Stella Arauzo- Adrian Galia: Ο χορός μοιάζει με φωτοσύνθεση

της Φιλουμένας Ζλατάνου

Η πασίγνωστη παράσταση Carmen, που έγραψε ο Prosper Mérimée και σκηνοθέτησαν οι Antonio Gades και Carlos Saura έρχεται στην Αθήνα, στο θέατρο Badminton για 4 παραστάσεις στις 30 & 31 Οκτωβρίου και 1 & 2 Νοεμβρίου. Μια παράσταση που το θέμα της είναι πάντα επίκαιρο και μαγνητίζει με τους χορευτές φλαμένγκο που συνεχίζουν την παράδοση του Antonio Gades ακόμα και μετά το θάνατό του. Η Stella Arauzo στο ρόλο της Κάρμεν και ο Adrian Galia στο ρόλο του Δον Χοσέ μας μίλησαν στο in2life για τη σχέση του χορευτή με το κοινό, για το έργο που εξακολουθεί να προκαλεί ρίγη στο κοινό με την ιστορία που κουβαλάει, για τον Gades και την κληρονομιά που άφησε λίγους μήνες πριν μας παρασύρουν στο μαγικό κόσμο του Gades και του φλαμένγκο.

-Πώς είναι η εμπειρία της ερμηνείας ενός τόσο σημαντικού έργου όπως η Κάρμεν με την ιστορία που κουβαλάει;
Stella Arauzo: Καθώς ξεκίνησα με τον Antonio Gades σε ηλικία 17 ετών δε μου είναι ξένο ή δύσκολο, αλλά αισθάνομαι ότι το έχω μέσα μου. Ξεκίνησα με αυτό το έργο, είναι ο τρόπος που εκφράζομαι και έτσι έμαθα να χορεύω. Είναι δύσκολο να επικοινωνείς με το κοινό και να εκφράζεις αυτά που αισθάνεσαι, αλλά για αυτό το συγκεκριμένο έργο, το οποίο έζησα από τα πρώτα μου χρόνια στο χορό, μου είναι φυσικό.
Adrian Galia: Το να χορεύω σε χορογραφίες του Antonio Gades είναι κάτι δύσκολο γιατί ενώ φαινομενικά αυτό που βλέπει ο θεατής νομίζει ότι είναι εύκολο, στην πραγματικότητα είναι πολύ δύσκολο λόγω του στυλ του, διότι πρέπει να πεις πάρα πολλά πράγματα στο κοινό με πολύ λίγες χορευτικές “κουβέντες”. Ο θεατής πρέπει να καταλάβει πάρα πολλά πράγματα με μια χορογραφία φαινομενικά απλή και αυτό έχει πολλές δυσκολίες.

- Το έργο διαπραγματεύεται και την κτητικότητα πάνω στον έρωτα, στις σχέσεις. Τι γνώμη έχετε για αυτό;
S.A. Θεωρώ ότι είναι το ακριβώς αντίθετο από κτητικότητα, από τη μεριά της Κάρμεν. Είναι θέμα ελευθερίας. Η Κάρμεν είναι το σύμβολο της ελεύθερης γυναίκας, που δε θέλει να την εξουσιάζει κανένας, να μην είναι κτήμα κανενός, είναι σε μια συνεχή πάλη με όλο τον κόσμο της για να αποκτήσει την πολυπόθητη ελευθερία για αυτό και στο τέλος προτιμά να πεθάνει από το να γίνει κτήμα κάποιου άνδρα.
A.G. Ο Δον Χοσέ, από την άλλη, είναι ένας άνδρας που θέλει την Κάρμεν μόνο για αυτόν και για αυτό στο τέλος τη σκοτώνει επειδή δε μπορεί να αντέξει ότι η Κάρμεν θέλει να είναι ελεύθερη και θέλει να είναι για όλους τους άνδρες και όχι μόνο για τον ίδιο. Πιστεύω ότι είναι ένα θέμα πολύ σύγχρονο, γιατί και σήμερα βλέπουμε άνδρες που χτυπάνε τις γυναίκες τους. Και ο Prosper Mérimée που έγραψε την Κάρμεν και οι Antonio Gades και Carlos Saura που σκηνοθέτησαν ήταν πολύ μπροστά από την εποχή τους, καθώς το θέμα εξακολουθεί να είναι επίκαιρο και να απασχολεί.

