Τέσσερις και Ένας Σταρ στη Μαδρίτη

του Λουκά Τσουκνίδα

"Βαρέθηκα ν' ακούω συνέχεια για λεφτά, λεφτά, λεφτά, λεφτά. Το μόνο που θέλω να κάνω είναι να παίζω μπάσκετ, να πίνω πέπσι και να φοράω ρίμποκ!" - Σακίλ Ο' Νιλ

Στα γήπεδα της Ισπανίας τα καλάθια έχουν πάρει φωτιά και τα στεφάνια έχουν αναστενάξει ανάλογα από ποια πλευρά το βλέπει κανείς. Κι ενώ το μπάσκετ είναι σίγουρα στο προσκήνιο, υπάρχουν κάποιοι παίκτες που απασχολούν τον κόσμο για περισσότερους λόγους από το παιχνίδι τους. Είναι καλοί με τη μπάλα στα χέρια αλλά έχουν κι αυτό που τα μίντια ψάχνουν στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν είδωλα προς πώληση. Είναι επικοινωνιακοί και άνετοι με την εικόνα τους, ό,τι πρέπει για να τους κολλήσουνε τον τίτλο του… σταρ.

Γεννημένοι μπασκετμπολίστες

Αν και προβάλλονται ως πολύπλευρες προσωπικότητες, οι άνθρωποι που μονοπωλούν τα φλας στην Ισπανία, δε θα μπορούσαν ίσως να φτάσουν σε τέτοιο επίπεδο σταριλικίου αν δεν επέλεγαν το μπάσκετ ως κύρια ασχολία τους.

Ο Τόνι Πάρκερ Τζούνιορ είναι, όπως μαρτυρεί και τ’ όνομά του, γιος του Τόνι Πάρκερ Σίνιορ. Ποιος είναι αυτός; Ένας αμερικανός μπασκετμπολίστας με ειδίκευση στην καλή άμυνα –ότι κι αν σήμαινε αυτό στα σέβεντιζ- που τελειώνοντας ένα κολέγιο του Σικάγου, βρήκε δουλειά στα πρωταθλήματα της κεντρικής Ευρώπης, σε Βέλγιο, Ολλανδία και τελικά στη Γαλλία όπου και ρίζωσε αφού αποσύρθηκε. Μοιραία ο μικρός Τόνι, παρά το ότι του άρεσε να βάζει γκολ στο σχολείο, βρέθηκε να μεγαλώνει με μια πορτοκαλί μπάλα στα χέρια, στρατολογήθηκε από το διάσημο αθλητικό σχολείο INSEP, μάγεψε τους απανταχού σκάουτερς στο διεθνές τουρνουά για νεαρούς μπασκετμπολίστες Nike Hoop Summit και τα υπόλοιπα ήταν αλυσιδωτή αντίδραση.

Ένα χρόνο πριν γεννηθεί ο Πάρκερ, στα βάθη της Σιβηρίας ήρθε στον κόσμο ένα παιδί αδύνατο με μαλλιά κατάξανθα και κοκαλωμένα προς τα πάνω. Εντάξει, δεν ήταν ακριβώς έτσι, αλλά πως αλλιώς μπορεί να έμοιαζε μικρός ο Αντρέι Κιριλένκο; Στα εφτά του χρόνια, του είπανε ν’ ασχοληθεί με το μπάσκετ κι εκείνος τους άκουσε. Λίγο μετά, γράφτηκε σε αθλητικό σχολείο της Αγίας Πετρούπολης –Λένινγκραντ για τους νοσταλγούς- και στα 18 του έγινε ο πιο νέος Ευρωπαίος που είχε επιλεγεί ποτέ στο ντραφτ του ΝΒΑ. Πέρασε δυο ακόμα χρόνια στη Μόσχα με την CSKA πριν οι Utah Jazz του ανοίξουν την πόρτα της επιτυχίας και δεν έχει κοιτάξει πίσω μέχρι σήμερα.

Ο Παού Γκασόλ, ο ψηλόλιγνος αυτός ισπανός με το ανέμελο μαλλί και το αραιό μούσι υπήρξε κάποτε ένα χαριτωμένο –όπως όλα– νεογέννητο 52 εκατοστών. Γιος μιας γιατρού κι ενός νοσοκόμου προοριζόταν για παρόμοια καριέρα πριν μπλέξει με τα σπορ. Μιας και ο πατέρας του έπαιζε μπάσκετ, ήταν φυσικό να τον κερδίσει η πορτοκαλί θεά. Μετά από λίγα χρόνια χομπίστικης ενασχόλησης με το άθλημα ήταν πλέον φανερό σε κάποιους ότι είχαν να κάνουν με ένα ξεχωριστό ταλέντο που στα 16 του, χρειαζόταν καλύτερη διαχείριση. Πήγε λοιπόν στην Βαρκελώνη για λογαριασμό της Μπάρτσα, όπου συνάντησε τον μετέπειτα κολλητό του Χουάν Κάρλος Ναβάρο και οι δυο τους έγιναν ηγέτες της χρυσής εκείνης ισπανικής εφηβικής ομάδας του ‘98-’99. Μόλις «άντρεψε» λίγο και πριν καλά καλά το καταλάβει, τα αμερικάνικα λαγωνικά τον έσπρωξαν μέχρι το νούμερο 3 του ντραφτ, υψηλότερη θέση που είχε πάρει ποτέ μη-αμερικάνος μέχρι τότε. Στο Μέμφις έχτισε την καριέρα του και από φέτος θα είναι παρέα και πάλι με το φιλαράκι του τον Ναβάρο.

Πριν απ’ όλους αυτούς, σε μια άλλη χώρα, κάθε άλλο παρά μπασκετική –με εξαίρεση τη χρυσή φουρνιά του Χένινγκ Χάρνις- ένας χαντμπολίστας και μια μπασκετμπολίστρια έφερναν στον κόσμο τον Ντιρκ Βέρνερ Νοβίτζκι. Στο επαρχιακό Βύρτσμπουργκ της Βαυαρίας, ο μικρός ψηλέας ξεκίνησε να βάζει γκολ με το χέρι, μπροστά σε τύπους που σηκώνουν τα χέρια ψηλά ή σε πετάνε κάτω ενώ είσαι στον αέρα –πώς το αγαπάω το χάντμπολ- πριν ανακαλύψει τη μαγεία του να πετάς τη μπάλα από μακριά και ν’ ακούγεται το γλυκό «σγουςςςς» απ’ το τρίχρωμο διχτάκι. Στα 16 του τον ανέλαβε εξ’ ολοκλήρου ως προσωπικός γυμναστής ο Χόλγκερ Γκεσβίντνερ, που κατάλαβε αμέσως ότι πρόκειται για σπουδαίο μπασκετικό ταλέντο. Τέσσερα χρόνια μετά έμπαινε στη δεκάδα του ντραφτ και καλούνταν από τους Ντάλας Μάβερικς να εξελιχθεί στον μελλοντικό ηγέτη τους. Όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά τους έφτασε μια ανάσα απ’ τον τίτλο και ονομάστηκε πολυτιμότερος παίκτης της περσινής σεζόν του ΝΒΑ.

Άνετοι ως Σταρ

Εκτός όμως από το να βάζουν καλάθια και να προπονούνται γι’ αυτό, οι τύποι αυτοί έχουν και προσωπική ζωή όπως όλοι οι απλοί άνθρωποι. Ακούνε ή παίζουν κιόλας μουσική, σχεδιάζουν ή έχουν ήδη οικογενειακή ζωή και συμμετέχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες, όχι επειδή είναι υποχρεωμένοι από το πρωτόκολλο του ΝΒΑ, αλλά επειδή πάνω απ’ όλα… είναι πολύ καλά παιδιά.

Μέσα στον προηγούμενο Ιούλιο, ο Τόνι Πάρκερ παντρεύτηκε την αγαπημένη του –και 7 χρόνια μεγαλύτερή του- Εύα Λονγκόρια, που σαν απελπισμένη νοικοκυρά δέχτηκε να κάνει το γάμο στο χωριό του γαμπρού, το σεμνό και ταπεινό Παρίσι. Για να εξασφαλίσουν την τύχη και την μακροημέρευση του γάμου τους φρόντισαν να παντρευτούν στις 7/7/07, μια μέρα που οι εκκλησίες στην Αμερική είχαν κλείσει δυο χρόνια πριν, τα τρία διάσημα εφτάρια δηλαδή, του διάσημου κουλοχέρη, ο οποίος συχνότερα κλείνει σπίτια παρά ανοίγει. Από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια των μίντια στην Αμερική, εμφανίζονται χωρίς κόμπλεξ σε κοσμικές εκδηλώσεις και τηλεοπτικές εκπομπές, κερδίζοντας νέους σελέμπριτι-στόκερς κάθε φορά. Ο μικρός πάντως έχει άστρο, αφού παίρνει τα πρωταθλήματα όποτε τα διεκδικεί κι αν δεν προσπαθούσε να γίνει ράπερ –κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ στα γαλλικά- ίσως είχε περισσότερες συμπάθειες.

