8 πράγματα που δεν μπορείτε να κάνετε με ένα e-book

της Ηρώς Κουνάδη

Μακριά από μας η τεχνοφοβική εμμονή με την παράδοση. Δεν θα αποκηρύξουμε ποτέ τις τεχνολογικές εξελίξεις απλά και μόνο επειδή οτιδήποτε ρετρό είναι αυτομάτως και γοητευτικό. Δεν θεωρούμε ότι τα e-books θα σκοτώσουν το βιβλίο: τα CD δεν σκότωσαν το ραδιόφωνο, οι βιντεοκασέτες δεν έκλεισαν τους κινηματογράφους, και η πειρατεία δεν σκοτώνει τη μουσική –αλλά αυτό είναι μια άλλη, εκτός θέματος, ιστορία. Για να μπορούσαν οι readers να σηματοδοτήσουν το τέλος του βιβλίου, θα έπρεπε να κάνουν ό,τι κάνει ένα βιβλίο. Κι αυτή η υπόθεση απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

Για του λόγου το αληθές, συγκεντρώσαμε μερικά πράγματα που δεν μπορείτε –όσο και αν προσπαθήσετε– να κάνετε με ένα e-book.

Δεν μπορείτε να φτιάξετε ένα μίνι μυστικό χρηματοκιβώτιο, στο οποίο θα κρύψετε ό,τι δεν πρέπει να πέσει στα χέρια του εχθρού. Ναι, το ξέρουμε, ακόμα και αν δεν ήταν ιεροσυλία να καταστρέφεις ένα βιβλίο για να φτιάχνεις μίνι μυστικά χρηματοκιβώτια, δεν θα είχατε ιδέα πώς να το κάνετε, κι επίσης δεν έχετε και εχθρούς. Το θέμα είναι τι δεν μπορείτε να κάνετε με ένα e-book, όχι αν θα θέλατε να το κάνετε άμα γινόταν.

Δεν μπορείτε να (επι)δείξετε το εκλεπτυσμένο γούστο σας στους συνεπιβάτες σας στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Δεν μπορείτε να ξεκινήσετε συζήτηση με αφορμή το βιβλίο που διαβάζει ο απέναντί σας στο μετρό/ στο café/ στην παραλία ή οπουδήποτε αλλού μπορεί να διαβάζει ο κόσμος βιβλία. Και τέλος, δεν έχετε καμία πιθανότητα να δείτε την φωτογραφία σας να φιγουράρει στα άλμπουμ αυτού του απολαυστικού γκρουπ που λέγεται «Τι διαβάζει ο κόσμος στο μετρό» και κάνει θραύση στο Facebook.

Δεν μπορείτε να συμπιέσετε και να αποξηράνετε φύλλα και λουλούδια, όπως κάναμε όταν ήμασταν παιδιά με τους πιο χοντρούς τόμους της εγκυκλοπαίδειας. Ακόμα χειρότερα, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσετε τα φύλλα σας εκεί, και να τα ανακαλύψετε χρόνια μετά, καθώς ξεφυλλίζετε τις κιτρινισμένες σελίδες.

Δεν μπορείτε να το πετάξετε στον απέναντι τοίχο, εκνευρισμένοι με μια απροσδόκητη εξέλιξη, με το γεγονός ότι σας έχει κουράσει ή με το τέλος του. Το συναίσθημα είναι απολαυστικό, είναι το λογοτεχνικό ισοδύναμο του να κοπανάς το ακουστικό στο τέλος ενός τηλεφωνήματος, χωρίς να θίγεις τον συνομιλητή σου –ή τον συγγραφέα, στη δική μας περίπτωση– και χωρίς φυσικά να διαλύεις μια συσκευή που σου κόστισε μερικές εκατοντάδες ευρώ.

Δεν μπορείτε να στολίσετε το σπίτι σας με βιβλιοθήκες που θα αγγίζουν το ταβάνι, φορτωμένες με τα πολύχρωμα βιβλία που έχετε διαβάσει, ή που θα διαβάσετε, ή που θα δανείσετε στους φίλους οι οποίοι χαζεύουν την συλλογή σας κάθε φορά που έρχονται στο σπίτι.

Δεν μπορείτε να κάνετε δώρο ένα βιβλίο. Για την ακρίβεια μπορείτε, απλά δεν είναι το ίδιο: πόσο τρυφερό ακούγεται το να αγοράσετε online ένα e-book και να το στείλετε στο e-mail του φίλου σας, για να το φορτώσει στο reader του; Για να μην αναφερθούμε στις αφιερώσεις και τις ημερομηνίες της πρώτης σελίδας, που κάνουν τον παραλήπτη του δώρου να χαμογελά ακόμα και χρόνια μετά, κάθε φορά που ανοίγει (έστω και τυχαία, επειδή έπεσε από τη βιβλιοθήκη την ώρα που έψαχνε για κάτι άλλο) το βιβλίο.

Δεν μπορείτε να ακούσετε αυτόν τον καταπληκτικό ήχο που κάνουν οι σελίδες ενός παλιού βιβλίου όταν τις γυρίζετε. Κι επίσης, δεν μπορείτε να μυρίσετε το απολαυστικό άρωμα ενός φρεσκοτυπωμένου βιβλίου, ή να διαφωνήσετε για το αν είναι ανώτερο από εκείνο ενός βιβλίου εικοσαετίας.

Δεν μπορείτε να φτιάξετε ένα βιντεάκι τόσο χαριτωμένα απολαυστικό όσο αυτό: