Μπινελίκια στα αρχαία ελληνικά

Όσο άκομψα, αγενή και μη πολιτικά ορθά είναι τα μπινελίκια, άλλο τόσο είναι ευφάνταστα, απολαυστικά και ανακουφιστικά να τα ξεστομίζεις όταν έχεις τα νεύρα σου. Όπως μπορείς εύκολα να καταλάβεις συνδέονται με τη λεκτική κληρονομιά και τις ρίζες κάθε τόπου και κουλτούρας, ενώ αν ψάξεις την προέλευσή τους πολλές φορές θα φτάσεις πολύ πίσω. Ναι, μιλάμε για τους αρχαίους ημών προγόνους που αντίστοιχα όταν έβρισκαν ευκαιρία έριχναν το μπινελίκι τους. Ψάξαμε και βρήκαμε λοιπόν μπόλικα μπινελίκια στα αρχαία ελληνικά, μαζί με τη σημασία τους.

Μη μου τους όρχεις τάρατε = μην μου ζαλίζεις τα αρ@@@α)

Της επί χρήμασιν εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα =της πο@@@ας το κάγκελο

Όδευε εις συνουσίαν =άντε γα@@@ου

Λάβε πέντε, ω αυνανιστά = Πάρε πέντε, ρε μ@@@κα

Είχον τε κνησμόν οι όρχεις μου = Και με τρώγαν τα α@@@@ια μου

Λάβε κίναιδε = Πάρ’ τα π@@@τη

Λεχρίος= λεχρίτης

Γυναικοπίπης= ο μπανιστιρτζής

Ρωποπερπηρήθρας= ο άντρας που ξεστομίζει βλακείες

Εσχάρα= γυναικείο αιδοίο

Πηθικαλώπηξ= ο πανούργος

Δρομάς= πόρνη του δρόμου

Μυζούρις= γυναίκα που βυζαίνει πέος

Κινούρης= εκείνος που περπατά δείχνοντας τα γεννητικά του όργανα

Λόχμη= το τριχωτό αιδοίο

Χαλκιδίτις= η φτηνή πόρνη που εκδίδεται και για ένα χάλκινο νόμισμα

Σποδηριλαύρα= αυτός που τρώει κόπρανα

Κύντερος= ο κοπρίτης

Ανασεισίφαλος= φιλήδονη γυναίκα που πιάνει και κουνάει το πέος ενός άντρα

Έκφαυλος= ο ατιμασμένος

Πόσθων= άντρας με μεγάλο πέος

Κοπρείος= ο τιποτένιος

Αντίστοιχες βρισιές και βωμολοχίες μπορείς να βρεις στο βιβλίο του Μάριου Βερέττα: Τα Βρωμόλογα των Αρχαίων Ελλήνων, καθώς ο συγγραφέας έχει κάνει τεράστια έρευνα επί του θέματος.