9 πράγματα που δεν ήξερες για την όμορφη Κηφισιά
Πώς πήρε το όνομά της; Σε ποιο ξενοδοχείο έγιναν μάχες των Δεκεμβριανών και ποιοι επιφανείς έζησαν στα αρχοντικά της;
Αρχοντική, δροσερή, η «εξοχή των Αθηνών» έχει μια μακριά ιστορία γεμάτη με αρχοντικά, διάσημους κατοίκους, «θηρία» και ένα σωρό ενδιαφέρουσες πληροφορίες στα καταπράσινα στενά της.
Το όνομά της προέρχεται από τον Κηφισό ποταμό και είναι αρχαιότατο, καθώς ήταν μια από τις 12 πόλεις της αρχαίας Αθήνας. Ένα λαογραφικό λογοπαίγνιο της νεοελληνικής, που όμως δεν στέκει ιστορικά, θεωρεί πως το όνομα της προέρχεται από την έκφραση «εκεί φυσά» - «κεί φυσά» - «Κηφισά» - «Κηφισιά».
Καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της Κηφισίας έπαιξε η σιδηροδρομική σύνδεσή της με την Αθήνα το 1882. Το γνωστό… «Θηρίο», όπως αποκαλούσαν οι κάτοικοι της Αττικής το τραίνο που έφτανε μέχρι την Κηφισιά αρχικά, ήταν ατμοκίνητο, όμως μετατράπηκε αργότερα, στα 1902, σε ηλεκτροκίνητο. Χάρη σε αυτό, η πρόσβαση στα βόρεια προάστεια έγινε ευκολότερη και, σιγά-σιγά, η Κηφισιά άρχισε να καθιερώνεται ως τόπος παραθερισμού και ψυχαγωγίας των Αθηναίων.
Από εκείνη την εποχή, ξεκίνησαν να κάνουν την εμφάνισή τους και τα πρώτα ξενοδοχεία: Το Ξενοδοχείο Μελά ή Grand Hotel de Kifissia, όπως το αποκαλούσαν τότε, το Renaissance, η Αίγλη, το Πλάζα και η Πύρνα. Τα περισσότερα βρίσκονταν στην Πλατεία Πλατάνου, ενώ λίγες δεκαετίες αργότερα το Κεφαλάρι πήρε τα πρωτεία φιλοξενώντας το ξενοδοχείο του Απέργη, το Σέσιλ, το Πεντελικό και τα Θεοξένια.
Από της πιο χαρακτηριστικές επαύλεις της Κηφισιάς, η Βίλα Καζούλη χτίστηκε το 1905 από τον μεγαλοεπιχειρηματία της Αιγύπτου Νικόλαο Καζούλη. Κόρη του ήταν η Ιωάννα, που σε δεύτερο γάμο παντρεύτηκε τον αρχιτέκτονα Παναγιώτη Αριστόφρονα, άνθρωπο μορφωμένο που όνειρό του είχε να μετατρέψει τη Βίλα των Καζούλη σε Νέα Ακαδημία του Πλάτωνος. Όμως, το σχέδιό του δεν πραγματοποιήθηκε. Σε ένα μέρος του αχανούς κτήματος Καζούλη κτίστηκε αργότερα το Νοσοκομείο ΚΑΤ, ακριβώς απέναντι.
Το Πάσχα του 1841 επισκέφθηκε την Κηφισιά ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Στο Οδοιπορικό στην Ελλάδα, ο διάσημος παραμυθάς περιγράφει την Κηφισιά των μέσων του 19ου αιώνα και δείχνει να εντυπωσιάζεται με έναν περίφημο πλάτανο, τα κλαδιά του οποίου σκίαζαν όλη σχεδόν την πλατεία του χωριού: «Κάτω από το δένδρο, στο παχύ γρασίδι απλώσαμε τις κάπες μας, αραδιάσαμε τα μπουκάλια με το κρασί και ριχτήκαμε στο φαγοπότι έχοντας γύρω μας ελληνοπούλες που ζήλευαν τα αρτύσιμα φαγητά μας… Έπειτα πήραμε ένα γραφικό μονοπάτι του δάσους. Τα ρυάκια κελάρυζαν δίπλα μας...».
Κατά τα Δεκεμβριανά του 1944, στην περιοχή της Κηφισιάς έγινε η πολύνεκρη μάχη μεταξύ ανταρτών και βρετανικών δυνάμεων της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF), που ήταν στρατωνισμένες στο ξενοδοχείο «Πεντελικόν», όπου οι αντάρτες νίκησαν μετά από πολυήμερη πολιορκία του συμπλέγματος.
Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο χτίστηκε το 1923 στο Κεφαλάρι με σχέδια του αρχιτέκτονα Ανδρέα Κυριαζή, ενώ αρχικά ήταν ένα μικρό ξενοδοχείο και επεκτάθηκε αργότερα. Εδώ έμενε τα καλοκαίρια ο Ελευθέριος Βενιζέλος με τη γυναίκα του.
Το σπίτι που σήμερα στεγάζει το μουσείο Παύλου Μελά, χτίστηκε ως εξοχική κατοικία της οικογενείας και φιλοξένησε από το 1895, τα τελευταία εννέα χρόνια της ζωής του τον Παύλο Μελά, τη σύζυγό του Ναταλία, το γένος Δραγούμη και τα παιδιά τους, Μιχαήλ και Ζωή. Τα σχέδια του σπιτιού, τα οποία εκτίθενται στο χώρο, είχε κάνει ο ίδιος ο Παύλος Μελάς γράφοντας επάνω τους και ποιος θα έμενε σε κάθε δωμάτιο.
Δεκάδες σημαντικοί άνθρωποι του χώρου των Γραμμάτων και των Τεχνών έζησαν εδώ ή πέρασαν μεγάλο διάστημα της ζωής τους: ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης, ο Θεόδωρος Δηληγιάννης, ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Ίων Δραγούμης, η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα, ο Άγγελος Σικελιανός- το σπίτι του οποίου σήμερα φιλοξενεί σήμερα το καφέ «Μέντα»- o φιλόσοφος και πολιτικός Κωνσταντίνος Τσάτσος, o μεγάλος εκπρόσωπος του Νεοελληνικού Πνεύματος Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο πολυγραφότατος Θανάσης Διομήδης Πετσάλης, ο αρχαιολόγος Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς, που ως έφορος αρχαιοτήτων φρόντισε για τις πρώτες ουσιαστικές ανασκαφές στην Κηφισιά, και ο μεγάλος καραγκιοζοπαίκτης Σωτήρης Σπαθάρης, πατέρας του Ευγένιου Σπαθάρη, μεταξύ άλλων.
Στα χρόνια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, η Κηφισιά φιλοξένησε αρκετούς Μικρασιάτες πρόσφυγες. Εδώ έβρισκαν μεροκάματα, καθώς την εποχή εκείνη στην περιοχή υπήρχαν αρκετές καλλιέργειες, αλλά και κήποι που «χρειάζονταν» εργατικά χέρια. Αργότερα, στη δεκαετία του 1960, η Κηφισιά υποδέχτηκε τους ξεριζωμένους έλληνες της Αιγύπτου. Το Άστυ Αιγυπτιωτών, που χτίστηκε από πρόσφυγες Έλληνες της Αιγύπτου, είναι σήμερα μία από τις ομορφότερες συνοικίες της πόλης.
Με πληροφορίες από Wikipedia, Δήμος Κηφισιάς