Ο άλλος παντρεμένος της παρέας, είναι ο Αντρέι Κιριλένκο, που έμπλεξε από μικρός στη χώρα των Μορμόνων και όταν είσαι στη Ρώμη που λένε… τι άλλο να κάνεις. Η τυχερή, είναι η πρώην ποπ-σταρ, δημοσιογράφος, δημοσιοσχετίστρια και σκηνοθέτης βίντεο-κλιπ Μάσα Λοπάτοβα, κόρη του Αντρέι Λοπάτοφ, παλιού μπασκετμπολίστα της κραταιής Σοβιετική Ένωσης –Γκομέλσκι και τα μυαλά στο μπλέντερ. Τώρα είναι πια νοικοκυρά και ασχολείται με τα δυο παιδιά τους, αν και πρόσφατα άνοιξε μια μπουτίκ στο Σολτ Λέικ Σίτι για να φέρει την υψηλή μόδα σ’ αυτήν την ήσυχη γενικά πόλη των ΗΠΑ. Ο Αντρέι είναι κατά των καταχρήσεων, αλλά καίγεται εύκολα μπροστά στον υπολογιστή και του αρέσει να επισκέπτεται τα χιονοδρομικά κέντρα της Γιούτα, αλλά δεν κάνει σκι για να μην τραυματιστεί. Πρόσφατα οι Αμερικάνοι υπέστησαν ένα πολιτισμικό σοκ αφού η Μάσα δήλωσε πως επιτρέπει στον άντρα της ένα τσιλιμπούρδισμα το χρόνο ώστε να μην του μείνει απωθημένο. Ο ίδιος είπε πως στη Ρωσία δε θα γινόταν τέτοιος ντόρος και με διπλωματική ευελιξία ότι κι αν σου δίνουν την επιλογή δε σημαίνει ότι το κάνεις κιόλας.

Γκασόλ και Νοβίτζκι απ’ την άλλη απολαμβάνουν την ελευθερία τους και παρ’ ότι είναι περιζήτητοι γαμπροί δε φαίνεται να κουκουλώνονται σύντομα. Ο ισπανός εγκλιματίστηκε στην Αμερική υπό το άγρυπνο βλέμμα της οικογένειάς του, καθώς οι γονείς του πήραν μακροχρόνια άδεια για να τον στηρίξουν στο άνοιγμά του. Τα σχέδιά του –ή μήπως της μητέρας του- να γίνει γιατρός, παραμένουν ζωντανά μιας και ήδη έκανε ένα χρόνο στην ιατρική, πριν καταλάβει ότι δε συνδυάζεται με το επαγγελματικό μπάσκετ –το όνομα Κικίλιας μου έρχεται στο μυαλό. Ο Γερμανός πάλι, χαρακτηρίζεται ως χαμηλών τόνων άνθρωπος και λάτρης της προπόνησης, αλλά όλοι ξέρουν ότι στον ελεύθερο χρόνο του γράφει μουσική, αφού παίζει σαξόφωνο –αλά Ντέιβιντ Ρομπινσον- και κιθάρα. Πάντως ο πιο σοβαρός μουσικός που θυμάμαι να έχει βγει από τους κόλπους του ΝΒΑ είναι ο μπασίστας των Σακραμέντο Κινγκς Γουέιμαν Τισντέιλ. Αν ο Νοβίτζκι ελπίζει να γίνει κάποτε εξώφυλλο στο Ρόλινγκ Στόουν, τον έχει προλάβει ο Γκασόλ που βγήκε φάτσα κάρτα στην ισπανική έκδοση αποκαλύπτοντας τα πάντα γύρω από το… μούσι του!

Ο Τελευταίος Έλληνας Αστέρας

Στην Ισπανία όμως βρέθηκε κι ένας δικός μας σταρ, ο μοναδικός που ξεπήδησε από τους κόλπους της ελληνικής καλαθοσφαίρισης και χωρίς ποτέ να χρειαστεί ν’ αλλάξει κόμμωση. Ο Νίκος Γκάλης, ονομάστηκε μαζί με άλλους σπουδαίους παίκτες απ’ όλον τον κόσμο μέλος του νεοσύστατου χολ-οφ-φέιμ της FIBA και αποθεώθηκε όσο λίγοι από το ευρωπαϊκό μπασκετικό κοινό, θυμίζοντας ότι μπασκετμπολίστας είσαι για κάποια χρόνια, μπασκετική προσωπικότητα όμως, μπορείς να είσαι και για πάντα. Στη διαχείριση είναι το μυστικό.