-Πόσο μπορείτε να ταυτιστείτε με ένα ρόλο και πόσο επηρεάζει τον ψυχισμό σας;
S.A. Χορεύω το ρόλο της Κάρμεν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, ένα ρόλο που έχει πολλά πρόσωπα. Είναι η Κάρμεν η αισθησιακή, η σεξουαλική, η ελεύθερη. Αυτό που με αντιπροσωπεύει από την Κάρμεν είναι η Κάρμεν που ψάχνει συνεχώς την ελευθερία της και δε γίνεται κτήμα κανενός. Οι ρόλοι, γενικά, δε μου αφήνουν κάποιο σημάδι. Οι ρόλοι που έχω ερμηνεύσει διαφέρουν μεταξύ τους. Αναφορικά όμως με την Κάρμεν, στην αρχή προσπάθησα να την προσεγγίσω τεχνικά, μετά άρχισα να παίρνω πράγματα από αυτή. Το στομάχι μου είναι σαν ένα ντεπόζιτο που γεμίζει σιγά σιγά με εμπειρίες, μουσικές και χρώματα και μπορώ να εμπνευστώ από κάθετι που βλέπω γύρω μου και μέσα από αυτά προσπαθώ να βγάλω στο κοινό όσα έχω μέσα μου.
A.G. Σχετικά με τον ρόλο του Δον Χοσέ, δε μπορώ να πω ότι ταυτίζομαι καθόλου μαζί του. Καταρχήν ο Δον Χοσέ είναι στρατιώτης και εγώ είμαι ενάντια στα όπλα. Επιπλέον, μπορεί να φαίνεται ένας άνδρας με πάθος αλλά τον θεωρώ μια άδεια προσωπικότητα, με την οποία δεν ταυτίζομαι και δεν την υπερασπίζομαι. Αυτό που προσπαθώ να κάνω και είναι αυτό που είχε πει και ο Gades, είναι μπαίνοντας στο θέατρο και ανεβαίνοντας στη σκηνή, να μπω στην προσωπικότητα που ερμηνεύω και να κοινωνήσω τα συναισθήματα στο κοινό, κάτι που χρόνο με το χρόνο αποκτώντας εμπειρία, το καταφέρνω όλο και περισσότερο, αλλά δεν παύει να είναι μια ερμηνεία και δε με επηρεάζει στην ψυχή μου. Αλλιώς θα ήταν πολύ δύσκολο να αλλάζω χαρακτήρες και θα τρελαινόμουν.

-Τι κάνει έναν χορευτή καλύτερο;
A.G. Οι δυο πιο σημαντικές λέξεις για ένα χορευτή είναι η δουλειά και η πειθαρχία. Να αγαπάς αυτό που κάνεις παίζει πολύ σημαντικό ρόλο αλλά το να δουλεύεις μέρα με τη μέρα και να είσαι πειθαρχημένος, είναι εξαιρετικά σημαντικό. Είναι αυτό που έλεγε και ο ίδιος ο Gades, ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να δουλεύει μέρα με τη μέρα και να θέλει να τελειοποιηθεί. Αυτό που μάθαμε από τον Gades είναι ότι πάντα υπάρχει χώρος για κάτι καλύτερο και με τη δουλειά μπορείς να βελτιωθείς και να καλυτερεύσεις, να φτάσεις στο τέλειο.
S.A. Ο ίδιος έλεγε ότι δουλεύω για να γίνω καλύτερος όχι από το διπλανό μου αλλά από τον εαυτό μου.

-Να μιλήσουμε λίγο για την Companio Antonio Gades;
S.A. Το Foundation Antonio Gades σχηματίστηκε το 2005. Λίγο πριν πεθάνει αποφάσισε ο Antonio Gades να ιδρύσει μια ομάδα, που θα χορεύει τα έργα του και μετά το θάνατό του, τα μέλη του αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια ομάδα χορού για να κάνουμε ένα αφιέρωμα στον ίδιο, στη Βερόνα, με διάφορα έργα και μετά αποφασίσαμε να το συνεχίσουμε και να μην περιοριστούμε σε ένα μόνο αφιέρωμα και εκτός από τους παλιούς χορευτές που χορεύανε με τον Antonio Gades, καλέσαμε και νέους όπως ο Andrian. Ήμασταν 5 παλιοί και προστέθηκαν και καινούριοι. Θεωρήσαμε πιο σημαντικό να γίνουμε μια ομάδα που περιοδεύει ανά τον κόσμο και να κοινοποιούμε τα έργα του Antonio Gades, γιατί αλλιώς θα έμενε μια προσωπικότητα μύθος για τους νέους που απλά θα ακούγανε για αυτόν. Τώρα μπορεί να διαδοθεί το έργο του και μετά θάνατον. Είμαστε 19 χορευτές, 9 άντρες και 10 γυναίκες, 3 κιθαρίστες και 4 τραγουδιστές.

-Για ένα χορευτή πώς είναι η σχέση του με το κοινό, εντέλει;
S.A. Υπάρχουν μέρες που ανεβαίνω στη σκηνή και χορεύω για εμένα και υπάρχουν άλλες που βλέπω πως αντιδρά το κοινό και προσπαθώ να τους αρέσει, να τους πείσω, αν τους κάνω να αισθανθούν. Ανάλογα πως αντιδρά το κοινό συνεχίζεις να χορεύεις.
A.G. Εγώ δίνω βάση στη δράση και αντίδραση μεταξύ χορευτή και κοινού. Είναι μια συνεχής αλληλεπίδραση. Όπως στη φωτοσύνθεση, το φυτό χρειάζεται τον ήλιο και ο ήλιος το φυτό, μια παραπλήσια σχέση ανάγκης δημιουργείται μεταξύ του χορευτή και του κοινού. Τα έργα του Gades έχουν μια ιδιαιτερότητα, καθώς ο Gades ήταν ένας μάγος που δημιουργούσε ψευδαισθήσεις. Κάτω από αυτό που βλέπει το κοινό υπάρχει κάτι άλλο. Δε μοιάζει με το παραδοσιακό θέατρο για αυτό και φοράμε ρούχα του δρόμου και υπάρχει και μια σκηνή ταυρομαχίας, όπου εμπλέκεται το κοινό, υπάρχουν κορυφώσεις και αυτό κάνει το κοινό να νιώθει μέρος του έργου και αυτό ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά που έκαναν τον Gades μεγάλο καλλιτέχνη.