζένγκις Χαν, πάλι, αποφάσισε να μην κατακτήσει την Ινδία όταν, σύμφωνα με τη διήγησή του, συνάντησε εκεί έναν μονόκερο, ο οποίος του υποκλίθηκε. Το θεώρησε σημάδι από τον νεκρό του πατέρα, και διέταξε τον στρατό του να οπισθοχωρήσει.
Τον Μεσαίωνα, που η επιστήμη έκανε μια μικρή στροφή προς το παραφυσικό, οι «εγκυκλοπαιδικές» λίστες με τα βιολογικά χαρακτηριστικά των ζώων (γνωστές ως bestiaries) περιλάμβαναν τους μονόκερους ως κανονικό –βλέπε υπαρκτό– είδος. Σε αυτές τις λίστες εμφανίζονται και οι πρώτες αναφορές για το ότι οι παρθένες ασκούν μεγάλη δύναμη επάνω στα συμπαθή αυτά πλάσματα.
Στην εκδοχή της Βίβλου του Βασιλιά Ιάκωβου (η οποία είναι η αγγλική μετάφραση της Βίβλου του 17ου αιώνα) περιλαμβάνονται εννέα αναφορές σε μονόκερους, χάρη στη λανθασμένη μετάφραση της εβραϊκής λέξης re’em. Η αρχική λέξη ήταν πιθανότατα το ασσυριακό “rimu”, ένα εξαφανισμένο είδος άγριου βοδιού.
Σύμφωνα με τον θρύλο, το κέρας του μονόκερου μπορεί να εξουδετερώσει το δηλητήριο και να καθαρίσει το νερό.
Ο χαυλιόδοντας της φάλαινας μονόκερου (γνωστής και ως narwhal) ήταν μια εποχή το δημοφιλέστερο… πλαστό κέρας μονόκερου. Η βασιλική οικογένεια της Δανίας είχε ολόκληρο θρόνο φτιαγμένο από τέτοιους χαυλιόδοντες.
Στις δόξες του, το «κέρας του μονόκερου» άξιζε δέκα φορές το βάρος του σε χρυσάφι. Το 1560, γερμανοί έμποροι πούλησαν ένα στον πάπα, έναντι του αστρονομικού ποσού των 90.000 σκούδων (περί τα 20.000 ευρώ σε σημερινή αντιστοιχία).
Τα φαρμακεία του Λονδίνου πουλούσαν σκόνη από κέρας μονόκερου μέχρι το 1741.
Πηγή: Mental Floss
