Γιατί με εκνευρίζουν τα βαφτίσια
Σα να μην έφταναν οι γάμοι αυτήν την περίοδο, σκάσανε και οι προσκλήσεις για βαφτίσια. Υπάρχει πιο εκνευριστική φάση;
Για τους γάμους τα είπαμε εδώ, δεν υπάρχει λόγος να επεκταθούμε.
Έφτασε όμως η στιγμή να γίνει αναφορά και στην έτερη θρησκευτική τελετή του καλοκαιριού που μας προκαλεί σύγκρυο: τα βαφτίσια.
Μαζί με τους γάμους, αποτελούν το απόλυτο καλοκαιρινό δίδυμο βαρεμάρας, ανίας και εκνευρισμού.
Γιατί;
Γιατί πολύ απλά τα βαφτίσια είναι σχεδόν σαν ένας γάμος, στον οποίο οι καλεσμένοι είναι σε μεγάλο ποσοστό παιδιά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχική και σωματική σου ηρεμία. Χωρίς καν τον μπουφέ ή το αλκοόλ που θα σου έφερνε μια κάποια ευφορία.
Είναι η τελετή στην οποία πηγαίνεις για να μοιραστείς (υποτίθεται) τη χαρά του φίλου/ γνωστού σου, και καταλήγεις να βρίσκεσαι σε έναν χώρο όπου δεκάδες πιτσιρίκια τρέχουν από δω κι από εκεί, γονείς προσπαθούν να τα μαζέψουν και το main event είναι ό,τι πιο γκραν κινιόλ μπορείς να φανταστείς.
Ένα άμοιρο μωρό βγάζει το λαρύγγι του στο κλάμα, ενώ βουτάει ξανά και ξανά ενάντια στη θέλησή του στην κολυμπήθρα. Κυριολεκτικά γίνεται κατακόκκινο από τους λυγμούς, ενώ περιστοιχίζεται από χαρούμενα πρόσωπα ενηλίκων, έναν μουσάτο ρασοφόρο και απορημένα παιδικά βλέμματα.
Όσο θρήσκος και να είσαι, δεν γίνεται να μην αναγνωρίσεις ότι κάτι σε αυτό που βλέπεις δεν είναι σωστό. Για την ακρίβεια, αυτό που βλέπεις είναι αποκρουστικό.
Όσο αποκρουστικά είναι και τα στράπλες φορέματα των γυναικών και τα κουρέματα/ντυσίματα των κλαρινογαμπρών που θυμίζουν Peaky Blinders αλλά στην ελληνική, πιο καγκούρικη εκδοχή.
Από την άλλη, αν δεν είσαι και τόσο θρήσκος, ούτε έχεις παιδιά, τότε τα βαφτίσια είναι πραγματικός εφιάλτης, για τον απλούστατο λόγο ότι συνδυάζουν τα δύο χειρότερα πράγματα που μπορείς να βρεθείς καλεσμένος: μια θρησκευτική τελετή και ένα παιδικό πάρτι.
Γίνονται συνήθως μεσημέρι με ντάλα ήλιο που σε βαράει αλύπητα στο κούτελο και προκαλεί εφίδρωση στην πλάτη σου, έχουν αρκετή ορθοστασία και τα χρώματα του στολισμού μπορεί να σου προκαλέσουν επιληψία.
Μέσα σε όλα, ακούς από παντού μπεμπεδίστικα, μια ακατανόητη γλώσσα που μόνο εκνευρισμό μπορεί να προκαλέσει, ενώ όλο και κάποιο αγενές πιτσιρίκι θα έρθει να σε ρωτήσει γιατί έχεις κοιλιά ή γιατί είσαι καραφλός ή θα σε σπρώξει κατά λάθος ενώ τρέχει σε κύκλους, και θα ρίξεις τη λεμονάδα κάτω βλαστημώντας.
Και όλα αυτά γιατί;
Για να περιμένεις μια ώρα μετά να πεις ένα «να σας ζήσει» στους γονείς.
Ε όχι, δεν αξίζει αυτήν την ταλαιπωρία, ούτε καν για τα τρουφάκια στον μπουφέ.
Ν. Γ.
